Alle inzendingen over filosofie

gevoelig ben ik in mijn stilte mijn geest in het universum op oneindig denken zonder gedachtes overgeven aan eindeloze gevoelens op die plaatsen waar ik het nooit meer kwijt raak de zon schijnt en ik denk aan vandaag en gisteren in het centrum van gewone dingen…

Welke houding in het leven Zal je goede resultaten geven? Om dat te doorzien Moet je gaan “leven” misschien En wordt je zo inzicht gegeven. Om vooraan te beginnen: Wij eindigen als stervelingen. Tussendoor wordt ons gegeven Er flink op los te leven, Te genieten van de dingen. Pas aan het einde van de rit Weet je hoe het werkelijk zit…

Ik ben uniek in veel dingen kent men mij zelfs aan mijn schaduw maar als men mijn schaduw niet meer kent hoe uniek zal ik dan nog wezen?…

"Wie een maaltijd vooruitdenkt, die houdt trek in z'n leven!"…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

Meer dan zes miljard mensen leven een dag, dat zijn dus meer dan zes miljard dagen in 1 dag. Als je een dag beschrijft als een verzameling schakeltjes bv. iets eten, boodschappen doen, iemand bellen, van iemand houden, een fietstochtje maken, dan kom je op een veelvoud van zesmiljard schakeltjes per dag en het is bekend van schakeltjes…

De vrijheid verplicht; ze doet je dingen zeggen of doen die je niet kiest maar eigenlijk juist wel omdat je vanbinnnenuit moet. Vrijheid is niet zomaar kiezen tussen merk A of B, maar een opgeroepen worden vanuit je geweten dat je doet zien waar je echt kan beslissen of alles zomaar laten. Vrijheid kan enkel groeien.…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

Een dood punt in mijn leven. De kanker diep in mij ondergraaft wilskracht, weet niet meer welke weg in of over te slaan. De tijd tikt harteloos door. Onbestemd kijk ik uit het raam, het Alhambra op mijn schutting trekt mij in een wormgat, heilzaam Andalusië tastbaar nabij. In mijn geest hoor ik een fontein. Het Generalife fluistert mij…

De ene gedachte buigt over de ander, en de ander legt zich neer. Sommige brengen liefde, en anderen doen mij zeer. Als ik kon kiezen tussen één van deze twee, dan spring ik met geen enkele in zee. Want ik wil niet kiezen tussen zwart of wit, ik wil enkel kieskleurig zijn tot aan het einde van mijn rit. Omdat kleur mijn denken is……

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

Niets is nieuw Alles is oud Nieuwe dingen worden gauw oud En oude dingen worden weer waardedevol…

en weer was het lente toen ik haar zag staan voor je raam boom met kale uitgestrekte armen overgeplant in vreemde aarde geen blaadje groeit er ooit de zon schijnt door jouw venster schaduwen op het behang…

conventies wat zijn dat normen die bepaal ik zelf doctrines heb ik uitgehold een woordje een wenk een gezichtsuitdrukking kwam ik tekort om die ander wel te begrijpen waarom zijn mensen zelden duidelijk iedereen is gelijk iedereen is meteen meteen over de zeik waar is broederschap gebleven avontuur was verslavend deed de mooiste…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…

het hart is de drum en ook het centrum het zorgt voor regelmaat zorg dat 't doorgaat zonder is geen optie 't is een interactie van lichaam en ziel en geldt voor elk profiel…

(een tautologisch gedichtje) Ik weet waarom u mort. Ik weet waaraan het schort, waarom het nooit wat wordt: het menselijk tekort.…

Zo zijn het vaak onze meest eigene gedachten de meest nabije, de meest schrijnende, die wij door moeten strepen, uit moeten krassen. Wij praten, een gat in de nacht. Dit is het schrikkeluur, de uitgesponnen schrikseconde. Als honden zetten wij de tanden in het vod dat ons zo dierbaar is. ---------------------------- uit: ' Doen en laten…

wij zoemen hier slechts even rond als eendagsvliegen hoe zouden wij leven en dood willen verklaren? talrijke draadjes weven wij in het tapijt dat mensheid heet…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…

als het aan de wind ligt gaan alle bomen eraan of om om en in het water gebeuren fantastische dingen de geluiden zijn angstaanjagend angstaanjagend is niet de bedoeling wij zijn van geen betekenis daar gaan wolken takken papieren papieren takken wolken het is om het even als het aan de wind ligt komt er geen eind aan dat is een…

ik zoek mijn plek op de regenboog en zie, ik glij het ebt in mijn wintergetij de hemel lijkt ook minder hoog het landen dwingt de weegschaal met een scherp oog tot balanceren; veel lucht en nog meer aarde blijken eens temeer lichtgewichten de laatste zucht verliest vele gezichten de ontstane leegte kan in eeuwige tijd…

Nu dan de nederlaag geleden is, De Geest der Nieuwe Mensheid, die de hoge Geest der Muziek is, zich ver heeft onttogen Aan het Nu, vestig ik, dwars door de duisternis Des daags, en door mijns eigen doods donkere duisternis, Dwars door de tijd en ruimte heen, mijn ogen, Die mij nog nimmer, neen, nimmer bedrogen, Op hare verre, eenzame…

"Dat ik van dit soort dingen leren kan en sterker word van deze tegenspoed", preekt zij fijntjes met een lach op haar snoet en haast zich dan naar bloemetjesbehang. Zwanger in haar Audi Tachtig: hoe goed de wereld toch in elkaar zitten kan, met haar mooie baan, huis, politieman, de voorspoed die spontaan vergeten doet. Hoe het verkeren…

nog steeds zie ik omhoog, iedere avond weer daar in het oneindige ligt het antwoord dat zegt; alleen ik weet meer heb mij daar mee verzoend het is goed vaak de vraag te stellen; wie ben Ik dan keer op keer inzicht omvatten is niet te tellen zo duidt de atmosfeer jij bent, doch als een voorbijtrekkende pauwenveer…

een vrolijke wereld spat uitéén ze kleurt de banen rond haar rust en kust mijn witte vlag ik geef me over aan de liefde voor bestaan vol feestelijke stukken in dit kader kan ik zo veel aan…

Soms ben ik best wel erg sentimenteel, verlang ik plots naar de slapeloosheid van Bloem, "De Moeder de vrouw", de Vuurtijd verwoord door Nooteboom. Een klein smaldeel sonnetten brengt mij in hogere sferen. Ineens ben ik dan in de Dapperstraat, is poëzie een stoere verzetsdaad, wil ik Marsmans "Holland" uit mijn hoofd leren. Hoe groot…

Zoveel is ons bekend, en zelfs de ziel zou nu ontrafeld zijn, maar ik wil niet geloven dat wij dit alles zomaar begrijpen; ik zie het meer in ’t groot vermoeden hoe alles met alles verbonden is in oorsprong en bestemming, in liefde en herkenning. Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen…

Gewetensbezwaarden Leven volgens eigen waarden En normen, Die hen zodanig vormen, En in aarden. Waar hij voor ging ? Zijn overtuiging!…