Netgedichten

netgedicht (nr. 47.439):

Verveloos?

Dichten is liegen op een hoger plan
van een lentemus een zwaluw maken
als deze onschuldige het lijden kan,
nonchalant de kosmos raken, nog
met een uitgestoken vinger in de pap,
en trek daarmee een smetteloos laken
over de lappendekens van een laatste
winterdag, achter de spiegel staat
een droombeeld wat ik herken, de hemel
drinkt het eerste glas wijn van de dag.

De schrijvers slapen nog met hun
onvoltooide werken op de dekens,
rouwband van inkt uit de fles van
gisteren, ik moet wennen aan het
groene licht, die door het bloed in
ogen roziger lijkt dan de kleuren van
de verveloze luiken van het hart.

Ik heb de weemoed verzameld en
weer opgetekend, vrijgave van
een sprakeloze duisternis op de
versleten treden van mijn verzen.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 20 maart 2013

pebmartens