Alle inzendingen over religie

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

morgen, luttele uren van heden zal ik nieuw licht ontdekken is hoop de kleur van kwetsbare harten in verwachting waar eens alles gelijk liep in evenwicht met de seizoenen van struiken en bladeren en waar de koude dood sluipend, ondergronds op weg ging naar een aardse wedergeboorte lijkt alles omhuld met de valse zucht…

Zoals vandaag was het ook toen: wachten in stilte op wat komen gaat, zonder perspectief, verdoofd, verdwaasd. Zoals toen ook vandaag: geen licht meer zien, geen uitkomst, enkel wachten op wat komen gaat. We hebben toch enkel maar dit: de roerloosheid, geen antwoord, geen kracht, een stil doorwaken van de nacht.…

Heb je éénmaal de waarheid ontdekt... Dan kun je niet langer -LIEGEN-…

. Op de eerste dag van onze laatste zeven jaar bakken wij weer bruin brood achter tralies. Verbazen zonen van vroege bruiden met een nieuwe kubuswoning. Maandagmorgen en lange benen zijn te zwaar gespekt om spoken uit het park te vegen. Kattenstaarten treuren nuchter bij de aanblik van pas gemaaide gras. Op de eerste dag van de laatste…

gestorvenen zijn hier sinds lang verschenen zo onbevlekt tast het licht der eeuwigheid rond dat het ons van hoop en vreze ons bevrijdt elk open graf heeft ons losgemaakt in hogere machten wie weifelend nog de nissen stond aan te wijzen met een glimlach de stenen afvoelt waant zich plotseling tijdloos in herinnering van antieke mijmering…

Ik heb gewacht op deze dag wist wel dat hij zal komen. De dood verliest voor goed gezag nieuw leven is gekomen. God gunde ons het laatste woord in een Mens van licht en leven totdat die liefde werd gesmoord die Zoon aan ons gegeven. Verlosser, Vriend, Heiland en Heer Naam boven alle namen. Die vrijdag spraken mensen weer God moest zich…

Priester zijn is zoals Jezus knielen voor de armste mens, voeten wassen, nooit vergeten wat Hij als zijn laatste wens meegaf aan wie Hem wil volgen: dat ze liefdevol en één dienen zouden, niet als heersers leven, zoals Hij verscheen in die laatste levensuren, brood en wijn als teken bood. Priester zijn is zo getuigen van het Licht dwars…

Blijvend ontmoeten door kijken en bekeken worden ben ik veilig. Je treurige ogen volgen mij weg of onderweg je bent me heilig. Steeds mag blijken dat in zoeken, lachen, huilen ik jou steeds zal blijven wees gegroeten.…

Ik heb geen zin om U te zeggen Uwe heer of uwe vader Want ik vind god niet bijzonder Maar gewoon heel aardig Waarom moeten we moeten doen Wat er in de bijbel staat Nee ook zo weet ik wel Het verschil tussen goed en kwaad En moet je perce bidden Met je handen over elkaar Je kan hem toch ook wat kwijt Zonder handen, probeer het maar…

Goede morgen, denk ik bij het opstaan Als de nacht weer voorbij is gegaan Dan ben ik blij dat ik er wezen mag En genieten kan van de nieuwe dag. Deze dag is mij weer gegeven Om dankbaar te zijn voor het leven Blij zijn met de zon, die warmte geeft Met de natuur en alles wat er leeft. Goede morgen, zeg ik tegen alle mensen Laten we elkaar…

het boeddhabeeldje sprak me aan, 'heb je een geest of ben je een geest?' vroeg de beste man, en brak in lachen eerst, en toen in stukken uit-een.…

Agnost ben ik, maar dat is vooral een strijdkreet die ik aanhef als mensen opdringerig zijn en willen weten of ik nog geloof. Ik geloof dat ik ongeneeslijk religieus ben en daarom begeef ik me een enkele keer toch maar weer ter kerke. Niet om een fonkelende preek te horen die toch immer uitblijft maar om simpelweg in de bank te zitten en geroerd…

Ze stond bij het graf en boog was met de dood oog in oog er was niets anders meer gekruisigd was haar Heer hoe kan ze nu nog leven wie nu nog uitzicht geven In haar ziel brand er een traan wat hebben ze Hem aangedaan waarom huil je klinkt het dan omdat het echt niet anders kan Het lege graf brengt nieuw gezicht het is nu vol met engelen…

In het binnenste van de vis zit het Jona dwars dat er bij hem geen ruggengraat is. Hij jonast als een foetus, zijn geloof wordt groot. Hij geeft zich over, de vis begint te spugen, het is of hij opnieuw geboren is. Hij doet wat hij moest doen maar het kwaad komt bovendrijven, de oude Jona komt weer tussenbeide. In het nieuw…

Stil zijn zal ik want de dagen die komen heb ik nodig om te leren begrijpen waarom. Nu zoek ik nog naar antwoorden. Wie ben Je blinden zien doven horen verlamden staan op. Geef me een paar dagen om te ontdekken wie Je bent. Stil zijn wil ik maar wel voorlopig zoals een geheim dat straks onthuld wordt. Stil staan wil ik bij het…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

Loof en groen in onze handen opgaan naar Jeruzalem. Verwachting in ons hart misschien zien we Hem. We roepen mee of kijken uit daar komt Jezus! Hij lijkt moe. Hosanna klinkt het luid wachtend op respons. Maar dat gezicht is niet van een koning. Meer een van ons!…

Nu even wel die rust een kleine cel een stoel en een bed de stilte die mij wakker en welterusten kust. Daar in de abdij denk ik nu even wel weten, vooral voelen. Straks opgeladen, opgetogen weer naar huis gaan met een gevoel wat ik allang wist maar daar weer steeds opnieuw zich voltrekt…

O Heer, ik ben zo opgelucht dat U mijn schuld vergaf, zo kan ik met U verder en droog mijn tranen af. Weer onderweg naar Pasen, ik dwaal nóg wel eens af maar weet mijn schuld begraven in Uw verlaten graf.…

Schoonbroek, het fraaie dorp van Job, een man van God. De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, 't verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen, de wanhoop overwonnen. Want, Job, de Godgetrouwe, weet: Jahweh laat me…

Laten we een kaarsje aansteken Voor onze geliefden die zijn heengegaan Dat we daar telkens bij stil mogen staan Een brandend kaarsje als gedenkteken. Een kaarsje ontsteken, een simpel gebaar Maar het kan toch zo’n diep gevoel geven Aan allen die in rouw zijn achtergebleven Heimwee en verdriet vallen nog zo zwaar. Een brandend kaarsje dat…

Een lofsang Dauids. 1. Loof' Godt mijn siel uyt alle dyne crachten, Mijns herten gront end' innighe ghedachten Looft synen Naem seer heylich bouen al, 2. Mijn siel prys' Godt den Heere der genaden, Vergeet doch niet die grootheyt der weldaden, Die du van hem ontfang'st sonder ghetal. 3. Die dy schelt quijt al dyne boose sonden. Verbindt…

Winterskoud getekend door sneeuw en regen, in een stormachtige wind en ijzige vorst, waar ieder wezen zijn eigen strijd in torst, vervallen matheid in ellende verkregen. Als dood , versteend, zonder leven of gevoel, iedere toenadering en warmte werend, elkaar door blikken en woorden bezerend, gaat ieder slechts op in eigen streven en doel…

Verlorenheid was wat ik voelde. Eenzaamheid en diep verdriet. Alsof verlatenheid door mij woelde, een oog die geen toekomst ziet. Een pijn die kliefde mijn hart. Mijn handen met boeien gebonden. Mijn hoofd bonzend van smart. Zo had ik nergens rust gevonden. Geen mens die zag ’t lijden. Geen mens die dit begrijpen kon. Nergens vond ik een…

Als ik mijn handen uitsteek, neemt Gij ze liefdevol in de Uwe! Als ik mijn handen ophoud, vult Gij ze met Uw liefde en gena! Als ik mijn handen vouw, luistert Gij geduldig naar mijn gebed!! Dus,... anders dan danken kán ik U niet!…

Wat kan mijn verwachting nog zijn? Wat kan ik nog verwachten, na al wat ik U misdeed. Kom ik nog met mijn klachten, tot U die alles reeds weet. Was niet ik één van die allen, die U de rug toekeerde, Heer? Die door eigen zonden vergallen, de wijze werking van Uw leer. Verwachten kan ik niet Uw gena. Want als ik aan mijn zonden denk weet…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf. Verrezen uit de dood ging Hij de Zijnen voor op reis door de verlaten…

Toen ik mij verbeeldde te bidden tot onze Moeder in de Hemelen verbreedde en verdiepte zich mijn geloof Ik had toch al geen goede relatie met 'onze vader'!…

oeverloos gebral dat platter lijkt dan de laatste poging om de aarde als een blauwe bal te bekijken (wij weten wel beter, wacht eens even) de mens is dood gestorven voor de ogen van God toen de hemel open klaarde en hij besloot om de vlag te strijken Eva Mirai……