Alle inzendingen over overlijden

Moeder zei eens: ik ben in de herfst van m'n leven En even... dacht ik aan haar terug Haar overlijden al vier jaargetijden achter de rug Herfstblad ligt op haar zonnewarme steen Ik ben even herfstwind de baas Helaas gaat haar naam weer schuil onder herfstblad Door de aders heen zie ik haar handpalm ze zwaait.…

Waarom nu jij Je had nog zoveel plannen Nog zoveel te doen Net 50 en veel te vroeg Niemand had dit verwacht Iedereen is verbaasd Nooit meer de normale gang van zaken Nooit meer je krukken Nooit meer je kar Nooit meer een afspraak Nooit meer ergens naar toe Nooit meer achter de computer Nooit meer samen We moeten nu alleen verder Zonder…

de strijd is gestreden en het verzet gebroken nu is er vrede op je allerlaatste vlucht onderweg naar bevrijding breek de hemel open! ------------------------- Erik Hazelhoff Roelfzema, 3 april 1917 - 26 september 2007. Muziek Rogier van Otterloo: http://www.thedreamersdream.eu/Soldaat.mp3…

Here mag ik tot U komen, hoort men nu dan in de kerk. Maakt niet uit hoe ik eruit zie, al kom ik net dan van mijn werk? Heer er is van alles mis met aarde en de mensen die er wonen Daarom laat men mij in een doos naar boven komen. Want de houtkap moet een halt en de ijskap smelt te snel. Daarom vraag ik U heer, mag ik boven komen of moet ik naar…

de zon gloeit na verstrooit haar licht onder slapende bomen geluk van een sterfgezicht waar ik te dromen sta daar dwarrel jij noodlottig neer de maan zal straks weer komen als wachter van de nacht ik hoor de bomen ruisen adem diep je levenszin sprakeloze woorden van de wind ik wil nog even bruisen jouw glimlach lijst ik in…

't huis kent nu geen klanken meer geen klaterlachen klautert hoog tot in de nok om gevangen door 't zolderlicht allengs te bedaren geen zangen dringen door ontsloten vensters buitenwaarts om in gezocht duet met luider merelfluiten of lijsterslaan de vroege ochtend in te zingen seizoenen zullen blanke toetsen tot een dof en okergeel polijsten…

dood je wilde schoonheid in een zacht lied als een landschap zonder lichaam of vermaalde rust in stof van verdwenen namen die nooit meer zijn gezien…

Zo kort geleden Zo'n korte tijd Ik kan het nog steeds niet geloven Maar ik ben je echt kwijt Als ik 's ochtends opsta Kom ik uit bed met verdriet Dan wil ik bij jou zijn Maar ik weet, jij bent er niet Nee, je bent er niet meer En je zal er ook nooit meer zijn Nooit meer zal ik in jou ogen kijken En die gedachte doet me pijn Ik denk…

Als ik zoek in flarden van herinnering Naar het verleden zoals ik dacht dat het bestond Kom ik soms deuren tegen die niet open gaan En zijn er gaten in de ruimte waar het bestond Ik mis mijn wortels, mijn thuis mijn ik Sinds zij niet meer bij mij is waar zij behoort Haar dood heeft alles wat ik ben meegenomen Ik mis haar ogen, haar handen haar…

mijn avond gaat vallen 't wordt stil om mij heen straks moet ik vallen en laat jullie alleen vergeving voor mijn fouten en wat mis is gegaan maar kom in mijn nacht om mij staan de tranen in mijn ogen doen niet zo zeer als jullie me troosten voor de laatste keer…

Vandaag was dood in mijn leven, morgen zal rouw zich melden. Rozen zullen komen en spoedig verwelken. Het wordt een dichte kist, zwaar en donkerzwart. Jij bent gegaan, verwoest is mijn hart. Waarom jij? En niet ik? Geeft God mij geen antwoord, omdat ik bidden vertik? Hoe kan ik je nou nog altijd voelen? Zal je ziel nog ergens anders schijnen…

Ik ben een voorbijganger, net als iedereen. Sta even stil, zeg gedag, hallo, wissel een paar woorden, zeg een groet en ga weer door. Want ik kan niet altijd blijven. Ik zou wel willen, maar... Ik heb denk ik alles al gezegd, heb denk ik alles al gedaan en ik hoop dat je vergeeft de fouten die ik heb begaan.…

Ik zou me willen neervlijen in het gras vol met bloeiende bloemen de een ruikt zoeter dan de ander Ik kijk naar boven naar een wolk als kind geloofde ik dat mensen in de hemel op je neerkeken Wat zou ik dat weer graag willen geloven dan lag ik elke dag in het gras en keek omhoog Ik zocht de hemel af naar een glimp van…

We hebben lief en leed gedeeld, in jouw gezin en in het mijne... Mijn leed was vorig jaar de scheiding, jullie leed was toen jouw ziekte... Ik heb m'n leven weer wat op orde, bij jullie ging het mis, jij bent niet meer... Deze week heb ik je mijn laatste groet gebracht, je vrouwtje getroost en je sterke zoon... Maak er wat moois van daar-boven…

Maandag middag je bent overleden. We wisten dat het zou gebeuren maar dit ging te snel. Toch ben ik blij dat jullie weer samen zijn. Want niemand kan zich voorstellen wat het is om na 50 jaar weer alleen te moeten leven. Toch was je altijd positief en vrolijk. Je wou nooit iemand tot last zijn. Als we vroegen opa hoe is het, was het steevast alles…

Vrijdagavond het is voorbij. Je strijd is gestreden rust nu maar uit. We hebben je enorm bewonderd. Het was zwaar voor ons allemaal. Maar ook was het fijn in je eigen omgeving met ons om je heen. Zo had je het gewild en zo is het ook gegaan. Tot op het laatst maakte je alles bewust mee. Ook deze dag heb je voor een groot gedeelte zelf geregeld…

Zijn eigenwaan, zijn zwakheden en feilen bleven hem trouw tot aan dit simpel graf; hij leefde in vele, en ook geleende, stijlen, maar zijn galop werd meest een korte draf. Zij die hem lieven, moeten niet verwijlen bij de beloften die zijn jeugd hem gaf; hij was, al waren giftig vaak zijn pijlen, niet altijd ijdel, en niet altijd laf.…

ik mis u elke dag elke dag denk ik aan u elke dag hoor ik u maar papa, weet dat ik u mis papa geloof me, ooit op een dag ga ik met u mee en zal nooit meer terugkeren nooit meer terugkeren naar aarde nooit meer terugkeren omdat ik het mis nee nooit meer, ik wil bij u zijn omdat ik u mis het doet pijn als u er niet bent laat me niet alleen…

Vlieg voel je vrij Vlieg over de wolken en denk eens aan mij Vlieg over het strand van je geliefde Ameland Vlieg over de zee en in gedachten vlieg ik met je mee Lieve papa, ik mis je.…

Er zijn mensen die het weten. Maar niemand die het aan me ziet Veel huilen zonder tranen Mijn stille intens verdriet Lieve vader in de hemel, ik mis je Ik mis je elke dag Je goede zorgen, je warme handen, je steun en je lach Ooit zullen wij weer samen zijn, dan wordt het echt groot feest Tot die tijd doe ik m'n best en zorg dat jij trots…

onverdraaglijk stille linten druipen huilend langs de kist, door witte rozen neergevlijd voor haar wier tijd verstreken is jouw stem verkleedt ons leed in vreemde, plechtige clichés, tekortgeschoten woorden smorend in verwacht gemis, verloren in een bloemenzee en ongehoorde treurmuziek maar waar is ons verdriet? het blijft verdrongen…

De dood, jouw dood, verlossing, maar de pijn, we zullen je onthouden, denken aan en houden van, voor altijd tot aan de dag, de dag dat ik je weer zie.…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

Wanneer ik jou daar zo zie liggen uitgeput en afgeleefd niet wetend wanneer de lijdensweg voorbij is dan huilt mijn hart. Als ik je zo zie liggen, met amper een ademhaling, de zwoegende borstkas, en ik me afvraag of die nog wel een keer opbolt dan huilt mijn hart als dan eindelijk de ongelijke strijd gestreden is huilt niet…

Jij bent ons nu ontnomen en bent nu bij de Heer misschien wil jij iets zeggen maar ik hoor je al niet meer. Ik hoop dat jij daarboven een heel fijn plekje vindt waar jij je kan ontspannen en het wel prettig vindt. En als je dan geduld hebt dan zie je mij weer want hoe ik het ook wenden kan mijn komt ook een keer. Al weer 15 jaar…

de dood komt en gaat blijft de trouwste vriend van aarde tot stof waarvan dromen zijn gemaakt ergens daar tussenin ontspringt een woord een vogel zingt een regel ontstaat wat later een gedicht over de liefde op het hoogste punt hoe kan het anders van de Mont Ventoux * In memoriam Ger Klein Ikkink soms wel Ger van Wijck geheten, stichter…

De dag dat in geen spiegel dit gezicht nog zichtbaar zal zijn, is het een droeve dag? Ik leef de dagen rillend als een riet in zelfs de geringste fluisteringen van de wind. De nachten verkrampt als een steen onder de koude hemel van de woestijn. De grauwe ochtend: ik val schokkend uit het duister met gebroken…

De zwarte bladzijden in het boek maken het moeilijk verder te lezen mijn doden zijn tijdelijk opgestaan spoken levendig rond in mijn geest waar ze tijdloos de tijd overbruggen Jong blijven ze als altijd in hun eerste levenskwart waar de één haar noodlot niet kon ontlopen de ander zijn lot in eigen handen nam Waren ze niet veilig opgeborgen…

Zomaar een zomerdag, een julidag een ziekenhuis Toren van alle soorten barmhartigheid met tienmaal honderd ogen Ik ken de helling van de opgang Het aantal treden van de ingang In mij geen lied, geen zang M'n keel gesnoerd Achter de bos bloemen alleen mededogen Ik vraag 'n vaas... voor m'n tranen?…

Een plotselinge kalmte in me Nu voelt alles beter Samen ergens op een warme plek Weet je nog hoe ik je ontmoette? Ik nam je hand, je leidde me Wist me geen raad In jouw zachte, witte armen Enkel een kleine, roze brief liet je achter Haal weer adem Doe het voor mij Adem voor mij Alle bomen hebben hun blad verloren Krijg met moeite m…