Alle inzendingen over filosofie

In lijnen loop ik mijn weg over deze aarde zoekend de rechte baan maar kom mijzelf dikwijls tegen daar paden in cirkels gaan volg mijn leven in hoeken donker uit het licht blijf stug in schaduw zoeken naar zonneschijn en evenwicht geen wegen lopen recht, noch krom door vlakten of bergen en langs de waterkant kan niet de stroom verbergen…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

Misschien heb je het gezien? Anders een volgende keer, probeer je weer het te zien. Geloof je nog in misschien, dan heb je de waarheid nog niet gezien ?…

Verloren lopen op de heide, ongeweten dezelfde weg een tweede keer gegaan. Is zo ons leven soms ook niet: herhaaldelijk weer fouten maken, dwaas zijn, ongeduldig? We dolen en we zoeken, trachten te verstaan hoe anderen in eigen wereld leven, want iedereen bewoont dezelfde aarde maar heeft eigen denken, voelen, streven en niemand weet ten…

Veel mensen denken het te weten, zonder het te kennen. Het wil gekend worden, in woorden en gebaren. In liefde bovenal, dus doe eens lekker mal. En wees de ene, die het is.…

Heerst er rust in mijn vermoeidheid Heerst er strijdlust in mijn verzoening Komen mensen nader als ik hen vermijd Is er afdoende waardering te vinden als genoegdoening Is er een wezenlijk doel in mijn ademhaling Komen eenzame zielen op mijn pad zodat ik hen inwijd Is de achterlijke wereld me liever niet kwijt Zijn mijn woorden sterk genoeg…

zes dagen om te scheppen na de Apocalyps de ervaring van lang geleden borrelt op in zijn brein wanneer hij na zes dagen en triljoenen vragen zijn werk bekijkt is alles zoals het moet zijn weer heeft hij het hemelruim vormgegeven en deze keer, weet de Heer mijn handen zijn schoon gebleven…

Zo af en toe als ik filosofeer, jawel dat komt voor een enkele keer, dan denk ik over dingen na, die toen gebeurden en de tijd erna, zo af en toe als ik filosofeer, dan doet mijn hoofd warempel zeer, van alle woorden die passeren, die ik in mijn hoofd moet parkeren. Zo af en toe als ik filosofeer, jawel dat komt voor, niet zo vaak meer…

Wanneer de nood het hoogst is, is de redding nabij, maar wie bepaald nou de grootte van de nood bij jou en mij, moet ik de D vervangen voor een T, is dat dan een idee? Want als mijn nood hoog is, is de T mooi de dans ontsprongen!…

Heel langzaam dooft de dag, er is nu nog wat licht, maar ’t wordt al wazig; de drukte van voorbije uren neemt nu af, al golft het dwaas gedraaf heel langzaam nog wat na. Er komt weer ruimte voor de ernst, de vragen die zich nooit helemaal laten wegdrukken, al proberen we nog zo hard. Maar soms is het ook goed van nergens aan te denken. Slechts…

Misschien moet ik worden als het gras: dicht bij de grond, ongezien wanneer je het vergelijkt met de eik, maar goed voor iedereen die van groen houdt en zelfs voedsel wil zijn voor anderen. Misschien zijn we veel teveel bezig met wat we denken dat belangrijk is: een hoge positie, genoeg geld om het er goed van te kunnen nemen, tenminste…

zij leefde van wind deed luchten zuchten boetseerde met wolken haar bui in ontlading creëerde zij bliksem niet zelden zonder gedonder kinderen noemden haar heks maar zij schoonde het straatje knipte de heg van haar paadje alleen zij kon de hemel klaren zo dat de boeren grote oogsten konden vergaren in een geheim ritueel deden…

Je wilt een pleister zijn op vele wonden Ik voel het in het diepste van mijn ziel Ik heb nu eenmaal mijn Achilleshiel Als filosoof heb ik veel te doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap…

wat is ons leven méér dan een spons onder water? ervaringen, geluk en verdriet worden beetje bij beetje opgezogen in elke vezel bij het ouder worden wordt ze steeds zwaarder en zwaarder om uiteindelijk zachtjes op de bodem te belanden maar als de dood aanbreekt wordt ze opgetild uit het water al het overbodige stroomt vanzelf…

Soms blijf ik middagen in bed En houd dan op met te bestaan Ik oefen me dan in vergaan Beroof mezelf van leed en pret Bemerk dat ik het redelijk red Om los te laten lach en traan Dat ik me er doorheen zal slaan Wat u Dood ook aan zuurs voorzet Door u met een been in het graf De ziel met angsten vastgepind Doet u de mensheid veel verdriet…

Dood, dit wil ik van u weten Dood, wat doet u in het leven Ons is korte tijd gegeven Waarom bijt u zich verbeten Vast in jong of in versleten Dat wat er werd opgeschreven Maakt dat ik nog ben gedreven Om te slapen en te eten Als de wijzers van de klok Me ijlings tot de orde roepen Ik me op het heden richt Leef ik, leef ik, slok en slok…

Jij, bouwsel van gewoonten en verlangen Besef dat het je nimmer zal gelukken Om welzijn uit je toekomstbeeld te plukken Of onlust aan een zondebok te hangen Je holt je hele leventje door gangen Achter een etensbak vol droom en nukken Zoals een hond achter oud brood, aan stukken Gescheurd door een bazin vol ratelslangen Je wezen valt niet…

Zoals het groene water en het golvenwit delft de peinzer het onderspit. De denker bezeilt de witte koppen, is door de hevige wind niet te stoppen. Waar de grijzige hemel zich verbreidt, versterkt zich het harteleed. Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

Hoe alles één is, al zijn er plooien van vergetelheid; de liefde wint het, maar nog niet direct, eerst moeten nog veel waters worden opgetild tot waar ze ooit ontsprongen zijn en konden leren om dieper te dalen en nederig te worden en stil. Wij zijn nog teveel doeners en te weinig zieners en dromers.…

gevoelig ben ik in mijn stilte mijn geest in het universum op oneindig denken zonder gedachtes overgeven aan eindeloze gevoelens op die plaatsen waar ik het nooit meer kwijt raak de zon schijnt en ik denk aan vandaag en gisteren in het centrum van gewone dingen…

Welke houding in het leven Zal je goede resultaten geven? Om dat te doorzien Moet je gaan “leven” misschien En wordt je zo inzicht gegeven. Om vooraan te beginnen: Wij eindigen als stervelingen. Tussendoor wordt ons gegeven Er flink op los te leven, Te genieten van de dingen. Pas aan het einde van de rit Weet je hoe het werkelijk zit…

Ik ben uniek in veel dingen kent men mij zelfs aan mijn schaduw maar als men mijn schaduw niet meer kent hoe uniek zal ik dan nog wezen?…

"Wie een maaltijd vooruitdenkt, die houdt trek in z'n leven!"…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

Meer dan zes miljard mensen leven een dag, dat zijn dus meer dan zes miljard dagen in 1 dag. Als je een dag beschrijft als een verzameling schakeltjes bv. iets eten, boodschappen doen, iemand bellen, van iemand houden, een fietstochtje maken, dan kom je op een veelvoud van zesmiljard schakeltjes per dag en het is bekend van schakeltjes…

De vrijheid verplicht; ze doet je dingen zeggen of doen die je niet kiest maar eigenlijk juist wel omdat je vanbinnnenuit moet. Vrijheid is niet zomaar kiezen tussen merk A of B, maar een opgeroepen worden vanuit je geweten dat je doet zien waar je echt kan beslissen of alles zomaar laten. Vrijheid kan enkel groeien.…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

Een dood punt in mijn leven. De kanker diep in mij ondergraaft wilskracht, weet niet meer welke weg in of over te slaan. De tijd tikt harteloos door. Onbestemd kijk ik uit het raam, het Alhambra op mijn schutting trekt mij in een wormgat, heilzaam Andalusië tastbaar nabij. In mijn geest hoor ik een fontein. Het Generalife fluistert mij…

De ene gedachte buigt over de ander, en de ander legt zich neer. Sommige brengen liefde, en anderen doen mij zeer. Als ik kon kiezen tussen één van deze twee, dan spring ik met geen enkele in zee. Want ik wil niet kiezen tussen zwart of wit, ik wil enkel kieskleurig zijn tot aan het einde van mijn rit. Omdat kleur mijn denken is……

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…