Alle inzendingen over maatschappij

S trijdend tot de laatste ademsnik E enzaam vechtend om een waardig bestaan M aar brute kussen laten geen traan I s zij naar een vrije wereld gedwongen R esten van een waarheid worden gedoofd A fgelopen is haar leven, van vrijheid beroofd (Semira Adamu, een Nigeriaanse vluchtelinge, gestorven voor een zucht van vrijheid)…

Toch net niet Niet helemaal Meer moet het niet zijn Soms wat karig, ietwat kaal Teveel water, haast geen wijn Niet genoeg om van te leven Teveel uiteindelijk voor de dood Te weinig om iets weg te geven Dun bedekt maar net niet bloot Te schamel om het uit te delen Of om helemaal af te staan Een beetje gaat al gauw vervelen Omdat je niet vol…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

lippen verzegeld ogen bedekt doof voor de woorden die uit zijn gelekt bang voor de waarheid angst voor geweld liever geen mening zeker geen held leugens verjagen integriteit winnaars verliezen oneerlijke strijd respectloos vergapen aan menselijk leed de tijd zal ons leren wat het met ons deed…

wat is een vreemdeling? een wonderbaarlijke reizende, wellicht rijzende ster- veling onder een andere donkere hemel was jij eens op reis? nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit... bevreemdend toch, hoe eens zo ster-…

Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief Soms spelen kinderliedjes…

stad in de nacht park met een bank man die slaapt lege fles drank oude maan straalt in het gezicht de lege fles weerkaatst het licht zon komt op pijn in zijn hoofd een nieuwe dag die hem berooft blinden in het park kennen de man niet er is geen hond die de man ziet een kind vraagt naar zijn naam zijn vader neemt hem mee een…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

ik heb de paleizen gezien de trappen beklommen gebrandschilderde kunst van kathedralen en bommen ze standbeelden heersen in arm en blik, tijdloos de steen die de massa onder zich schikt de zweep heeft hun geesten verstikt tijd beitelt letters in graven van generaties die gaven cultuur en muziek, kwaliteit overleefde werd kunst exclusief…

Kijk eens naar je buurvrouw, die je eigenlijk niet kent de ogen achter haar sluier stralen permanent Kijk eens naar je buurman bekijk hem nou eens goed dat hoofd onder die keppel is heus een aardige snoet Kijk eens in de spiegel naar een voor jezelf bekend gezicht door de ogen van een ander soms is dat je plicht Kijk eens naar de mensen…

ik tel de bruine tegels op ’t perron de blauwe de stenen boorden en als ik vertraag laat ik de spanning in de draden zingen en rillen zucht perslucht stop geschokt dan blaas ik alle deuren open en spuw ik mijn verleden uit op ’t perron de blauwe de stenen grenzen worden overschreden door massa’s mensen dan ga ik voort…

Je ziet ze lopen. Het pak binnenstebuiten, sokkenrafels om de kuiten. Alsof wij meegaan in die waan van dat omgekeerde bestaan, waarin zij met een mooi hoedje pogen met ons door het leven te gaan. Ik ben immers nimmer bedrogen met de focus op d'ogen, dus trek dat pak normaal aan!…

In een huisje aan de overkant woont een jongen zielsalleen nimmer zie je een aanverwant geen vrienden om hem heen. Er is iets flink misgegaan in dat jonge leven, hij heeft nu een "verslaafden-bestaan" geen mens die om hem geeft. Slaat z'n spullen kort en klein en staat in de tuin te gillen zouden er instanties zijn die helpen kunnen…

loop in je tempo je komt er wel je loopt voorbij of ze zijn te snel trek ze mee of laat je steunen erger je niet dat blijft zo lang dreunen…

we kennen elkander precies jij snuit als ik nies in eenzelfde klas gezeten op dezelfde plee gescheten we hebben lol maar praten ook echt onze meningen worden hardop gezegd en jij als directeur van je eigen bedrijf en ik doe wat ik doe, staat voor ons beiden buiten kijf maar in jouw bedrijf zegt men tegen jou niet jij daar voelt men…

U onlangs weer eens blauw geërgerd in de trein aan blèrend GSM-volk (vaak vermomd als heren), dat overluid uw reisgenot zat te versjteren en niet gevoelig voor uw fronsen bleek te zijn? Weer hele conversaties woord voor woord verstaan met chefs, collega’s, klanten, kinderen of vrouwen? Het pochen aangehoord, het soebatten, het snauwen en weer…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen, langs straten niet alleen maar ook in velden, parken en plantsoenen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Door eenzaamheid verblind, loopt ze slenterend door de straten. Tranen rollen over haar wangen, niemand heeft dit in de gaten. Ze leidt een zwervend bestaan, geen dak boven haar hoofd. Blaren onder haar voeten, niets wat de pijn enigszins verdoofd. Vrienden hebben haar verlaten, juist toen ze hen zo nodig had. Als een baksteen laten vallen…

opgeteld kom je tot compromissen omdat een ego niet gauw voldaan is doortast haar toekomstige disputen positiever gerekend tussen de verhoudingen…

we zoeken en dollen, hollen als gasten op het net overal waar we komen is iets te beleven te geven, we denken zo is het leven gedachten van anderen. springen met woorden van letter naar letter proeven emoties spugen hun gal schoppen en trappen naar iedere bal we maken een horizon leeg de ruimte was groot de zon slechts…

Dit jachtige bestaan waardoor men bang is te laat te komen nog voor zijn eigen graf Geen tijd heeft om te blijven staan want tijd is geld en dat geld voor iedereen een gebrek is Alleen gek heeft geen haast denk ik shit te laat voor de trein en ook ik ben gek…

Wachten, wachten, uren, dagen, nachten Hoeveel tijd gaat er verloren met wachten Wachten op iets wat misschien niet komt Wacht even, ik zeg het zelf ook, verdomd ! Bij de bakker, bij de slager, aan de telefoon effe wachten, klinkt al heel gewoon Tegenwoordig krijg je er een muziekje bij dat veraangenaamt het wachten in de lange rij Maar…

Woorden kunnen vreugde geven Woorden doen vaak heel veel pijn Woorden kunnen troost soms geven Woorden kunnen romantisch zijn Soms zijn woorden overbodig Soms verlichten ze veel pijn Soms ook kunnen woorden kwetsen Soms kunnen woorden belangrijk zijn Zorg dus altijd dat je woorden Eerlijk en begripvol zijn Laat ze komen uit je hart Maar…

Toon begrip voor andermans zorgen Laat niemand met zijn verdriet alleen Het kan ook jou overkomen morgen Maak dus van je hart geen steen Stel je open voor en ander Een luisterend oor doet zoveel goed Sla eens je armen om een schouder Begrijpende woorden geven weer moed Weet dat iemand die verdriet heeft Zich vaak schaamt voor zijn gevoel…

Mercedes zeilt door de grauwgrijze wijk Een ster van chroom op de neus De duiven, gevleugelde ratten scharrelen in de goot fladderen loom op. Wie schuilt daar achter getint glas? Een beursbaron die de handen wringt Het sloffend vee veracht Hij laat de woekerwinst berekenen van een nog niet aangeboorde bron terwijl het zalig slijk zich ophoopt…

hij stond daar in volle glorie, zijn vetgemeste buik duidelijk en doelbewust naar voren geschoven, hij was wel voor communicatie maar duldde geen tegenspraak en door zijn vele dubbele vette kinnen, kon hij amper een gesprek beginnen zijn woorden legden meer gewicht in de schaal dan van menig ander, dat kwam door zijn…

Ooit stonden bij een bushalte Een gulden en een euro Elkaar te vergelijken De euro vond zich waardevol Kon half Europa plots bestrijken Toch riep de gulden: Dat is waar In waarde was ik minder Toch kon ik vroeger met de bus Had nergens nooit gehinder De mensen waren blij met mij Juist door mijn vaste waarde Maar wat jij waard bent weet ik…

Ik zet mezelf aan de kant En ruim de spullen uit de weg Ik doe een stap richting 't zand En wacht tot ik iets zeg Achter mij staan de bloemen En voor mij ligt het pad Bijen hoor ik zoemen Regen maakt ons nat Vogels kunnen zweven Maar ook zij leveren kracht Mensen kunnen leven Mensen hebben macht Maak jezelf nu van kant En zet je blote…

Een schone vastheid had hij in zijn wezen, hij ging zo zeker en vast als de wind, hij was zo stevig als een boom - een kind, wou wel graag om zijn hals dicht bij hem wezen. Van uit zijn brede hoofd, dat altijd zind' op het verheerlijkst mensenschoon, verrezen zachte stralen van goedheid - en daar in 't zwart oog was vreugd en liefde saamgelezen…