Alle inzendingen over natuur

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

ademloos luistert hij naar de man met de lange stok die praat, vraagt, wijst naar witte tekens op een groene plaat fiere wijsvingers gaan priemend in de lucht de kinderen zingen, dansen, tellen onder ritmisch geklap tot honderd en terug de meester zegt: kom maar binnen ik geef je een potlood, een schrift, een boek met letters en getallen…

Wanneer ik een sigaartje rook, verander ik zelf in een sigaar. Voel ik het vuur dat me in vlam zet. Ben ik de rook waarin ik op zal gaan, de as die straks alles zal verteren. Nee mevrouw. Nee meneer. Sigaren zijn niet goed of slecht. Een mooie sigaar, dat bent u zelf. Vuur, rook en as. Dat bent u! Zo verloopt ook uw eigen leven. Aandachtig…

Op wandel door het Goor zie ik doorheen het takwerk van de houtwal negen witte zwanen in de nog verrassend groene weide. Het fraaie beeld blijft me bij. In de buurt van het kanaal bemerk ik er drie. Een waterplas maakt het prentje compleet. Maar nu komen ook de vragen: heeft dit trio zich definitief afgescheiden van de negen, of mag…

Vanaf het wandelpad tussen de twee rijen bremstruiken zie ik rechts van me een vrouw met een hondje aan de lijn mooi afgetekend tussen de blauwe winterlucht en het blinkende wateroppervlak langs de waterplas in de wei wandelen. Dan steek ik het smalle, groene bruggetje over. Een luie rivier? Een waterreservoir? Een oer-Hollands landschap…

Aangespoeld lag daar deze broze schat aan liefde Tussen warme korrels waddenzand Vers uit zee Het was Oerol dat ik me weer één voelde met het mooie Schylge Omgeven door de golven en de eilanders, de zilte lucht…

Ik ontmoette de zee, liet mijn voeten omspoelen, omringen met haar wezen, 'zee, ik aanbid je' zei ik. Haar branding bedolf me, haar golven sterk, die dag, sterker dan ik. Ik wilde tot hun breekpunt komen, er tegen opspringen om onze uitbundigheid te meten maar telkens waren ze me te vlug en wierpen me omver. Ik gaf me over, liet…

Bruin dwarrelt het ooit zo groene leven langs me heen. Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt. Het is de wind die hier als bruid…

Als de zon moeite krijgt met klimmen en het licht geheimzinnig wordt als elfen druppels dauw gaan gooien naar elkaar als kabouters hun paddestoelen bestijgen als wind zich even rustig houdt als vogels vergeefs proberen de stilte stuk te zingen als verwachting hangt tussen de stammen dan, ja dan zou het kunnen zijn dat het novembermeisje…

Plat en rond moet de steen zijn om te keilen, passend tussen wijsvinger en palm, alvorens zijdelings te werpen. Zodat zij 5 keer stuitert over rimpelloos oppervlak, slechts doorbroken door kringels waar kiezel water kust. En met het wegebben van golven, plonst zij traag naar de bodem, waar, in een vloeibaar graf, zij in haar…

weer brandde geestdrift zijn heilig vuur trok vitaliteit zich niets aan van jaar en uur ik speelde als kind met hagel en sneeuw wind liet ons dansen in een wereld van voorheen het tijdelijk wit had alles begraven waar wij eerder om gaven het voelde zo een in samen smelten warmde eeuwige jeugd kou deerde mij niet wist dat de zon…

Natuur, zo zacht, zo wars van schijn, laat in uw spoor mijn voetstap zijn, gelei mij door 't oneffen land gelijk een kind aan 's moeders hand. Als ik vermoeid van struiklen keer, dan zink ik aan uw boezen weer; dan lest aan uwe moederborst uw hemelnekter mijne dorst. Hoe rust ik dan in uwe arm! gij dekt mij in de koude warm. O! lei mij…

Een bleke hemel buigt naar de rivier verlicht de stille feesten van november. Brandganzen trekken over met natte schreeuwen, boodschappen niet voor mij bestemd. De holle boom is weer bewoond. Vriend kraai kwam bij ons terug, betrok de plek van vorig jaar, de vertrouwde. Ook ik zoek nu een plaats om te waken. De stemmen in het riet…

De vogels in het bos. De dauwdruppels in het mos. De bomen zijn als kegels in een spel. De eekhoorn wiens sprongen ik tel, draagt bij aan mijn tijdelijk herstel. Wit rijpend aan de top. een optimisme welt in mij op, Ik ben de kegel in een spel die opgelucht zoekt naar een tijdig herstel, dat zich telkens hervindt bij mijn laatste tel.…

De gele wolken werden langzaam rood. Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang; En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang De zon nog konden zien. En dikwijls schoot De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood, Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang 'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang, Toen hij 'm van dichtbij…

Schuchter oranje straalt de zon fel in het oog voor een schoon schouwspel terwijl donkere wolken met gedonder wegdrijven.…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

Loop ik midden in de regen. Draai ik zomaar wat rond. Stampvoet ik in de plassen. Vang ik druppels op met mijn mond. Verbonden met het water lijk ik te verdrinken met het land. Novembernachten in de regen. Zo donker heb ik slechts eenzaamheid aan de hand. Ik kan begrijpen, noch grijpen. Lijk te dolen in de nacht. Voor de morgen…

Grenzeloos gekleurd door windvlagen langs het hoofd als een zachte bries gaat elk herfstblad zuurstofloos alleen zweven door drijfveer.…

Voor dag en dauw druppelt iets binnen van een verleden dat eens langs de gouden regen mocht gaan. Dat nimmer het goudstof kon wegen dat doorsijpelde langs de rode rozen van het bestaan. Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze…

Ik zou zo graag met iedereen over bomen planten willen praten als investering in toekomstige generaties zachtjes aan dan het ik cultuurtje van hier en nu of vandaag alleen achter me willen laten…

In deze tuin zijn saamgelegd geelbruine en witte en zwarte stenen, gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het…

ik heb de vlucht met vogels nog een keer mogen troosten zij aten uit mijn hand daarna bogen zij in breedmazige formatie op sterren oriëntatie naar het zuidelijke land was blij met hun vertrek naar de overwinteringsstek een droom laverend langs de kust op warme golfstroom…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Eikenheuvels tussen grove den waar je als kind de nachtegaal kwam horen bevend in verboden schemering hoewel ook jongens aardig konden fluiten nog schrijven talingen en eenden op het water lagen aa’s en ee’s onrust onder de oksels een hals vol richting ook wij bewegen uren stap na stap het ritme van miljoenen mensenjaren winter ademt…

Naar buiten gelokt voor avontuur haakten wij aan prikkeldraden, onze zolen stampten doelloos paden, door t hoge gras en of er dan misschien stroom op stond, de laatste keek dan altijd zo geschokt, als hij de klap opving voor ons allemaal. Wij likten onze wonden, flierefluitend in ons fort gebouwd van hooi, en loeiden met de koeien…

zelfs geurverliezend beroeren zij weten een plukkende herfst met schoonheid te misleiden zich met gratie de winter in te vlijen…

Vogels zuchten Onder t Vergezicht Plots is hij daar Die aanzuigende lucht Een gevleugeld Vertrek naar lengend licht Samen vliegend in de V van vlucht…

Soms moet ik zo verlangen naar blauwgras, wimperparelgras, zoals ons tuintje vroeger was, honderd jaar, duizend jaar, liesgras, trilgras, liefdegras, duizend jaar geleden, maar kweldergras, knolbeemdgras, kijk daar eens even, daar scherpgras, hardgras, tandjesgras, een lege kleine zoogdiervacht, kamgras, baardgras, borstelgras, zo onaantastbaar…