Alle inzendingen over humor

Zie ze kauwen zie ze malen vol vertrouwen door de straten malen zij niets ziend niets ontziend net zo traag als ambtelijke molens. Zie ze lopen door de straten geheel verdoofd niets in de gaten op hun hoofd oren verstoppend van omgeving beroofde robot poppen. Zie ze bellen mobiele straten ogen met schellen niets in de gaten…

uw Calimero-gehalte wordt niet netjes opgekuist binnen enkele seconden geeft u klakkeloos sneaky lage cijfers vindt dergelijke euforie misplaatst binnen diverse gedichten uw creativiteit kunt u in elk geval volop botvieren voor mij is alles pure poëzie vandaar dat ik het u lezen laat misschien valt het kwartje nu in meerwaarde…

onze Vier die in de Vijf zijt uw Vier worde geheiligd uw Vijf kome uw Vier geschiede op Vier als in de Vijf geef ons heden onze dagelijkse Vier en Vijf en vergeef ons onze Zes zoals ook wij anderen hun Zeven vergeven en leid ons niet naar de Acht maar verlos ons van de Negen want van u is de Tien de Negen de Acht de…

De dagen zijn allang voorbij dat ik met twee treden tegelijk de trap nemen kon. En fietsen door weer en wind als een brutale wervelwind. Ongeremd het koele gerstenat tot mij nam, zonder dat ik dan ook nog een kater had. Dit jonge lijf vol jeudig vuur stortte zich in reis en avontuur. Nooit was er enig bezwaar tegen elk vermeend gevaar..…

Ik beëindig onze relatie zei ze ik ga trouwen met Jan geweldig voor je riep ik laten we het vieren met een wip weet U m'n invoelend vermogen was nooit 'n sterk punt…

Hij ziet. Zij kijkt. Hij komt. Zij wacht. Hij vraagt. Zij lacht. Hij ziet haar staan. Zij kijkt ontdaan. Hij komt naar haar. Zij wacht op hem. Hij vraagt haar wat. Zij lacht ad rem. Hij ziet haar staan, het hoofd gebukt. Zij kijkt ontdaan ietwat bedrukt. Hij komt naar haar toe op een draf. Zij wacht op hem, hij's niet veraf. Hij…

Zijn moed merkt U als hij gepest wordt door een grote vent en zijn tolerantie als hij gepest wordt door een kleine vent Zijn potentie bij seks met z’n eigen vrouw in gouden bruiloftnacht en zijn passie bij seks met ene miss Holland in haar kleedkamer Mijn vrouw kent zo’n moedige en tolerante potente en passionele vent…

de rommel in huis kan me niet schelen ik kom hier om spullen te stelen en als ik ga laat ik hooguit een haar liggen eigenlijk ben ik best netjes. er is hier geen mens te bekennen straks misschien een paar en een hond maar ik ben niet bang niet bang voor trammelant laat ze maar komme ik ga voor niemand uit de weg ik ben niet bang uitgevallen…

Mijn buurvrouw, Yvonnetje lag daar op haar balkonnetje te soezen in het zonnetje in haar,... zag ik dat wel goed, doorkijknachtjaponnetje. Ik dacht net, wat 'n heerlijke dag, dat de zomer maar lang duren mag, maar plots... een flits, een donderslag. Ik keek nog 's vlug naar buiten en geloofde haast niet wat ik zag. Weg eensklaps het…

met waterpistool de albert heyn binnenlopen, mensen daar bang maken maar wel op een bescheiden manier, je moet de mensen rustig benaderen en niet de stuipen op het lijf jagen, beetje rondstappen met je flap- schoenen en je rode neus op, tot slot de groente water geven, de wonderen van het kapitalisme aanschouwen, jezelf de winkel…

ik staak vandaag mijn zinnen en neem de bus naar de overkant van de oceaan ook in het echte leven bega ik geen doodzondes dan toch stommiteiten of struikel ik weer nog voordat ik kan beginnen, mijn levenspad is een vluchten voor dingen zo ziet mijn leven er nu eenmaal uit, tot slot van dit stukje wil ik nog een lied voor u zingen…

Wouw! wat een vlouw! fluistert Wang staand voor het raam Ik kijk op van m’n bord een vlouw? herhaal ik Nee een vlouw! corrigeert hij geërgerd Ah! een vrouw Plecies een vlouw!…

op de schijn beoordeeld worden rimpels dicht smeren stiften van lippen vermomt als een vos met de borst vooruit erbij horen ach geen veren in hun achterste maar een vork in hun kont © Klaes 19-05-09…

in het gemeentelijk groen pal voor m'n huis leunt magere Hein op zijn zeis in het zwart met capuchon ik vrees dat hij mij moet hebben sluit ramen en luiken volgende dag leunt hij 'n meter verderop de spanning wordt onhoudbaar ik stap op hem af trek aan z'n jas en schreeuw 'wat moet je van me sukkelaar' het bleke gezicht…

Elke morgen nam hij steevast na het laatste stukje brood zijn valse tanden uit zijn mond al waren het twee castagnetten die hij klepperde voor haar met scheve blik die werd ontbloot tijdens zijn ochtendoperette die hij spelend zo genoot Maar zij verzuchtte elke morgen liever was zij alvast dood als hij weer over tafel klom om een beschuitje…

Als ik thuis kom van het jagen, neem ik meestal snel een bad. Dat is sinds kort zo m'n gewoonte, omdat ik laatst vol teken zat. Kennelijk moeten die mij hebben, misschien heb ik wel lekker bloed, alleen ben ik daar niet zo blij mee, omdat ik dan steeds krabben moet. Laatst was ik weer thuisgekomen, ik voelde werkelijk overal jeuk en moest…

Het leven met konijn in het gordijn. Compagnie 'Het vergulde gat' had een zootje zotte kopen in de aanbieding. Het kon niet op! 'Konijnbruine gordijnen' gratuit en voor niets. Het zwangere konijn kreeg je er bovenop. Ze hadden er beter de verlepte accountmanager bovenop gedaan het tweedehands atelier kreeg onder zijn bewind wat…

alom mij heen bestaat al jaren een Cordon Sanitaire cellen waarin rollen veelal grijs getint of zo de gezetene bemint zacht en lieflijk bedrukt, nadat de stoelgang is gelukt, het strijken ondersteunt soms in vaart, met haastige spoed doch vaak, zo niet steeds meer, nadat er eerst hortend en stotend lijfelijk…

een gele pingpolbal hobbelt door de vijver linksom gaat ie, rechts! speelgoed voor de kikkers kwak, het eerste doelpunt treft de dotterbloem floep, pats in de border duidelijk buitenspel de winnaar wordt versierd met kroos en plompeblad…

Mijn knaagtandjes bijtend in jouw oor zijn zagend aanwezig. Mijn zeur woekert door ook na je ontsnapping uit de lege kamer. De kopjes rammelen van vergane glorie vol oude barsten van slecht gelijmde scheuren. De kopspijkertjes timmeren langzaam met de botte bijl tot loze zekerheid. Het is lente dus de kleurtjes botten uit het…

Zorgeloos liep ze over de stenen, Het droge shirt deed haar goed. Haar broekje was dan wel kort, Maar de zon deed zijn werk goed. De palmboom op haar hoofd, Bewoog zachtjes heen en weer. En de kleine steentjes onder haar voeten, Deden haar geen zeer. Haar oranje zwembandjes, Waren inmiddels afgegaan. En al moest ze terug naar het huisje…

'Mega!' riep ze uit met een gezicht zo blinkend naief alsof het ochtendsnot van haar gezicht afliep 'Nonsens' repliceerde ik schijnbaar onverstoord 'Het geluid van een ovulerende man die kotsende zijn darminhoud door zijn neusgaten perst lijkt me in het geheel veel echter aandoen' voegde ik er nog aan toe 'Super! Cool!' orakelde ze nog…

uiteindelijk is de schrijver niet meer bij zinnen, ten dode opgeschreven ondanks zijn roze bril draait de wereld een dag naar de nacht collega-scribenten spartelen, sputteren tegen een onherroepelijk eind we gaan er aan allemaal naar de maan…

ik zal je wel krijgen zover dat je naar me toespringt als een kikker en dan wij elkaar omhelzen maar wat moet een kikker met mij en ik met zo'n groene glibber? ach, ik zal wel weer naar het water verlangen..of.. vanwege springneigingen?…

Jouw kopje tegen de mijne….. Ik wil jouw liefdevolle afdronk blijven Dit hartverwarmende tafereel Zonder koud schoonmaakgareel Bibberend en in het onzekere vocht, klam Waarna de bewondering kwam Die lieve glimmende schone kop lacht Met een dof klinkende pracht Vol smacht... Als een paar Met de koppen tegen elkaar.…

Het is weer tijd de tandarts te bezoeken. ..of ik nog voorkeur heb voor een bepaalde dag, graag met dít weer wil ik haar gaan ontmoeten zeg ik met een brede lach. Ze gaat zoeken naar een gaatje, vult mijn naam daar in. Twee uur later zoekt mijn tandarts, vindt geen gaatjes, vult niets in. Zo, dat hebben we weer mooi achter de rug…

ben ik billijk als ik zeg dat ontlasten in uw heg een groot genoegen schept? want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

is mijn restwaarde gelijk aan de voorbijgaande geur van een afgebrande lucifer op het houtwerk is de kop rood en tijdelijk voornaam tot het zwart is hij even een ster als ik ben opgebrand blijkt de eeuwige roem reeds te ver die was al eerder naar de maan…

de professor zoekt een veilig heenkomen onder het bed. maar hij moet slapen gaan, hij mag niet meer roepen, beveelt een boze stem, er is niets aan de hand, het licht van de overloop blijft aan. alsof dat beschermt tegen het duivelgezicht Olrik verraderlijk verankerd in het vertrouwde; zelfs dekens en lakens spannen strak samen en branden zijn…

Iedereen die kende haar hier als die flamboyante dame hooggehakt - in mantelpakjes met verzilverde maillot die ze in Wenen ooit gekregen had zo zei ze - van Versace toen ze trouwde met een Fransman daar als huwelijkscadeau Hij was van adel en steenrijk ze woonden tien jaar in Bordeaux Ze woont alleen hier nu in Diemen niemand heeft dat…