Alle inzendingen over emoties

Ook toen Was eenzaamheid Er Het alleen zijn Alles is daartegen Want het is altijd de regen Die men niet verdragen kan Donderslagen Diepe vragen Die hoofden En de geest Doen verwarren waarom is ieders Geest Op zijn eigen reis Incompleet Dat is wreed Dat explodeert En bezeert Mondt uit In stukgelopen relaties In hartenzeer door…

Deze dag weer zo’n dag die je als een rugtas veel te zwaar beladen met je meezeulde toch scheen de zon heel vreemd dat jij de warmte niet kon voelen de tijd trad terug met reusachtige grote passen sleepte je mee jij wenste daar niet te zijn Waar immer nog de pijn … je hele lijf in rouw verzette terwijl al je denkbeelden schuurden…

Golvend staan de akkers goudgeel graan Weiden groen van melk en honing Wie daar woont leeft als vorst en koning Ja waarlijk hij heeft een rijk bestaan Als nobel mens is ook zijn waardig streven De aarde te bewerken naar ieders wens Zijn gulheid kent dan ook geen grens Rijke gronden is hij bereid aan de natuur te geven Geen arbeid wordt daarop…

Dag van treurige sluiers toen de ochtend verontrustend opstartte je aanstaarde met wazig betraande netvliezen vasthoudend aan een beeld dat droomwanen deed verlammen alsof het donker niet meer op kon houden en alles in de diepte liet verdwijnen terwijl je in jouw bed lag te woelen…

Op haar gat, zat ze in 't gras alsof de wereld alleen van haar was, driftig plukte ze de bloempjes heur handen vol! Een witte auto reed langzaam voorbij, ze keek niet op- of om, alsof ze 'n wedstrijd aan 't doen was hoeveel bloemen kunnen erbij? De agent stapte uit z'n auto, vroeg: wat doet u daar mevrouw? ze keek hem aan, toen naar haar…

Daar waar rust een herinnering is Daar waar mijn geest zich niet meer ontlaadt Daar waar ik niet meer zal dromen maar ook niet rustig slaap Daar waar de klok mijn leven weg tikt Daar waar zijn getik mij schrik aanjaagt Daar waar onzekerheid overheerst en zich tegen mij keert Daar waar ik val in een put zal er dan iemand…

Zo innig keek die vreemdeling Mij gisteravond aan, Zo innig zacht Dat ik van nacht Gedurig weer moest luisteren Hoe vreemd een hart kan slaan. Nu komt daar voor het klikkend glas Zo'n dwaze droomster staan, En vraagt waarom Ik kijken kom, En ziet mijn lippen fluisteren En laat mij blozend gaan.…

ach mijn kleine hart ik leg het voor U neer want elke keer als ik hier ben dan weet ik weer dat ik U ken - en weet dat heel uw grote hart mij optilt, boven pijn en smart de zware aardse dingen langs de weg, daar vond ik roze wit en gouden bloemen een lach in duizendmaal uw naam benoemen ach ik weet nu dat- het mag mijn kleine…

Laten wij de wereld weer vol kleuren verven De beken en rivieren met leven vullen En blazen de wolken van de hemelboog Zodat de zon tranen op aarde droogt Laten we dansen onder de regenboog Als kinderen spetteren in plassen Kuilen graven aan het strand En kastelen ergens hoog in de lucht Als bejaarden wandelen over paden Op een bank op…

Vanaf het duin genietend van glinstering over de rustige deining van de zee wachtend, ja waarop, misschien herinnering aan vervlogen tijden en hun wel en wee dromerig starend naar overgang tussen lucht en water waar mysteries zo talloos zijn voorbij een horizon verder dan vogelvlucht door avondrood in dalende zonneschijn wakend dromen…

jij oogt storm in met vlagen hyperactief bewegen ik kwam je tegen tussen de buien door gelukkig geen regen jij voer uit tegen mij zonder een bekende reden ik liet je razen trachtte een evaluatie te maken van jouw averij pas later in rustiger vaarwater kwamen de tranen het mooi weer spelen is gedaan donkere wolken kunnen je…

oh wee spanning in jouw hoofd bovenal zo meteen komt je kind op bezoek hij die zijn pappie niet herkennen zal de moed zakt in je schoenen toch let jij op de deur dapper stapt jouw kleine ventje over de drempel geen verwijten noch gezeur het kinderlijk verlangen graag een fijne pappie kijkt bij het voorlezen met…

Ik was jong en onervaren zag alleen het mooie, nooit de gevaren. Leefde mijn leven, maar de tijd ging te snel. Strubbelingen kregen de bovenhand. Ik werd door angst aangerand. De ogen waren hun glans kwijt, ze werden geteisterd door tranen. De glimlach was gaan liggen, zonder troost. Verzonken in hard ijs. Versteend en wazig, afgeschermd in…

nachten slecht slapen veelal in het donker staren wakker elk uur waar is het houvast de sterrenschakel mijn aanbeden maan… denken, wandelen liggen, weer opstaan verlangen om heelhuids voor de bui te schuilen van geluk te kunnen huilen……

terwijl het mannetje langzaam stram wordt en de boterhammen de kinderen omhoogtrekken compenseert de ongewenste panoramablik de verliezen die wij leden in de sectoren gras en bloem. Of wij het voormalige opperwezen kunnen overklassen door onszelf te upgraden naar een regeneratief organisme is een vraag die vandaag het zicht…

Waar is het land dat ik heb lief gehad Het land vol warmte en zonneschijn Waar alle mensen altijd welkom zijn Niet door afgunst, haat of nijd beklad. Ik herinner mij de stille vrede In stad, ’t kleine dorp of gehucht In groene weide onder blauwe lucht En nevelig bos dat de kim beklede. Waar is dat land waar elk welkom was Met warme groet…

Zij heeft in de nacht een kaars ontstoken voor iets waar ze innig op blijft hopen waar ze liefst als de dood over zwijgt dat niet sterven wil en een verlangen blijft. Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd. Een stem begint…

Het is de wind die mijn doen en laten beroert Door fluisterende bries of met bruut stormgeweld Met zachte streling de zucht naar liefde voert Of met kracht onverbiddelijk zijn wetten stelt. Het is de zon die mij het schone leven toont Rust en warmte brengt waar ieder naar verlangt Een hart waarin het geluk en vrede woont Waarin elk licht te…

Een stille droom in duistere nacht Waarin geen licht wil schijnen Geen maan die vriendelijk lacht De kleinste sterren zelfs verdwijnen En biddend wachten op de morgen Een verre kim gehuld in gloed Een dag vol zon en vrij van zorgen Waarin stille droom zijn doel ontmoet. Pas als de avond de kim niet duister kleurt De nacht weer straalt met…

door vochtige muren van rusteloos huis gorgelgiert de wind geraaskal voorbij om en om en om terwijl vernederingen door kieren striemen kruipt zij in foetus onder drie dekens en een loden jas woest jaagt wind golven naar de kust smijt ze uiteen en brrrult geen weerwoord wordt gedulden…

De stilte in jou schreeuwt steeds maar weer Er is geen weg terug Een hand op je schouder ogen die je aankijken Een enkel woord is genoeg Maar het blijft stil in jou.…

Stil zit ik te zijn Zonder zorgen Vertrouw ik in het nu, Te zijn, het beste wat ik ben, Hoef niets te worden Of niets te zijn.…

Ik had moeten openbloeien de zon voelen, genieten van de warmte. De liefde grijpen. Mijn angsten verdrijven. De grond onder mijn voeten voelen, maar dit alles was er niet meer. Weggevoerd langs onbekende wegen, waar ik met een kompas niet kon komen. Gesluierd in een zwart gat, begraven onder onbegrip. Het stof verstikte mij, de adem werd…

Luister op het duin naar golven der zee Daar spoelen ondersteund door branding Verhalen van lang verleden met zich mee Verhalen van verre landen onbekend Met kusten van rotsen of palmenstranden Landen vol schoonheid zo niemand kent Daar in Atlantisch heerste enkel vree Geen haat of nijd verscheurde de band Helaas, ’t is verdwenen in…

Soms ben ik eventjes gebroken voor een moment niet helemaal zoals ik ben soms ben ik eventjes mezelf kwijt Soms zoek ik toevlucht in alcohol in drugs, en seks en ik geniet van elk moment Soms weet ik niet meer wat ik moet doen omdat ik niet ben zoals ik dacht dat ik was Soms kijk ik in de spiegel en huil ik om wie ik ben geworden…

vandaag ben ik stil ik wil de bloemen kussen die sussend wit, met gouden harten alle slechtheid tarten langs de openbare weg vandaag loop ik in de zon die aan hun jeugd wreed is ontnomen liefde kon het niet voorkomen dat zijn hart een moordkuil was maar langs onze weg naar vrede bloeien liefdevolle bloemen die vechten, tegen dat…

Ik beloofde mezelf dat ik de moed niet zou laten zakken, maar ik zag niet eens hoe diep de afgrond was. Ik beloofde mezelf niet te wenen, maar het water trad al buiten zijn oevers. Ik beloofde mezelf dat ik er me uit zou wringen, maar ik raakte meer en meer verstrengeld in het net. Ik beloofde mezelf een lichtpunt te zoeken, maar het was donkerder…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

gedachten ze stromen als een rivier voorbij brengen een knoop in de maag want, o zo graag… de ogen willen sluiten gezond opstaan zon op de ruiten nog willen ontkennen niet weten hoe het verder zal gaan……

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…