Alle inzendingen over overig

Als de ochtend niet meer aarzelt en het licht niet meer twijfelt zal ik opstaan, zal ik eindelijk spreken zoals ik dat al dagen beloof. Als mijn voeten niet meer slapen en hun sluimer mij verlaten, dan trek ik mijn schoenen aan. dan volg ik het pad van mijn verlangen echt, ik zal het doen. Als de lucht niet meer drukt en het gras niet…

’t kan ook zweven zijn als ’t leven zelf geen plek geven wil langs ’n rivier of bos bij de stad op de oeverloze vlakte over de gestelde grenzen van de erven zal ’t toch zwerven worden…

Op zich is het begrijpelijk, om niet te zeggen werkelijk waarachtig imitatierijk alsook navolgenswaardig! Velen zouden aan uw act een voorbeeld kunnen nemen, ook ik ben er tedienaangaand inmiddels veel vergeten Er ruischt een overvloed aan doffe vlekken zwarte inkt mijn oeuvre zit vol smetten van twee- of derde garnituur die vader…

jouw woorden blijven hangen als bladzijdes zonder wezenlijk inzicht de weldaad van ’t ritselen van de leegte in de wind in deze verdiende stilte laat alles vallen in ‘t niks…

Gedichten zijn geen fluistergalerijen Waar enkel stilte heerst en zoete dromen Slechts bossen ruisen, als zoemende bijen Doch wie goed luistert hoort soms meer dan bomen De moerbeitoppen ruischten;’ God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; wist wat ik behoefde, sprak tot mij den stillen nacht; Gedachten die mij kwelden, Vervolgden…

Achter het succes van elke man staat een vrouw -- die verbaasd toekijkt!…

Onwelkome gast: een heer overkomt dat slechts -- in een nare droom.…

de virusval van de hoogmoed staat op gelijkwaardige voet met ‘n uitsluitend jaloeziedal de gulzige en gierige wellust bewust zonder finesses geuit vanuit ’n gemakzuchtig ego bitter en zuur zijn de bessen die per zes aan de doornstruik van mijn wraak zullen groeien…

de mat moest strak staan grasgroen met ’n gat aan ’t eind niks geen bloemetjes of paarse kopjes op ’n hei of ’n hen wat geen coq is, maar ’n zij- dehoender bijv. (wie onthoudt al die vers- chillen?) de bomen zijn er om de wind te breken verder mogen hunnie stikken in stof ’t gaat om de zon, of nou ja de zoon nee ’t gaat om geld…

Van de schrik krom ik mijn schouder en zoef, weg vliegt -- mijn beschermengel.…

Ik krijg wel eens post waar geen bedoeling bij zit: een wisselpakje.…

Laten we zingen over het leven, ons leed -- en toosten als troost.…

Ze liegt, nee, ze liegt niet ze is ziek, hartstikke ziek Laten we voor haar bidden haar redden als ze wil als ze knielt voor genade We doen een beroep op haar geweten, haar schaamte en op de nacht waarin niemand kan leven die het licht heeft gekend Ze is hysterisch spuit haar plat snijd het weg uit haar hersenen of sluit ze kort…

Bij mijn vertrek slaapt iedereen nog, het bos wist -- mij stap voor stap uit.…

De poel is de poort waardoor je kunt ontsnappen -- als je niet bang bent.…

Het leven is kort, met veel kwaad. Ik verberg dat -- voor mijn kinderen.…

De dood legt men weg, of hij raakt zoek, steeds opnieuw -- vergeten we hem.…

Hij kwam terug, maar is een vreemde in het land -- van zijn verlangen.…

Het hart als trommel en de mond als een trompet: een mensenleven.…

Ik sta hulpeloos in het meer, waar is de gier -- die mij komt redden?…

Ik droomde vannacht, dat ik een schort was. Ik had het reuze druk. Mevrouw had mij dan voor. ‘k beschermde haar japonnetje. Dat heb ik graag gedaan. ‘k Zat overal met mijn neus vooraan. Ook als ze zwanger was, droeg ze mij als schort. Ik kwam dan in verdrukking. Maar als het kind geboren was, begon een tijd vol van verrukking. Ik kreeg…

Ga niet staan turen naar de horizon, maar kijk -- waar je staat en loopt.…

Wakker worden, licht balanceren tussen rust -- en mijn nieuwe dag.…

Ik trek nu het gordijn weg om u bij hoge uitzondering dit schilderij te laten zien - mijn jong overleden vrouw Sinds haar dood glimlacht ze alleen naar mij, u ziet het Zo lief, hartstochtelijk, kijkt ze Haar ogen lijken dorst te hebben ook naar de schilder dat is wel duidelijk Ze was altijd heel blij om anderen te zien Alles en iedereen…

Leerzame boeken kun je makkelijk prijzen, moeilijk opvolgen.…

Pas met een vreemde de man die ik verzorgde en met wie ik sprak alsof hij het was na al die jaren van vergeefs wachten terug in de stad van mijn dromen waar jonge mensen oud worden van hun lot en hun boosheid inslikken hopend op verlossing, pas daar met die man kon ik afscheid nemen van het wachten…

Spullen zijn een nest, dicht om je heen vastgekoekt -- tot een stoffabriek.…

Er bestaan geen voor- tekens als je goed oplet -- waarvandaan je kijkt.…

een kloof dichten is iets anders dan een gedicht schrijven beide gevallen zijn niet geheel zonder risico bij de één moet je waakzaam zijn voor een val terwijl je bij het andere onderwerp verdacht moet zijn om niet alsnog op je bek te gaan omdat ook kritiek nog wel eens meedogenloos kan zijn...…

Half wakker drijf ik uit in mijn bewustzijn, drijf -- ik in mijn lichaam.…