Alle inzendingen over jaargetijden

De koude ligt gestold in de dichtgevroren poel waarrond de kraaien samentroepen. De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer…

Terwijl een eerste schaatstocht op een weiland wordt verreden in verraderlijke vrieskou en bij winterende zon hak ik lepelend een wak in erwtensoep zojuist gekregen en denk even bij mezelf zeker weten - it giet oan-…

Winters geschrei een klad meeuwen in hun vlucht schapen showen ongemeen hun dikke vacht…

visioen van eeuwigheid laat mij jouw adem voelen van jouw gedachten zwanger zijn tover het licht in haar ogen waar de muggen dansen en de tijd lijkt stil te staan dat onze aarde doet kleuren met weemoed en treurnis in haar amandel ogen van marsepijn en de schemerdagen breken voordat de goudplevieren verdwenen zijn. R.J…

Zie hoe mei- en sleedoorn de een nog groen de andere al wit zich zo tolerant vervlochten aan een akkerrand…

Op deze koude en heldere winterdag zie ik achter de bomen de zonsopgang. De zon zelf rood van kleur kleurt de ochtendlucht lichtroze. Het is helder en in de lucht zijn strepen die door de zon beschenen op gouden lijntjes lijken. De wind is hard en jaagt koud over het strand hierdoor zijn de golven onstuimig en woest. De zee slaat ze…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

de natuur toont het winterweer en vlokte alles wit. elk dak mocht voelen hoe de kou binnendrong. elk dier en elk mens mocht weten van de wattenlaag. en ohja, zelfs ik voelde de prikkels van elke windvlaag langs mijn oren zo guur, zo fris zo december.…

Zorgvuldig in de gaten gehouden wanneer het laatste blad van de lindeboom in de tuin zou neerdwarrelen. Het viel samen met het neerstrijken van de eerste staartmees op de voederplank, met geweerschoten in de Lommelaer, met het langer draaien van de verwarmingsketel. We zijn er klaar voor. Voor het koude seizoen.…

in 't jonge avondlicht gooi ik een emmer leeg op 't stoepje voor waarna ik water veeg je doet de december- dingen; bloemen schikken en dan verplaatsen tot een juist effect draai je vorm en inhoud om je geeft wat vorm waaraan? aan herhaling van wat is gedaan ik doe of jij er bent…

de stille herfstavond gaat aan tafel snijdt de bleke maan aan legt sterren op de borden waar eerder de onrust van een stormachtig verleden op lag uitgestald het brengt de mensen buiten trotserend de koeienkoppen boven de mist zij waren nergens zo thuis geweest de stille herfstavond gaat van tafel boert een bescheiden bries en…

Koude dagen, donkere dagen. Knerpende sneeuw. Het is nog vroeg. Wolkjes dampende adem ontsnappen uit mijn mond. Stroef glijdt de staldeur open. Sneeuwvlokjes dwarrelden van het dak. Mijn paard kijkt naar buiten, rilt, Snuffelt aan de sneeuw. Ik stijg op, Stap de frisse buitenlucht in. Ik kijk naar de opkomende zon. Ovder de sneeuwitte…

Het is ochtend en veel te vroeg om op te staan maar toch duw ik langzaam de dekens van me af. doelloos loop ik door de kamer ik doe de gordijnen open en zie dat mijn ramen bedekt zijn met ijsbloemen. de morgendauw hangt nog in de straat, en de ochtendzon probeert door te breken en laat een roze gloed achter in de lucht. Gedachten…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

Wat klink je luid uit kleine keel jij zwarte vogel Over mijn hoofd gaan er zo veel In flarden waaien zij hoog over Ik sta omringd door wintertint en zing naar boven…

Kale, leeggeslagen takken Mistroostig onder een grauwe lucht Schrale, braakliggende akkers Verzamelplaats van wilde ganzen Samenscholend voor een vlucht Koude, klamme korte dagen Restant van een stervend kalenderjaar Fantasieloos, kil, geblindeerde ramen Kou uitsluitend, isolerend Functioneel en ronduit somber Voor de kouvrezende mens aldaar…

wat ik verwacht van jou novemberstad in je grijze mantelpak is dat je je vele dagen hult in diagonale regenvlagen die al jouw ontblote bomen meedogenloos onderstromen en laten druipen van het nat dat je straten zijn als hoogglanslak met bruine bladeren regenzwaar glimmend op je natte trottoirs in je riolen woest gegorgel van een onstuimig…

kom, laat me slapen om even weg te zijn van hier langzaam te wennen aan het vale en ingedommeld licht de warmte in mijn huis omhult me als een deken en in de morgen is er alleen nog de muziek…

De tjalken zijn in winterslaap gegaan het koude water houdt hun dromen vast. Zij liggen langs de kade, zwaan kleef aan; de zeilen geborgen, troont hoog en naakt hun mast. De tjalken zijn in winterslaap gegaan, de lucht is grijs en flinterdun gedekt. Doelloos wijst hun vaan de winden aan, terwijl zij wachten tot de zomer hen weer wekt. Dan…

Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster geur van geluk en de lijster slaat slakjes op het terras Ik zoek de zomer in mijn geheugen paarse seringen en blauwe regen bloeiend in elkaar verstrengeld, en wij Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster vervlogen geluk.…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

het stemt niet te stelpen zo diep droef dat groene blaadjes in de lente uitbotten om in de herfst te vallen en weg te rotten voor hetzelfde geld waren ze waterproof…

het is herfst geluiden klinken anders een verre hond blaft kaler naar het schijnt onder een grijswitte lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst warrelt door het woud raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in…

Al wat nog overtollig is weer eigenhandig teruggesnoeid kijk, dat geeft buiten lucht en licht als was het ruimte in mijn soms tobbend leven De kale bomen langs het pad verraden weer de weg naar huis voor ieder die zich spoedt naar warmte En evenals het blad verstilt ga ik vanzelf andante spelen het tempo van mijn leven gelukkig zo…

Als schepen in de wind zo waait mijn blaadje voort de woorden weggeblazen in groene wij- land grond de stromen stormen tergend het laagland lachend uit, maar op de schuinste helling heeft grond zijn taal verbruid De zwarte zwaluw schemert die zware luchtig zin maar kan de kans niet vinden voorruit daar slaat het in. De snode wegen- wager…

Een lindenblad kwam op de valreep nog heel even aan mijn venster kleven nat en glad so long zo heette dat…

Toen was het gras nog groener groen zoals in het begin van de lente met ochtenddauw en bloemen bloeiend te zien tot in de verte En als je in het midden staat wachtend op de zonneschijn tot de zon weer volop straalt dan wordt het leven weer wat verfijnd Vol goud en zilveren schittering over het groene gras kunnen alle leugens vergaan als…