Alle inzendingen over natuur

de zee, het zand, het strand een hand in een hand schoenen rusten voor even voeten voelen het natuurlijke leven de wind blaast, raast in parelschelpen eb en vloed spelen een spel er is geen verliezer, geen winnaar elementen vinden elkaar rust schrijft het verhaal van de dag in een gloed aan de horizon letters dansen aan een vliegertouw…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

gloedvol piekt je haar in warme jachttinten het is de tijd van het jaar dat harten sneller kloppen jij lacht smakelijk alle aandacht weg na het oogsten van hun blik beweegt met gratie en natuurlijke souplesse tot hun grote schik ze dollen dagen uit scheppen op over hun toekomstige buit spieden al naar ogen die toegeven…

Wanneer de meteorenzwerm aan het einde van de zomer langs onze hemel raast dan stel ik me de aarde voor als balletje in het heelal. De aarde is niet groter dan een stofje in zijn schoot. Ik lig op het gazon en zoek de hemel af naar flitsen van de zwerm. In beide palmen voel ik nu de koele sprietjes kriebelen. Miljoenen moleculen…

ik heb wind contouren gevraagd van het land waarover hij net heeft geraasd hij dwarrelde wat ergens in de luwte sprak ik met hem af benieuwd naar ontmoeten hij streek neer in een vlaag onverwacht maar ik wist dat hij het was hij bulderde niet vloog nauwelijks op maar was heel bedaard zo dicht bij aard hij omvatte mij liet zijn…

ik eigen blauw als basis voor helderheid en kou het donkere geeft diepte in mysterieus verdwijnen door het lichte sprankelt zon zijn magisch schijnen op pril groen en later schaduwrijk koel zomerloof dat herfst belooft in vrucht en kleur een volle rijke oogst groen en blauw daartussen parelt leven als schitterend gegeven…

kort gesprek kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de…

De rechter zware arm van fraaie Wilgenboom langs de schors gescheurd wordt straks geamputeerd haar schoonheid ligt nu kreunend in het gras lichamelijk is zij aangedaan treur in alle naaktheid zelfs de wind kermt mee hier treft hem geen blaam wiegen kan ze daar wel laten dat richt zich naar de sterke kant…

was het weer bar en boos hing er gedonder in de lucht grimassen liepen samen met buien van mijn buurvrouw die ineens weer opvrolijkt neem nou voorbijdrijvende wolken een lust voor het oog van het ene moment op het ander ineens weer lieflijk verbonden en opgaan in een kus…

Ik heb jarenlang geploeterd met bloemen, aardappels, aardbeien, frambozen, uien, courgettes, rode en zwarte bessen, pruimen, appels, peren, bonen, rozemarijn en peterselie. Na al die jaren staat het volkstuinhuisje op instorten en is de bodem zo goed als onvruchtbaar geworden. De winde en onkruidwortels vieren feest en de grond is of kletsnat…

Het licht van hemel niet in 'n dicht .......te vatten De zon speelt met wolken verstoppertje? tikkertje? als in het nauw: katten in straten, stegen op daken door laat licht ......beschenen Is het middag? val van avond? of ergens tussenin? Hemel ontbloot zich even -schuchter- voor ons aangezicht.…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

koel rollen de golven om hun kuiven vallen voor een heldere zon ooit hebben zij met vliedende vloed in een noordwesterstorm verwoestend toegeslagen toen joegen afvalhout en losgeraakte stukken puin langs het steeds verder afkalvend duin wie nauw luistert hoort berouw in het zacht gefluister over dit extreem geweld hun schoonheid…

Zachtjes, gezellig knispert het schelpenpad door de duinen naar de zee; slingert het zwervend naar een nog ver strand. Waar de zon zich reeds openbaart als een eerste wee; en het koestert als een moeder met een strelende hand. Het milde buiten tussen het helmgras doet reeds fluiten; doet vroeg verlangen je diep in te graven in het reeds…

In het diepste van de rivier vermengd met zand; draaien kolken innerlijke schromen, misschien, naar een ver onbekend land. Herinneringen, diep opgeborgen gevoelens beroeren de rivier; De oever keert niet de wal en lijkt zo ver weg van hier. In mijn innerlijke verlangen sta ik nog te wachten tot het mij bereikt. Het lijkt mij niet te…

de wind raast en de wind blaast ze verwaait de zorgen uit m’n kop ze bolt de rokken op doet jassen omkrullen honden veegt ze van de stoep de wind raast en de wind blaast ik heb haar uitnodiging tot dans maar wat graag aangenomen…

Een sluierdeken verbergt de opkomende zon met uitrustende koeien die het nevel sieren als bergtoppen over het weiland. Kijkend naar de horizon ontwaakt het leven door paarden die in silhouet grazen met een groet van een hardloper als passant. Het geluid van klankschalen vanuit het dorp doet de stilte van de ochtend verbloemen…

Kraakhelder en vederlicht, drong jij tot me door. Het silhouet van je klanken, is achter gebleven in mijn hoofd. Je woorden worden nu gedragen gelezen, alsof je stem ze heeft gevormd. Ze zijn geschreven en leven, door de gedachte dat je tong ze heeft gemaakt. Je adem heeft ze naar mij gebracht, uitgestoten en ontvangen. Mijn oren maken…

Loefzijde het natst lijzijde daaren- tegen echt heel veel droger Stijgende lucht zet enorm uit wordt daardoor kouder in proces van adiaba- tische expansie Er wordt dan geen zeer zeker geen warmte met de omgeving hier uitgewisseld Gevolg: condensatie, regen Via adiaba- tische compressie waardoor lucht warmer almaar warmer gaat worden…

hoe schoon is het wanneer de dag zich opkrult in de nacht zodat ze precies in mijn handpalm past met mijn andere hand strooi ik dromen van ver die alleen zijn weggelegd voor hen die ze willen ontwaren…

ik was daar waar de wind nog ijlend giert over het lege land mij overslaat omdat ik niet buig maar als een twijgje zwiep tot zijn verdriet ik sla niet terug in nog geborgen zijn maar kies de rust van je achilleshiel om hoger op te komen in mijn bomendroom tast ik jouw luwte af wortel tussen struik en gras ooit zullen wij in…

het is niet dat de zon mij niet omhelzen wil integendeel maar de strijd die zij met de wolken voert gaat mij boven m’n pet…

In de dageraad ligt het geheim niet meer verborgen in de dauw op het gras. Een lichtstraal boven bomen. Een klank breekt een schaal. Muziek. Tussen hoge varens het glinsteren van zilver. Een dwarsfluit kleeft aan de lippen van een dansend kind dat gul met klanken strooit van een lied. Ik herken de melodie maar ben de woorden vergeten…

0 Zomer, die wenkt met handen op 't zonnig pad! Ik zie geen wenkende handen, 'k zie 't eikenblad rood in de jonge toppen... 0, wenkte dát? Ik ga de rulle paden 0, wat is dat? Dat zijn twee vlindervleugels, geen eikenblad. Twee rode vlinderwieken, die zeggen... wat? O, zie mij van zonnige hemel, Zomer, zo vreemd niet aan! Hoe kan…

heb geluk gevonden zomaar op het strand stond in zand geschreven niet door een mensenhand ik kon de tekens nauwelijks ontcijferen het voelde tegendraads begon aan mezelf te twijfelen tot ik het tweede spoor ontdekte uit de glooiing in de verte holde leven naderbij in achteruit bewegen stond de ontmoetingsplaats heel duidelijk beschreven…

Waar terzijde golfjes glijden, blinken in de starrengloor, onder over- hangend lover zit de guile wijngod vóór. Guller blonk er in 't halfdonker dezer gaarde een teder oog... Liefde! u schenke 't warm herdenken 't eerste lied na d' eerste toog! Eenzaam lijden, saam verblijden, geurt, gelouterd, lieflijk voort; wensen wekkend…

Ik zat op de grond voor mijn fietshok en ik groette een eend, die mij zonder vrees genaakte. Dag, lieve waggeleend! Op mijn versleten jas ontdekte ik een klein, groen beestje met zes prachtige pootjes. Ik zette hem in het gras en ik dacht aan dat gedicht van Jotie T'Hooft, waarin hij zegt, dat wanneer hij zijn handen op de aarde legt,…

wolken krullen rondom de avondzon gelijk een sierlijke dans die de zee met het strand aangaat volledig in balans gaat het er vredig aan toe iedere keer weer…

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden en zijn bakje as had leeg gestrooid. Waarom daar die planten? Daar heeft een tante op een deken gezeten en bessen gegeten…