Alle inzendingen over natuur

Achter de kastanje die krankzinnig is geworden van de brullende merels, heel mooi zoetgevooisd melodieus maar toch als woedt er een uitslaande orgelbrand in de kathedraal (komt allen nu samen met blus dan wel spade, geen kelken Aärons geen klokjesblommen! kwelen zij a capella) - ten spoedigste, wat heet, ijlings wordt onze stort van tranen…

was het omdat de sneeuw was gevallen of omdat ze was gesmolten dat een koude hand zich op mijn borst legde en hier zo lang bleef liggen tot ik gevoelloos werd gewichtloos tot ik zwevend boven mijn lichaam dit roerloos kon zien liggen in een rode rok een zwarte trui een glimlach om mijn bleke lippen dromend over Sneeuwwitje het zusje dat…

een wandeling in ochtendgloren is zo gezond voor lichaam en geest wat kan ik de natuur bekoren en de winter nog het meest ik trek mijn longen vol met vrieslucht zodat alle bacteriën kunnen sterven wees gerust dit is geen klucht want gezond kom je van zwerven ik slenter doelloos door de velden vele akkers zijn mooi wit bevroren ja, een…

nooit onschuldiger schijnt ons de wereld dan in winterse dagen als van tooi ontdaan naakt de bomen zich met verse sneeuw gemanteld weten nooit kostbaarder praalt ons de aarde dan in winterse dagen als goudgele winterzon of van avond het licht aan takken en daken in ijskristallen parelt nooit teerder oogt ons de natuur dan in winterse…

Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel. Met een beetje geluk zie je dan sterren; begrijp je beter wat ik voel. Voor die duistere luchten wil ik vluchten; maar ook in die duisternis glimlacht de vreugde van dat sterrenlicht. Dat niet voor mijn zorgen lijkt te zijn opgeborgen; maar ook 's nachts mij…

Men loopt zo gauw voorbij in herfstachtig najaar aan wat uitgebloeide takken in een groepje bij elkaar vergankelijk geworden kleur verliezen, broos staat het stil, wat triest komen uit de mist in zicht van zachte lichtval en zie.... hoe een spinnetje ontdekte de ragfijne takjes waaraan het zijn webje spon en kijk... naar de verdorde bloempjes…

wij zijn de soort die vraagt naar het waarom hoe het voelt om vogel te zijn waarom bromvliegen rondvliegen waarom je dit zei niet dat (bedenk je later pas) wat je liever wilt, cremeren of opzetten mensen die veel aan de dood denken snoepen meer mensen met veel rommel op hun bureau werken sneller is onderzocht zet de zak niet buiten, knip het…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

Mijn prachtplek bestaat op vele plaatsen altijd is er een in de buurt er is rust stilte en vrede er is Liefde in alles om mij heen…

Toen in die hoek waar eerdere wind dood blad had vergaard bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg die als een bruine tol de lucht inging. En uit de top daarvan ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm voorheen verscholen, luid kwetterende mussen. Ze leken meer te twisten dan te zingen. Toch hoorde ik in al dat leven de leeuwerikjes…

ik heb ze zien rijden stoere mannen van weleer beijsde baarden en haren blik op oneindig en meer langs berijpte rietkragen kraakte vervaarlijk het ijs spiegelde zwart dat de immense diepte aangaf het lijken wel dromen uit mijn subtropische tuin waar op beschutte plaatsen al even de lente wil zijn het sombert in deze donkere dagen…

Bij het schijnsel van melkwit maanlicht rijpen de geesten die naar liefde smachten. Wordt door passie met elkaar verbonden, en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht; wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten; en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend nachtelijk licht. Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de…

De klamme kille lucht mantelde zich als een tweede huid rond haar gelaat, terwijl de zachte regen voorzichtig in een streling de sporen van de nacht weg haalt. Het is vroege ochtend de dag staat op het punt te ontwaken in een trage slow motion beweging, net als haar denken dat nog binnensmonds gaapt. Ze vult haar longen met zuurstof…

Het rafelt maar, het rafelt maar: De wol verlaat de bomen Iedere winter valt het zwaar Zo bloot erdoor te komen Hij kleumt en kleumt, zo poedelnaakt Zijn armen zijn bevroren Zijn bast doet zeer hij piept en kraakt De strijd lijkt hij verloren De draad herpakt, het lijkt een droom: Opeens staat hij te spinnen Er komt weer breisel aan de…

Een zaadje viel het zweefde met de wind lager en lager het daalde op Aarde Men dacht het sterft alras de dood ergens diep in de Aarde Echter, er kwam een dag dat het zaadje ontwaakte een groen plantje kwam boven Aarde Toen ging het snel het wonder van groei en bloei zette 'n prachtige bloem in de Aarde…

Er verschijnen poorten poorten in het landschap De bomen op rij aan zoom en kant van landelijke wegen De wachters mogen het goud van hun straatje vegen wind snelle trawant De kruinen verliezen -spilziek- hun kleur blijven ontsierd achter op hun post Sneeuw zal hun kreunen smoren ijzig roepen ze wat herfst hen heeft…

De winterbanden liggen intussen alweer op. De griepprik werd vakkundig in mijn arm geplant. De terrasmeubelen zijn verleden tijd. Ondertussen is het uur ook weer teruggedraaid. Zowel de veldrit-als het wildseizoen zijn aan de grote opmars bezig. Als de Chrysanten de wapenstilstand hebben overleefd, zal er vast en zeker een hoogbejaard persoon…

Het moet in de genen zitten, Het heeft altijd in mij gesluimerd, want ik ben een crack in wolken lezen. Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek alles voorbij zien waaien van mystieke figuren, landkaarten, dieren en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten. Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren op mijn blad weergeven. Verrassend…

Storm op komst. De lucht werd geschilderd met de meest intense kleuren die de goddelijke kunstenaar op zijn palet durft te mengen. Het was donkerblauw en pikzwart. Dreigend grauwgrijs een kleur apart. Wit in alle mogelijke tinten in die eindeloze lucht. Ik keek ernaar en slaakte een zucht. Door de inval van het licht waren de bomen fluorescerend…

Heetbloedige lentejeugd afgestroopt tot tandeloze zang, levenssiddering van glazuur ontdaan. Geritsel als een meisjeslach in een bladerdek van onrust, paddenstoelen steken hoofs de hoed op. In de vereenzaming van vlakke akkers handhaaft de vogelschrik moedig zijn spottend narrenbestaan. Met wijd geopende armen duldt hij schalks de ijzige…

Het water was inktzwart droeg takken van bomen met zich mee. Wild en kolkend sloeg het water tegen de dijken. De storm was niet ver af. Door het intense zonlicht laag boven de horizon tekenden zich dreigende figuren af. De zon scheen met moeite door de wollen wolken. Het landschap werd daardoor mooier dan ooit. Tijdens de Herfst en de storm…

Stil zingt mijn melodie zachtjes in de regen. Stil zingt mijn melodie op een herfstachtige morgen bij verlet. Op een morgen waarop zoveel werd verloren; en veel wat goud leek in zilver werd omgezet. Een mensenhart kan zwaarder wegen bij een ontmoedigd doorweekt zijn in de regentijd. Het gevoel tot een somber overwegen heeft geen zicht meer…

Ik houd van je loop en je ronding, in je armen is het een en al pracht Het is dáárom dat ik je zo toezing van 's ochtends tot diep in de nacht Al loop je beduidend gebogen waar je gaat, ga je o zo gracieus Beweeg je dan raak ik zo bewogen je maakt me volmaakt amoureus - ik wil ieder getij wel bij jóu zijn jij stroomt... door me heen...…

nu jij geveld bent jij grote ouwe reus lig jij daar met de knieën in ’t water jouw kruin rustend op moeder aarde die jou o zo lief had en voedde vanuit de bron daagde wind je uit jij waande je een jonge God en zwierde net zolang tot de zwaartekracht won…

De donkerste duisternis omringt het ruige land het is een herfstige dag zoals het vroeger wel vaker was het zonlicht lijkt opgezogen door wilde wolken met berenklauwen een hagelbui maakt de wereld even wit het landschap trekt dan een andere jas aan mensen en dieren houden zich schuil voor wolken en buien binnen klinkt het gehuil van…

Bladgoud op het ochtendsplijten, het voorschrift van de schepping wappert als ‘n verscheurd kasboek haveloos in de schrikdraad. Bomen stil als marmerbeelden trekken theatraal de wangen strak, aan hun enkels gevallen seizoenspruiken en boomvruchten als oudejassenknopen. Welk een stilte kan de aardkloot regeren als de drempelwacht de koningszaal…

De stormwind giert een reuzensymfonie; Het grauwe zwerk dekt d' aard; als woeste scharen Van krijgers rollen donderend de baren Op 't maatgeluid dier woeste melodie. Poseidoon toornt en zweept de golven. Zie, Titanisch lacht hij bij de doodsgevaren De schepeling bedreigend. Schatten garen In 't diepe zeerijk wil hij. Wat men bie', Niets…

Dank zand, dat je me wilt dragen mijn voeten voelen een behagen in je zachtheid, Wind in mijn rug, je steunt me als werd ik opgetild, vooruitgeduwd, Zandlopers, als kwamen jullie uit het niets.. als glijd je, verblijd je om een worm en altijd samen, Wolken hoe je met de zonnestralen, ver of dicht, licht doorlaat, alsof er altijd ergens wel…

Onzichtbaar ontwaakt Ontwaakt in nevel onzichtbaar met een glimlach zingt het ochtendlied in getailleerd silhouet voor het geopende raam.…

Staande bij de vijver denk ik: 'k zou een vis willen zijn zwemmend in 't water, heen en weer, zou dat even geweldig zijn? Niet te mopperen op regen want nat: dat ben ik al dus een beetje regen zie 'k dan als extra waterval. De reiger op de kant, geef ik gewoon geen kans, sla met m'n vinnen en ontspring de reigerdans. Zou 'k dan een vogel…