Netgedichten

netgedicht (nr. 17.936):

Wachtstand

voor streeploos glazen ruit
verstilt de blik naar buiten
nergens stuit het lege licht
dat schel de kamer vult

onaangedaan
schijnen oude ogen
zodra een weerklank binnendringt
raakt het koude aangezicht
peilloos
diep bewogen

Schrijver: Ludy Bührs, 12 november 2007

ludy.roumen

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

eenzaamheid

ouderen

bejaarden

4.0 met 17 stemmen

386

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Guido Vanhee
Datum:: 13 november 2007
Email:: guidovanheegmail.com; Heel mooi. Ik zie hem staan, mijn vader. Voor een ander zal het haar moeder zijn. En straks staan we er allemaal. Of misschien toch niet.

Geef je reactie op deze inzending: