Alle inzendingen over tijd

De tijd heelt alle wonden, de tijd snelt voorbij de tijd heeft me gevonden, kwam uiteindelijk bij mij de tijd is onverwoestbaar, de tijd is supersnel de tijd is onaantastbaar, de tijd is soms een kwel De tijd is kort soms te lang als tijd van afscheid daar is de tijd nemen zoals hij komt, er niet te lang denken aan gemis de tijd is ons gegund…

als vluchtig passant door verleden en heden wenkt mij de toekomst... zo is er nauwelijks een moment voor een pas op de plaats blijkt de tijd een uurwerk met een voorkeur voor haast…

maandag, zilverlicht dinsdag, goud schemert de zee woensdag, gehakt donderdag en bliksem vrijdag, vis moet zwemmen zaterdag, het moet nu gebeuren zondag, een antwoord schuldig ergens tikt een klok mijn houdbaarheidsdatum houdt eens op midden in de week maar zondags niet ik ben zomaar net als u een mens…

Zeeën van tijd Uit het niets, Niet gewend. Zeeën van tijd, Waarin je wordt geconfronteerd met de persoon die jij bent. Rusteloos en vol met twijfel. Aan het begin, Het begin maar van wat? Deuren staan wijd voor je open, Maar wie wijst mij het juiste pad?…

tijdloosheid treedt in in weekend èn doordeweek namen der dagen verdwijnen de dag en de nacht linten van licht en donker die aan m'n venster verschijnen…

Toen ik werd geboren was het hoog seizoen voorbij maar op de zolder lag het graan in korrels bij elkaar zo weet ik dat het ooit bestond het koren. Wat van papavers overbleef werd gloed bij avond, vroeg ging ik houden van rood nog eer ik wist dat deze kleur zou kleven aan mij zoals ze kleeft aan vuur en dood. Want allen zijn gegaan…

Soms is een dag niet een dag en ook geen uren, zelfs verre van. Het kan ook een gedicht zijn, dat coupletten lang opsomt en in herhaling bungeejumpt. Nu is er geen gedicht, alleen een gang die eindeloos lijkt te vertakken. Zodoende zijn er geen woorden, geen ogen, en is er de tijd die het imaginaire plaats en podium uitgumt. Ook de tijd…

Mijn lieveke, zeg, herinnert ge ‘t u? Het was een zonnige zomernamiddag: geen windje dat ruiste, geen blad dat bewoog; een hemel zo blauw als ‘t azuur van uw oog, - o zonnige zomernamiddag. En velden en weiden, en ‘t eindloos verschiet, o heerlijke, zonnige zomernamiddag, - ze lagen in diepe, gezegende vree, die vrede, wij leefden betoverd…

Meander tussen spier en vlees ik verken herken zijn sporen zelf versmolten met de tikken van het hart met de morgen veel te gauw met de avond lang nog niet te onrustig klopt hij bij me binnen ik weet hem volg zijn weg gedwongen met de vinger in het ritme van de stroming is mijn bloed aan het bloeien is de tijd aan het krommen.…

als de storm zonder waarschuwing aanwakkert wolken angstig op hol slaan schuim de dijken martelt geluid weer fundamenteel wordt schepen zwoegen tegen de stroom kale bomen hun ware aard laten zien onverwoestbaar sterk de taal van een generatie wars van betonrot dan neemt de tijd mij mee terug naar de kuil in de modder moeizaam…

Soms 6 soms als tijd niet genoeg is als licht van schilders is de vissen even opduiken als ochtendgroet de koude decemberwind trotserend het silhouet van de stad al eeuwen in evenwicht het is een komen en een gaan van reizigers door de tijd met in hun ogen de herinnering aan alle dingen die er toe doen of niet de vissen zeggen…

Je hebt je ogen aan de zon gegeven je schonk je lach aan de wind als was het je laatste wens In mijn herinneringen voel ik weer je huid, zo zacht en in mijn dromen raak ik je aan Je schaterlacht, maakt me weer verliefd die lieve blik herken ik nu nog in je kind Vier maanden zonder jou hebben mij veranderd ik ben een ander…

de wind nam bezit van het huis dat we - lang geleden - verlieten als machtig bespeelster van het geluidsarchief trekt ze de registers open schrijft ze onze geschiedenis in alle soorten en maten met zevensmijlslaarzen banjert ze door het verlaten huis wekt dode herinneringen tot leven rammelt aan de poort van de ijzeren tijd fluistert…

Al honderd jaar geldt in West-Europa als voorwaarde dat je tijd bij eerste oogopslag moet kunnen meten zoals velen ongetwijfeld ook in Amerika weten voor het behoud van vast contact met de aarde Gaat montre à Paris nu door voor klokje aan de hand na de slinger kwam eerst een veer met Gruet's snek die krachten gelijk in maten spreidde over een…

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

Fraai opgetuigd verschijnt op tv een nieuwe ster, ze is een hype al gauw zien we haar niet meer in stilte afgetuigd en afgevoerd Als we haar weer tegen komen verbaasd ons haar veroudering snelheid en erosie van de tijd beseffen weer dat de tijd vliegt Hoeveel we zelf ouder werden lezen we af van haar gezicht…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

Het licht ijlt verblind gedachten stillen zich stom stemmen doven toonladders leven strompelt zich dood. De geur walmt verdampt smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterd niets. Het gevoel slijt ebt weg de tijd wist momenten uit de ruimte dijt uit in knallen het heelal zweeft dol rond. De herinnering…

de tijd bleef even haperen voor de alledaagse vitrine met de aanblik op dreigend somber en aan de overzijde een helder licht uitnodigend geestdriftig naar een speelse uitstalling versierd met een dynamisch leven waarop hij zichzelf over een andere steven wende en werd meegesleurd door een ontroering van bloeiend geluk verlangend vluchtte…

staat het witte huis waarin ik vroeger woonde met gesloten ogen zie ik nog de granieten keukenvloer geëmailleerde pannen op het vuur het bleekveld en de moestuin een houten schuur op 't oude erf die mijn vader zelf ooit bouwde tussen overpad en achterbuur er wonen andere mensen nu achter de strak gevoegde muren die elegante tuin en dubbel…

Ouder en hopelijk een beetje wijzer in ieder geval wel wat grijzer en een grimpelde huid het is niet erg wat maakt dat uit je zit niet meer zo strak in je vel je lichaam heeft meer tijd nodig voor herstel tja, de jaartjes ze gaan nu toch wel tellen ach, je hebt ook leuke oudere modellen gelukkig ben ik geen ijdeltuit en neem ik ook niet de…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…

Zij ontkent sinds kort niet meer de drang naar het verkennen en naar een ruime horizon Waagt nu weer een zoektocht naar verloren momenten en een schaduw van geluk De wind ruist de stemmen weg die haar terugroepen naar voorbije oorden Zó moet zij de teller verzetten en het verstand op nul het zicht op oneindig Naar de hoogte van de…

In de glijbaan van de tijd verlies je soms seconden waardoor je voor een klein moment weer staat in hartje Londen Waarna je vrolijk met een zwaai de slinger weer een zetje geeft en je vol vuur en zwaar verliefd de stad Parijs opnieuw beleefd En bij 't proeven van die ene kus heb ik toen in mijn broek gepist want ik zag dus op het allerlaatst…

Opgaand in het landschap en in het ritme van de muziek zetten we in vloeiende cadans onze voetstappen in vruchtbare grond We wisselen gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we…

geen verdienste doch tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok wist ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben... morgen gaat er immers weer een trein Lejo van Kuijeren…

Look here, upon this picture and on this. Hoe minzaam speelt in 't herfstseizoen Door 't ruisend woud het licht der maan. Hier zag ik Olga sidd'rend staan. Zacht lei ze 't korfje neer in 't groen En snikte en vlood... Haar argloos wicht Is thans apteker te Maastricht. De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't…

Het is stil, ik heb geen woorden meer.. Het is stil, al het gevoel is verdwenen, de bladeren aan de bomen bewegen maar ik voel ze niet. De vogels zingen op de takken maar ik hoor ze niet. Kinderen spelen op straat maar ik zie ze niet. Wat ik hoor, is alleen nog maar jouw koude stem die mij vergat, jou woorden die mijn hart in stukken braken.…

De branding rolt een fluwelen muur in golven van vierentwintig uur guur is het strand, eb trekt het open voorbije tijden zullen wegglijden gebeten door de tand der getijden rijden ze de stormen, ze waaien luid over wereldzeeën van noord naar zuid een flikkering in de mist, een belofte van knarsend bitterhelder zonlicht dat het land droogstoft…

De zin van leven is soms onzinnig te noemen maar wie zijn wij, om die reden te roemen wie zijn wij om te bepalen of onzin ook nodeloos is? Alles heeft een reden. Helaas.…