Alle inzendingen over eenzaamheid

Ongetrouwde tante Trui, enige familielid van 't gezin, slaat geen verjaardag over met haar geknuffel dat sporen achter laat Jarige Jantje verstopt zich onder tafel maar wordt er door tante onderuit gesleurd Ze zingt hem toe, bij hiep-hiep-hoera wapperen haar grote handen voor z'n gezicht bij 'klap in je handjes' flakkeren de kaarsen opgelucht…

Een nacht zonder zorgen genieten van die ene seconde doorgaan zonder morgen zonder oude of nieuwe wonden Voor een nacht alleen ik snap dat ik niet verander laat ze nu niet binnen even niet druk maken om een ander Slechts een nacht alleen geen familie kennis of vriend misschien vals en gemeen maar een nacht heb ik verdiend…

Een lange dag baart de nacht. De donkere duisternis dwaalt dadelijk door de straten en over de velden. Alles slaapt, niemand schijnt wakker te zijn. Stille slapende mensen in de zwarte duisternis doodse rust, stilte en leegte bevestigen de duistere nachtelijke aanwezigheid. Alles slaapt, en toch iemand die wakker is. Alles slaapt, maar…

mama mama waarom doe je me pijn. mama ik voel me alleen. ik heb dit nooit gewild. ook al was ik soms wat wild. ik wil een mama die alleen aandacht schenkt aan mij, die mij niet ook niet kwijt wil. waarom doe je dit... ik heb al geen vader en nou verlaat je mij ook nog eens ik heb verdriet... het wil niet meer zo je laat me in de steek…

ik dwaal in mijn gedachten ik kijk om me heen niemand die mij hoort ben ik nou echt helemaal alleen de stilte wordt me te veel het wordt donker het wordt kil nog steeds loop ik rond opzoek naar mensen die me horen of begrijpen als ik verder kijk zie ik een klein puntje licht ik denk dat het een straaltje geluk is dat me tegemoet…

In mijn zoektocht tussen dromen en werkelijkheid pluk ik sterren die mijn pad verlichten in het duister raap ik maangedachten en nestel mijn zilveren lijf tussen dons en lakens deze nacht sterf ik mijn duizendste dood voelt mijn ziel niet langer de strijd voorbij eenzaamheid geef ik mij over aan het grote lege niets…

Ik ken helemaal niemand voor de wereld afgeschermd sta alleen aan mijn kant ik ben het die ik vertrouw Geen valse steun of mes in de rug niemand waar ik tegen leun altijd een weg terug Geen pijn woede of haat razend in mijn donker hart niet meer somber en kwaad voor alles een nieuwe start Geen zorgen Geen schuld niet bang voor morgen…

voor streeploos glazen ruit verstilt de blik naar buiten nergens stuit het lege licht dat schel de kamer vult onaangedaan schijnen oude ogen zodra een weerklank binnendringt raakt het koude aangezicht peilloos diep bewogen…

zo vaak; een dagtaak, zoals je me vertelde moeders zijn niet; nooit en nimmer te vergeten vroeg je niet vaak; o zo veel, of ik je belde liefst had je me bij je en stoorde me tijdens het eten vooral onder mijn dagelijkse werk; zo vaak waarom heb ik nu die vreselijke heimwee naar jou jaren had ik ook mijn kinderen; een zware taak jij was mijn…

Heb vandaag een man zien huilen, keek geschrokken stil verdwaasd, zag, hoe uit zijn lege ogen tranen vloeiden, traag verglaasd. Raakte langzaam diep bewogen bij dit stil inmens verdriet, maar, hem troosten, ik durfde niet.…

oh nee, mama is weer boos. ik ben haar doelwit, ik ga alvast in een hoekje zitten, ik bescherm mezelf met mijn handen, maar ondertussen weet ik dat het niks helpt. wie komt me redden? wie is mijn held? waar zijn de mensen gebleven die mama altijd belt? komen ze me niet redden? interesseren ze zich niet voor mij? of bedreigt mama hun ook,…

Wat ben je eenzaam, als je naar iemand verlangt en je kunt haar niet bereiken. Wat ben je eenzaam, als je over je gevoelens wilt praten maar niet tot haar door kunt dringen. Wat ben je eenzaam, als je droomt en fantaseert zo ver van de werkelijkheid. Wat ben je eenzaam, als je je gedachten alleen op papier durft te zetten.…

Mijn zwarte roos, waardoor ik altijd bloos, waardoor ik altijd glimlach, al vanaf de eerste keer dat ik je zag. je gaf me zo'n fijn gevoel, misschien was dat ook wel je doel, ik zal het nooit weten, je moest weggaan, het is nou eenmaal zo dat rozen verwelken en vergaan.…

hier en daar iemand die beweert dat het vandaag allerzielen is alles gaat verder zo zijn gangske de krielen zijn van slag omdat reinaert de vos ronddoolde en het miezert ikzelf ben meer uit mijn doen omdat het gat tussen jou en mij nog steeds niet gedicht is na dit gedicht..…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

Verdrinkend in de rivier van tranen, Pijnen die dagelijks een grotere invloed krijgen, Eerst wegduikend achter een klein masker, Waarachter ik nu zelfs mijn verdriet niet meer kan verzwijgen. Al zolang vechtend tegen de harde waarheid, Elke keer mijn buitenkant een stukje verder harden, Smachten naar die betere tijden, Zoals voor al die problemen…

Half vier vanmorgen, ik schrijf de nacht weer van me af zit alleen vanmorgen was weer kort vannacht. Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Wanneer ik je zie kan ik vertellen wat ik wil. Wat me dwars zit, hoe het is om zo te zijn. Tegen dit meisje kan ik zeggen wat ik denk. Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen. Ze luistert alleen en daarom kan ik haar vertrouwen. Vertrouwen dat het bij mezelf blijft! Het enige wat ik voel van binnen is leegte, zoveel pijn. Ik kijk haar…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Meer stilte, meer wit tussen de regels, bladeren die vallen. Hoe kan je voor allen goed doen en toch jezelf blijven? Verlangen wordt eindeloos maar niet de vervulling.…

Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

zwijgzaam vergaan de dagen gevangen in eenzaamheid in de schemer van haar leven huilt zij vergeten tranen tot de nacht ze verstilt met een vredig slapen…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

ik lach vanbuiten mijn mond die lacht ik doe leuk mee ik heb het leuk ik lach heel veel denken jullie, maar mijn ogen huilen, iedere dag, je denkt dat het goed is, maar dat is het niet vanbinnen huil ik, ik voel me alleen, zonder jou.…

speels en bedaard schrijf ik jouw geest, in ieder lied dat mijn hart verlaat. ik schrijf alle dingen die ik aan jou lief heb, maar voor iedere symfonie waar ik jou in voel krijg ik een stilte terug... ...waarin ik verdwijn vroom en bedeesd schilder ik jouw gelaat in iedere wolk die te zien is. alle dingen die ik aan jou lief heb maar…

Als jij niet bij me bent dan is de nacht lang, dan moet ik alsmaar aan je denken en aan die keren dat je in mijn armen lag. O, de warmte van jouw hartje, de zachtheid van je wang. Dát, keer op keer maakt dat ik naar jou verlang. En dan, tegen de morgen, de verlossing! Weg ermee, weg met die gedachten! Mijn wereld op zijn kop, weg met die…

De lege ogen zijn een verhaal van woorden die werden en haar leven schreven. Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

De poorten die staan open maar er komt niemand door En als er iemand aanklopt Dan geef ik geen gehoor Ik wacht op een boodschap Die komt uit het vuur Ik kom er wel doorheen ieder moment, ieder uur En als ik dood ben liggend in mijn kist Dan zullen mensen zeggen Daar ligt hij die niet weet, die niet wist…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…