Alle inzendingen over overig

ik ben een vluchtdier. net als paarden. ze willen altijd graag naar huis. soms ren ik een eindje met ze mee doch mijn galop lijkt nergens op. ik zwerf mezelf eenzaam in de verste kamers van het huis. op jouw vraag van is daar iemand ben ik helaas weer heel erg niemand.…

in tijden van ontwrichting raak je de bevroren ondergrond van een onbewogen onthechting blootgesteld aan blikken die je onbarmhartig van buiten naar binnen keren het naakte bestaan meer is er niet laat je van hier naar nergens gaan in tijden van ontwrichting wacht je op de slinger die alles terug in beweging draait…

Het verleden wil ik niet afsluiten door terug te kijken zo ver als ik kan zal ik misschien moe gestreden mijn doel bereiken door elke dag die komt verwachtingsvol tegemoet te gaan zien…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van m'n tong ook al beslagen…

zelf ben ik een dichter van weinig woorden met een enkele zin tot de kern komen en juist daar dan voldoening uit putten dat is voor mij ultiem geluk...…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

de vijandelijke tijd slaat de dagen stuk de besmeurde slakkengang van ijzeren uren leven in het donker zomaar zonder licht geen kruit gewassen tegen het duistere bestaan niets meer om bang te zijn in de kleine toren het leven zonder licht…

Kronkelende wortels in de aarde zoeken naar dat wat vruchtbaar is Veranderen in diverse soorten grond dat wat zichtbaar is doet onecht aan Buigzaam zijn de wortels in de bovenste laag grond. Los zand voldoet slechts wanneer de zon van boven voedt, de dauw het zichtbare aait en stralend licht voor een glinstering zorgt. Schemer vervaagt…

Licht Het ochtendgloren Een vrouw ontwaakt 'Dag', groet zij zachtjes Naakt…

Aan de kant staan Aan de rand staan Niet middenin Zovelen Er is maar één weg Het delen Dat je er niet midden in kan staan Om een bepaalde reden Is er veel geleden Je plek In de wereld Je plek in de kosmos Het pad dat je gaat Als je jezelf maar niet verlaat Want als je van binnen leeft, ben je een ziel Die de wereld schoonheid geeft…

Zwarte randen onder haar nageltjes zorgen voor het schateren in haar dag En voor een nacht vol beelden van de lichte schaduwen die zij zag Verwondering is haar zo gewoon in haar element met haar bestaan droomt ze de nachten stil en laat ze de dag haar gade slaan…

er is een waarheid van de getallen en een van de menselijke maat ze bestaan al die onzichtbare jaren maanden uren van de waarheid onze huid die geen licht verdraagt is van overal en van alle tijden de zon brandt traag in dit polderland geharnast schuilen we achter donkere wolken brenger van het leven de menselijke maat zegt…

Door een rechte weg te bewandelen kunnen veel hindernissen worden voorkomen. Door wat te dromen en eens een andere weg in te slaan kunnen wonderen tot leven komen die veel hindernissen doen verbleken.…

o ja, ik maak het kleiner. als gedachten in gedichtjes maak ik van Hoop hoopjes, van Liefde liefjes, maar in Geloof geloof ik, al schuilen duizend leugentjes in elke Grote Waarheid. met een Lady in Red, red ik het niet. doe mij maar een onderonsje met een Juffertje-in-'t-groen. ooit zei een wijs man: 'het mooie aan kleine vrouwen…

ik loop de bekende weg van vijftig jaar geleden langs de kerk naar school nu is daar V&D nog steeds de vrijdagmarkt waar ik vroeger schooide om kaantjes bij de viskraam zo vet en o zo zout de markt is er nog steeds met vertrouwde waar bij een kleinzoon van de visboer koop ik een kibbeling…

ongewapend wil ik schrijven zonder pen en papier dicht bij huis wil ik getuigen van de wilde luchten hoe de westenwind de wolken tegen de heuvels opblaast hoe het landschap me in mezelf stil laat staan…

Eindelijk weer sneeuw...en ijs op de sloten. Waar zijn mijn noren of kunstschaatsen nou? Misschien in een verloren hoekje op zolder. Ik kan ze niet vinden en sta in de kou. Nog één keer de schaatsen onder te binden, te zwieren en zwaaien net als weleer maar hoe graag ik het ook zou willen, ik durf en ik kan en ik mag ook niet meer. Maar…

hoeveel ruimte heb je om een vlucht naar voren te maken over je schaduw te springen en de hemel te bestormen hoeveel tijd vraag je om vriendschap te verbreken gedachten los te laten en de leegte leeg te maken hoeveel stilte laat je binnen om een speld te horen vallen de woordenstrijd te staken en de liefde te vieren…

in mijn Hof van Eden flirten met het licht van Haagse Schoolschilders. en de nobele nimf Eva vereert mijn adamsappel en slikken wordt moeilijk en praten lukt niet meer en ik verlies alle puntjes op alle i'tjes, maar vind er twee terug om te plaatsen op de 'ij' van het woordje 'paradijs' waar Eva en ik zijn aanbeland. en het…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

Oeral gebergte “ Is dit de hal al van het heelal, ” vroeg de bezopen meelbal? “ Jawel, goed gesnopen: ” zei de weetal. Hier spuide de melk weg en de dronkaard dacht: “ wat u inhoud op aard verslond is gebaard. ” Brengt het in kaart, zijn beiden geëvenaard. Het noordelijk en het zuidelijk halfrond in een strak korset verbond. Als ik aan…

Geplaveide bladzijde Had chique i.d.. Hasjtikidee, daar identificeerde ik mij mee. Biscuit met thee. Hatsjie, hatsjoe, gatsie onfatsoen. Zonder zakdoek? Je collage mappen zijn zo direct niet meer open te klappen, ze met je neus bellen enkel versleutelen tot een snottig plakboek. Ze konden gebonden in vuilnisbakken, of als schenkel vervangen…

Oude boek net dichtgeslagen nieuwe open, zonder dagen boek nog lang niet uitgelezen vraag me af hoe dat zal wezen. wordt dit jaar ook uitgeschreven? is dit 't laatste in mijn leven? begin ik aan het laatste jaar? is dit het dunste exemplaar? zal ik zwart papier omslaan, zonder iemand verder gaan? of met gouden pen beschreven, van het…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

verwondering over de zeer korte verzen die verslag doen van dat wat nog beklijft…

achter de deur ligt de wereld op de loer de dunne grens tussen het een en het ander de sleutelbewaarder nam de bange benen een slingerbeweging bracht hem van het vertrek hier naar de aankomst ergens anders droeviger en wijzer keerde hij terug naar waar hij ooit vertrok de sleutelbewaarder zette alles wat hij schreef tussen haakjes…

traag en haperend spannen we het doek over een raamwerk het schelle licht van de werkelijkheid doet pijn aan onze ogen een amalgaam van van verwonding en verlies golven zijn te hoog soms springt op ons doek uit het niets een zacht schitterend licht dat de duisternis doorbreekt…

de dichter tracht te verwoorden wat zich in zijn hoofd heeft genesteld alsof hij het zelf is die het ei heeft gelegd en tijd neemt het uit te broeden met gedrevenheid en een portie nestwarmte zal hij de gevleugelde woorden vinden waarmee hoofd en hart het eens kunnen worden…

Anders De wereld zonder overzicht Een gebrek aan logica Onduidelijkheid heerst Vreemden babbelen Vrienden lachen Geliefde delen Normaal Anders Chaos in waarnemen Verwarring in voelen Vermoeiend om te zijn Mensen doen De natuur is De wereld draait Normaal Anders Voor altijd Diep van binnen Anders…