Alle inzendingen over familie

mijn lieve kind wat gaat het snel jouw jongste zoon 1 jaartje al wel mannetje in spe zo mooi en olijk een eigen wil maar o zo vrolijk een moment met hem maakt mij al blij een stukje geluk voor ons allebei laat ons samen met hem genieten hem beschermen van verdrieten zijn grote broer zal zeker helpen bij alle narigheid te stelpen samen…

ze waren er de bonte bloemen luisterrijk in een mysterieuze nevel warme harten heilzame blaadjes als lichten in de schaduwtijd droegen glansloze broze vlindervleugels naar de zoete nectar een keur van vruchten ze waren er als een fleurig boeket met zorg heb ik ze in een vaas gezet…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

Het is al goed Bedacht mijn hoofd Toen de blaadjes bruin verkleurden Ik geef het water en wat zon Tot de wortels beter zijn En in de dagen die er volgden Grepen de wortels om zich heen Pogend tot houvast of zo Maar de grond liet zich niet pakken "Dit ben jij", zei papa ooit "En dat ben ik", die grote plant En ze bloeiden, groeiden…

Er woont een zachte zuster in mijn huid een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt ensoms haar handen op mijn zijde legt, ‘s nachts stelten loopt, of danst of rust. Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op en ik leg mij huiverend naast haar: een dode, een schamel geraamte, knikkend en stamelend. -------------------------------- uit: Eerste…

Mijn kleinzoons willen schaken Heb eigenlijk geen zin, dat kan ik niet maken Ik heb het ze geleerd ze spelen het graag Dus regelmatig komt die vraag Opa wil je een potje schaken met mij Natuurlijk jongen graag, dat gaan we doen allebei Ze willen graag winnen, dat begrijp ik wel Soms mogen ze winnen niet altijd, zo is het spel Want win…

mijn herinneringen, het zijn goede zwemmers. ze drijven vaak ruggelings en kijken je recht in de ogen als marktkramers tijdens het middaguur. ze gaan de weg van het oude huis, de kamer waar de dode lag, de vader van mijn moeder, de neef van ooit Vlaandrens meest verlichte dichter Bert Decorte, lag zo dood en sliep zich naar die vreemde…

Steeds meer mis ik de gedichten, die mijn voorouders niet geschreven hebben. Hun poëzie van vreugde en verdriet. Vandaag moet ik zonder hun verhalen leven, verhalen, die door de tijd vergeten zijn. Nu ken ik hun levensmoed en angsten niet. Hun meningen niet over kwaad en over goed. Hoe zij moesten vallen en weer opstaan, temidden van de…

Gemene piraten met koffers vol parels en gouden juwelen hebben jou van mij gestolen. Zij maken goede sier met jou en ze doen alsof ik een vreselijke boeman ben. Ik weet wel beter. Het zou nooit in mij opkomen om de zon te verduisteren. Daarvoor heb ik teveel in de shit gezeten. Net als Christus Jezus geef ik mijn leven voor jouw…

Na 't uittrekken van wortels uit de gezamelijke tuin kwam de verjaardag weer naar boven. Een euforie bijna jij binnenkomend in ons oude huis je broer, een kijken hoe 't was veranderd. Toen stapten we de deur weer uit, de lage instap in, 'k moest helpen en eenmaal daar, hulde je j' in een lange wollen jas en ruime zwarte pet, gehaast…

Kwetsbaar lig je daar in je bed steeds verder weg van de wereld weg van het leven rust is nu waar je naar verlangt en dat je in vrede mag gaan waar het eeuwige licht je vangt…

Luitenant-Kolonel in het Belgisch leger, was mijn peetoom en die heette Pol. Hij hield van een borrel en heel veel lekker eten. Kortom oom Pol was groot en bol. In het Luikse woonde hij met mamma's zus. Keurig getrouwd en éne zoon. Hun huis daar hing vol klokken, hij vond dat heel gewoon. In de kelder lagen flessen, met etiketten óh…

We timmerden jaren aan het kader waarin we elkaar te lijf zouden gaan en zoals het hitsige katers past werd de de arena netjes afgeplast Was jij de Grote oorlog en strooide je kwistig met Yperiet dan was ik minstens Zuid-Vietnam en schuwde de napalm niet Zo vochten we als dolle honden reeuws en destructief Hoe vreemd, want op de…

De sneeuw viel buiten zacht, Minet mouwde voor de keukendeur. Het was tegen kwart voor acht. Warme chocolademelk was de geur. In de achterkamer zaten wij, de schuifdeuren dicht, de voorkamer koel, Pappa met een caballero en de krant er bij, Mamma met een kruiswoord in haar stoel. Mijn broertje en ik speelden op de grond, dinky-toy's en…

Uit de verhuisdoos vol dia's , bekijk ik de vakanties met onze eerste, tweede en derde in bergen, de tent, de bloemen, de hutten, kronkelpaadjes, mijn jurken van toen, mijn jassen en keurige kapsel mijn jonge gezicht, blij, zorgend, steeds handje in hand of hand om een kind, taarten waarop kaarsjes en slingers in kinderstoel zij, zie…

Wat houdt ze van augurken, Haar duimen en wijsvingers tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier…

Onze harten kloppen door De liefde wordt doorgegeven Elke voetje vindt een nieuw spoor De rode draad opnieuw geweven. Ons bloed stroomt door Door het lijfje van de liefde Daar doe je het allemaal voor Het begint met een eeuwige geliefde Zo kregen wij ook al die genen Vol met passie, liefde en gevoel Waar wij onze kracht aan ontlenen Iedere…

Storm en raas, ô Westenwind! Dagen, nachten lang; Pak uw zwaarste wolken samen, Bulder langs de rammelende ramen, Huil door schouw en gang; Mij en ’t uitverkoren kind Kozende aan mijn zij De' arm deren niet uw ongestuime vlagen — Veilig schuilen wij. Turend hoe de vlam zich windt, Snorrend opwaart schiet, Knettert in een vlucht van vonken…

Zolang je Kaspar Hauser was bleef je ongeboren en wat ik later van je las lag als adem op mijn ruit bevroren. Ik wist niet hoe jij jezelf verstond. Ik adem op jouw woord en zie hoe dit zich smelten laat maar ook hoe je ontdooiend spreken jou verstoort. ---------------------- uit: 'Hohner', 2015.…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

De sneeuwvlok kleedt de straat en daken, Het vlietend water dekt een korst, Maar door de sneeuw- en ijsvermaken Vergeet de sterke jeugd de vorst. Wat heeft de knaap nu al bestiering, De schaats ziet half verroest de dag, Men werkt de Goeyjan van de Vliering, Waar hij sinds maart te drogen lag. Piet Franssen laat ook 't lekker vuurtje Aan…

Men laat me maar vallen keihard als een baksteen 't Laat me ergens koel koud ook erg leem beslist geen geween Olie zal steeds boven blijven drijven Genoeg pijn gehad en het toch gehaald Wie van meet af lukt nimmer faalt Mij nooit ofte nimmer gegeven Ben er nog fier en trots op ook Geleefd ook gevochten vooral bemind De looser wordt dan jij…

Als pubertje van amper zestien jaar rookte ik stiekem mijn eerste sigaret; werd wit en misselijk en streek nog net het vaantje niet, mijn hoofd voelde raar. Meedoen met de rest, je was geen watje, mijn ouders wisten lekker nog van niets. Slechts grootmoeder, zij vermoedde iets maar riep mij gelukkig niet op ’t matje. Tot op een dag, dat…

Voor Mila Op het rechte pad Groen aan weerszijden Werpt het rad zijn schaduw Hoe regelmatig draait het Rustig haal je adem, zelfs De ganzen houden rekening met je Geluidloos promoten ze groei De zon in de rug trek ik de kar Dat je de mond van je moeder hebt Gebarentaalt het riet De wilgen vormen een erehaag Die niemand beknot…

jij bent een vader om trots op te zijn besefte pas later je ervaring, met pijn ik was een betweter, redelijk eigenwijs wist alles veel beter maar betaalde een prijs mijn jeugdige ik botste met zoveel van het ware leven zo'n schrik vele woorden stokten in mijn keel nu dringt alles tot me door vader zijn, is best wel stoer…

achter de nevels van de tijd zwijgende voorouders die naar ons kijken zij weten van ons zoeken klungelig reiken naar graantjes van geluk nu het daglicht krimpen gaat wordt de nevel dunner zijn zij meer nabij aardse afgescheidenheid door zwaarte van materie zeulen wij mee…

nog altijd ruik ik de angst van onze jonge lijven zo klein als wij waren luisterend naar haat wij kropen in de verste hoeken en door het raam leek de maan ons te zoeken om wat verlichting te geven aan ons bestaan…

Jan Krediet is overleden Jan Krediet is dood maar hij is nog niet begraven hij is namelijk nog springlevend maar nu wel onder zijn condities weg met alle plagerijen, pesterijen over zijn naam, zijn geld, zijn zijn Jan Krediet is dood, is overleden Jan Jacob Krediet leeft door met zijn 2e geboorte- en doopnaam die zijn verwekkers hem…

er hangt een familie om mijn nek de ene verdrietig de andere gek ze schuilen bij mij en ik bied ze hulp bij de een droog ik tranen duw een ander uit zijn schulp voor de een doe ik boodschappen bij de ander maak ik schoon ik draag ze al maanden het lijkt zo gewoon maar er zijn van die dagen dan wil ik niet meer ben ik moe…

Als kleinkind wilde ik zo graag, groter dan mijn grootvader zijn. Als oudste zoon moest mijn opa, na de dood van zijn vader, kostwinner worden. Moeder verkocht heet water en vuur. Opa werkte in een stinkende fabriek. Twee oorlogen en de grote crisis, heeft hij moedig overleefd. Nu we even oud zijn besef ik pas goed, dat ik onverdiend…