inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.550):

Kwatrijn (-)

Wijsgeren gehuld in een wijsgierige deken
daaronder hun immanent en transcedent ,
ik heb mij daarop stuk verkeken ,
wel de grenzen van mijn ziel verkent.

In de zandloper verloopt het zand in de
richting van de hand hem plaatst,
we kunnen hem blijven draaien ,
niet de ons aangemeten tijd.

Mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van de tijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
opstandig en berouw voor dit ongebluste kind.

De schors bewaart het hart
dat ik ooit in bomen heb gekerfd,
de kern blijft, de stam zo zwart als
mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 27 maart 2013


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 208

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)