Alle inzendingen over tijd

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Wat als ik in de sterren zien kon waar de morgen mee begon Of het morgen goed ging komen met mijn zorgen en mijn dromen Wat als ik in de sterren zien kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na…

Gebroken dromen blijven onherroepelijk komen dagen als vandaag en die in de dagen erna spelen met woorden en altijd die vraag naar de weerspiegeling in de bloem der symmetrie zie loskoppelend van het super helder azuren kleurrijk gesteente de wegen en paden en door haar landschappen jou laten vergapen maar toch zo wakker als wat geen woorden…

In het licht van de geest waar geen schaduw zoekt en het donker zich heeft verstopt achter een witte deur alles en iedereen is verdwaald de zomer zoekt de herfst de winter verstopt zich ervan in het licht van de geest waar angst overheerst en de moedigen blijven staan tot de rust weer keert moeder blijft me roepen de lente spurt van…

Het is een grote strijd De strijd tegen een tikkende klok, Want de klok staat nooit stil Het leven heeft geen resetknop Waarmee je terug kunt in de tijd, Want het leven gaat gewoon door Als een hart niet meer klopt Als een klok die niet meer tikt Is de strijd tegen de klok Een verloren strijd, Want het leven heeft geen tijd Om stil…

Berlijn kroont zich tot Mekka van de sport en biedt ons een magisch wereldrecord (*). 't Wordt stilaan absurd: honderd meter spurt wordt straks voor tijdsopname te kort. --------------------------- (*) Usain Bolt op 16/08/09…

Je hebt in je dromen de dag en nacht aan je voorbij laten gaan en daar, tussen tijdvak a en b, heb je met je laten dansen met zijn armen om je heen. Schuifelen op platen met krassen die hangen blijven tussen dag en nacht. En als je dan de slaap verwacht, ben je vast al weer vergeten dat de slaap nooit hoeft te komen; in je dromen, in…

daadkracht krachtig in de vrucht verborgen o kijk toch naar de dag van morgen…

Het vers gemaaide gras smeult als zijnde het laatste leven dat ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn…

we weten van de tijd dat niets zo snel kan gaan ik kende iemand die zijn snelheid wilde meten met de tijd u begrijpt het misschien al 'een bij voorbaat verloren race'…

Kan ik je ontmoeten groeten om te vertellen als je vleugels verbranden je gaat vervellen verhalen vertellen over diepte die diepte die jij ook ziet maar ook al klinkt het simpel ik ben een rimpel op die oude rivier maar mijn lichaam is nog maar net hier Kijk even verder als de rest zomaar een gezicht een gil bent u ik bedoel jij…

Elke dag voel ik het Dat ene stukje hoop Wanneer ik naar jou kijk Het leven heeft geen stille tijd, Maar onze liefde wel, Want het is al tijden zo Tijden veranderen, Maar deze liefde niet, Want de snee zit al diep in het hout Elke dag weer een streep Die ik op de boom zet, Want zo lang is het al Vandaag stonden er al 3800, Maar…

Schip van zand aan de rand van de zee, altijd de rand van de zee. Vol verbeelding is het schip, maar zonder illusies: straks komt de zee en wast dit allemaal weg. Wat overblijft is het verhaal: “Weet je nog, ons schip, toen.” Dat verhaal blijft eeuwig spreken. Daarom worden er steeds weer schepen gebouwd, op de grens van het tij…

De morgen wordt kouder en wij ouder de lucht is zout meer zout dan anders en die smaak van zoet is niets meer als roet op de bodem van de oceaan laat de woorden maar gaan ik zal verdwijnen zoals de donkere kant op de maan…

De straten zijn rivieren gevuld met dronken batavieren alles en iedereen helemaal los mens ga lekker wandelen in 't bos Geuren en kleuren vertellen iets moois paden en rustige verhalen trekt iets meer de geest omhoog Zachtjes aan haar rode hartje beloven dat de tijd inderdaad ooit uit zal doven Net als lichtjes ooit eens verdwijnen…

Meedeinend op het ritme van moeder aarde's harteklop na eeuwen scheiding herkenning in overgave aan de oneindige beweging geheimen van de evolutie zorgvuldig opgeborgen in de plooien van haar sluiers onthullen zich in kadans celherinnering die ik was mineraal en plant zwemmend in zee kruipend in het zand me oprichtend en op…

Deze zomer zal niet paraderen in een dodenmars waar ’t verdwijnen zich classificeert als nummer één terwijl de hemel tergend traag de zon doet rijpen brengt mijn groet de warmte die zich schorpioent tegen het grijs van de komende herfst, het lijkt een visioen die het gif laat vloeien en het sterven overtreft met leven dat nog ongeschonden…

In het huis is niks dan leegte ik zet één stap en dan nog één en nog één, stap voor stap ga ik door de ruimte heen de bodem kraakt, boven mij hangt een gouden lamp.... Ik herken het hier, maar ben er niet thuis, ik zit nog in de toekomst rond te dwalen. Buiten breekt onweer los, iets wat ik ken van vroeger, 'k voel me al op m…

het strakke vel is weg en het glanzende vakantiebruin heeft plaats gemaakt voor ouderdomsvlekken, oudbruin ik ben verouderd, zegt mijn kind, geen handzalf dicht die kloof de spiegel trekt voren, gelaten laat ik een leven achter mij…

Naakt hangt het gras te weken in de azijn van de vroege morgen het leven zwijgt rondom de burcht waar ’t geharnaste sterven zich ontbindt van zorg en waar wind nog de namen spreekt van hen die in het amen zijn gepredikt samen met het duister verdwijnt het spel waarin ik me heb genacht en ik weet mij dat deze nieuwe adem mijn vlucht…

is nog niet komt nog wel als je dan nog leeft…

Lachend langs de kade over de rand terwijl het stormt, de wind en 't water slaat op je oren en op je ronde bril. Je kijkt vrij onbevreesd de kolkende massa in, en lacht. je houdt van deze spanning. Je hebt je handen uitgestrekt nu ben je er dus niet meer, maar dit was jij toch ook? Dit was jij ten voeten uit, vanuit gene zijde…

De tijd liep voor en soms wat achter in de tijd soms spijt soms berijdt om te sterven gewoon maar wat verven de wolken blauw de hemel wit doorgaan met slapen om ooit een dag in ieders ogen te ontwaken wij zijn wachters in de nacht wij zijn de gehatenen en vereerde de juiste en o zo verkeerde wij zouden alles opnieuw moeten leren…

De tijd is sinds mensenheugenis een factor van betekenis. Want elke dag die ons is gegeven heeft men toch met die tijd te leven en om die precies te kunnen meten, maakte men een klok om hem te meten. Het is inderdaad een technisch wonder men kan haast al niet meer zonder. Maar, mocht zo'n klok eens even haperen en dat komt nogal eens voor,…

tistatnou? zóóveel? tisnietgenoeg nog ééntje dan, nee serieus, wat zegt nou he-le-maal een lijst met honderd namen en gedichten (nee, serieus, het is nog niet zover wel 'close', een mijlpaal rijst nu op het mulle zand vol teksten-wier dat aanspoelt uit een letter-zee de vaart vertraagt, terwijl het hoofd zich vult met golvende gedachten…

De graafmachine groef me uit. 'heb je je nou alweer verstopt?' vroeg de zandgraver aan mij. 'Ja, excuus, al heb ik geen ex- cuus, maar ik wilde dichter bij de aarde zijn, en me ver- bonden voelen met de aarde, weet je wel?' (ik kwam op- recht over). Het maakte wei- nig indruk op hem, hij zei: 'dat dachten ze in de jaren 60 ook al…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland. In een la of aan een lijk: los van een mens valt het stil. ----…

Een blik in de spiegel, een verwarrende blik. Zie ik nou mijzelf, is dat nou mijn ik. De wereld zo groot, een persoon soms zo klein. Hoe lang is de weg, kan ik mijzelf ooit zijn. Gedachte aan het verleden, terug in de tijd. Moet ik nou zo door gaan, blijft het steeds een strijd. Blijf kijken in de spiegel, het liefst elke dag. Weet…

mijn gedichten van gisteren zullen de morgen waarschijnlijk niet halen zo vergankelijk als wij zijn ook onze gedichten het optekenen van woorden en gevoelens als herinnering voor een mogelijk later tenminste dat hoop ik...…

het strand danst samen met de machtige zee het oeroude zand vliegt zachtjes heen en weer en valt daarna op haar prachtige rode zomer neusje zachtjes klinken haar prachtige lichte liedjes in een schemering van lila licht in een schilderijachtig portret en daarna samen slapen maar niet in bed maar onder de deken van sterren wij waren…