Alle inzendingen over religie

Agnost ben ik, maar dat is vooral een strijdkreet die ik aanhef als mensen opdringerig zijn en willen weten of ik nog geloof. Ik geloof dat ik ongeneeslijk religieus ben en daarom begeef ik me een enkele keer toch maar weer ter kerke. Niet om een fonkelende preek te horen die toch immer uitblijft maar om simpelweg in de bank te zitten en geroerd…

Ze stond bij het graf en boog was met de dood oog in oog er was niets anders meer gekruisigd was haar Heer hoe kan ze nu nog leven wie nu nog uitzicht geven In haar ziel brand er een traan wat hebben ze Hem aangedaan waarom huil je klinkt het dan omdat het echt niet anders kan Het lege graf brengt nieuw gezicht het is nu vol met engelen…

In het binnenste van de vis zit het Jona dwars dat er bij hem geen ruggengraat is. Hij jonast als een foetus, zijn geloof wordt groot. Hij geeft zich over, de vis begint te spugen, het is of hij opnieuw geboren is. Hij doet wat hij moest doen maar het kwaad komt bovendrijven, de oude Jona komt weer tussenbeide. In het nieuw…

Stil zijn zal ik want de dagen die komen heb ik nodig om te leren begrijpen waarom. Nu zoek ik nog naar antwoorden. Wie ben Je blinden zien doven horen verlamden staan op. Geef me een paar dagen om te ontdekken wie Je bent. Stil zijn wil ik maar wel voorlopig zoals een geheim dat straks onthuld wordt. Stil staan wil ik bij het…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

Loof en groen in onze handen opgaan naar Jeruzalem. Verwachting in ons hart misschien zien we Hem. We roepen mee of kijken uit daar komt Jezus! Hij lijkt moe. Hosanna klinkt het luid wachtend op respons. Maar dat gezicht is niet van een koning. Meer een van ons!…

Nu even wel die rust een kleine cel een stoel en een bed de stilte die mij wakker en welterusten kust. Daar in de abdij denk ik nu even wel weten, vooral voelen. Straks opgeladen, opgetogen weer naar huis gaan met een gevoel wat ik allang wist maar daar weer steeds opnieuw zich voltrekt…

O Heer, ik ben zo opgelucht dat U mijn schuld vergaf, zo kan ik met U verder en droog mijn tranen af. Weer onderweg naar Pasen, ik dwaal nóg wel eens af maar weet mijn schuld begraven in Uw verlaten graf.…

Schoonbroek, het fraaie dorp van Job, een man van God. De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, 't verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen, de wanhoop overwonnen. Want, Job, de Godgetrouwe, weet: Jahweh laat me…

Laten we een kaarsje aansteken Voor onze geliefden die zijn heengegaan Dat we daar telkens bij stil mogen staan Een brandend kaarsje als gedenkteken. Een kaarsje ontsteken, een simpel gebaar Maar het kan toch zo’n diep gevoel geven Aan allen die in rouw zijn achtergebleven Heimwee en verdriet vallen nog zo zwaar. Een brandend kaarsje dat…

Een lofsang Dauids. 1. Loof' Godt mijn siel uyt alle dyne crachten, Mijns herten gront end' innighe ghedachten Looft synen Naem seer heylich bouen al, 2. Mijn siel prys' Godt den Heere der genaden, Vergeet doch niet die grootheyt der weldaden, Die du van hem ontfang'st sonder ghetal. 3. Die dy schelt quijt al dyne boose sonden. Verbindt…

Winterskoud getekend door sneeuw en regen, in een stormachtige wind en ijzige vorst, waar ieder wezen zijn eigen strijd in torst, vervallen matheid in ellende verkregen. Als dood , versteend, zonder leven of gevoel, iedere toenadering en warmte werend, elkaar door blikken en woorden bezerend, gaat ieder slechts op in eigen streven en doel…

Verlorenheid was wat ik voelde. Eenzaamheid en diep verdriet. Alsof verlatenheid door mij woelde, een oog die geen toekomst ziet. Een pijn die kliefde mijn hart. Mijn handen met boeien gebonden. Mijn hoofd bonzend van smart. Zo had ik nergens rust gevonden. Geen mens die zag ’t lijden. Geen mens die dit begrijpen kon. Nergens vond ik een…

Als ik mijn handen uitsteek, neemt Gij ze liefdevol in de Uwe! Als ik mijn handen ophoud, vult Gij ze met Uw liefde en gena! Als ik mijn handen vouw, luistert Gij geduldig naar mijn gebed!! Dus,... anders dan danken kán ik U niet!…

Wat kan mijn verwachting nog zijn? Wat kan ik nog verwachten, na al wat ik U misdeed. Kom ik nog met mijn klachten, tot U die alles reeds weet. Was niet ik één van die allen, die U de rug toekeerde, Heer? Die door eigen zonden vergallen, de wijze werking van Uw leer. Verwachten kan ik niet Uw gena. Want als ik aan mijn zonden denk weet…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf. Verrezen uit de dood ging Hij de Zijnen voor op reis door de verlaten…

Toen ik mij verbeeldde te bidden tot onze Moeder in de Hemelen verbreedde en verdiepte zich mijn geloof Ik had toch al geen goede relatie met 'onze vader'!…

oeverloos gebral dat platter lijkt dan de laatste poging om de aarde als een blauwe bal te bekijken (wij weten wel beter, wacht eens even) de mens is dood gestorven voor de ogen van God toen de hemel open klaarde en hij besloot om de vlag te strijken Eva Mirai……

Kijk naar de zee Daar tussen de golven Zwemt een godin Door water bedolven Kijk naar de zee Ze neemt me met zich mee! Kijk naar het vuur Daar tussen die vonken Brandt een godin Schoonheid geschonken Kijk naar het vuur Ze is zo mooi en puur! Kijk naar die boom Daar tussen de takken Zit een godin Wil bladeren pakken Kijk naar die boom…

Eeuwige, koud licht gaat langzaam doven laat het toch aan mij voorbij gaan. Ik zal nooit ophouden in U te geloven maar waar komt toch die angst vandaan. Eeuwige, ik bid U help me toch van dit schijnproces af te komen want U alleen vertrouw ik nog nu brandende tranen treurend stromen. Eeuwige, de tijd schrijdt voorbij ik werd verraden…

Wij zijn even stil om onze enigheid en eindigheid te ervaren maar bovenal onze betrokkenheid bij elkaar hier aan tafel dat willen we delen dat zullen we helen dat het zo mogen zijn en blijven in respect voor ieders geestelijk voedsel eet smakelijk…

We schiepen zelf een paradijs maken ons zelf en anderen wijs dat wij de wereld sturen. Hoe lang het ook zal duren. Een tuin zo vol met dromen in verkeerde handen gekomen. Wij zelf zijn daar gebleven Hem uit ons paradijs verdreven Verdwaalde God,vermist,verloren. Niemand wil nog van Hem horen. Ontgoocheld door de mensen die Hem de kruisdood…

Zo’n 7 voor Christus werd Jezus geboren, Voor zijn tijd en voor altijd Misrekend door een Romeinse monnik In de eerste helft van de zesde eeuw. Jezus kwam onze onrust verstoren, Onverwacht – al werd hij verwacht – En onverlangd. Dus werd zijn leven In dertig na Christus vroegtijdig verkort. Verbazend snel liet hij van zich horen: Hij zou…

Wie opziet naar het kruis ziet z'n eigen lijden afglijden…

Kind van mijn hart wat dool je rond ik probeer je paden te volgen maar lieve God ik raak verward. Je staat op met de zon als de vroege bloemen belovend open gaan. Je plukt het graan dat staat te golven zwerft eenzaam door het land maar ik, ik kan je echt niet volgen. Ik begrijp niet veel van wat je zegt Kind van mijn hart…

verberg u niet achter de wolken van de winter ik bespeur immers uw parfum tussen de takken van de tijd smaak uw aanwezigheid op de lippen van mijn ziel de huid van mijn hart tintelt onder de ruis van uw adem u bent er heeft mijn wakker-zijn u niet aanbeden vastgelegd in dit gedicht L.Steenberghs…

Achter die steen is dood verborgen goed verstopt geen kans op morgen zorgvuldig gewikkeld in linnen. Achter die steen ligt een vraag in diepe duisternis die het licht niet kan verdragen. Jezus huilde haal die steen maar weg laten we uit de doeken doen de grootheid van God. Een vriend die sliep mocht daar ontwaken. Zo is de…

Mijn God, ik wil het niet dat Uw Zoon voor mij sterft, ik wil mijn eigen zonden dragen. Ik wil niet dat Hij wordt vermoord, dat kan ik niet verdragen. Het mag toch niet zo zijn dat Hij, onschuldig mens voor mij zou moeten lijden, ik kan mijn eigen strijd toch strijden maar God, wat kan ik anders dan het uit handen geven want ik besef maar…

Het Kruis is veel te waar om mooi te zijn een leven krijgt geen kans je loopt met vragen. Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kan je niet verdragen. Het Kruis is veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God. Het Kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen. Maar ook de plek voor het verdriet…

Veertig dagen zijn lang genoeg om stil te blijven staan. Was het de straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus als offer of slachtoffer twee verschillende vragen. Onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan en volbracht. Gedragen. Veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen. Hem te zalven en…