Alle inzendingen over partner

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

In mijn hoofd is iets gebeurd ik voelde het wel maar kon het niet vertellen alle contact ben ik aan het verliezen waar ben ik nu, waar loop ik heen? wat doe ik of wat deed ik net? herkennen, doe ik je nog als ik bij je ben praat je over me alsof ik al niet meer besta soms tref ik mezelf ergens aan mijn geest begint eindeloos te zwerven…

Recht tegen over elkaar Mijn Ja tegenover jouw Nee Winnen of verliezen maar Als ik inbind win jij Als jij buigt dan win ik Hoe dan ook, er is er één niet blij De oplossing is er niet We buigen en binden geen van twee Niemand die het ziet Beide Kemphanen in serieus gevecht Wat te doen? Want dit is echt Nog geen leven of dood Maar…

Mijn grote geheim is gebleven nooit heb ik er over gesproken niemand weet er dus van daarom is het geheim als ik jou had ingelicht was ik verloren geweest je had het niet gepikt naar nou dat geheim er is toch maar iets tussen ons wat ik niet vertel en jij niet weet ik leef prettig en jij ook dat is geen geheim niemand is het ooit te…

Ligt er nog sneeuw in je woorden? ligt er nog witter sneeuw in je tekst? Ik was natuurlijk door je gestalte aan de einder al behekst een vrouwe van Avalon? Toen ik met jou een inniger relatie begon lag er nog sneeuw in je woorden Woorden waarop ik liep als een tapijt woorden waarop ik niet uit kon glijden Nu ben je stiller…

In de bochten van het leven staat een mens soms in de weg afgemeten snelheid rijdend remmen passeren is niet altijd nodig rustig wachten is een deugd kijken, keuren opgelet op gezetten tijden brokken maken zuchten, schelden, knikken die is gek stoppen en al snel vergeten in de bochten van het leven staat een mens soms…

Het is toch zo vertrouwd Jouw warmte in mijn bed die ik zo koester en bemin Het friemeltje aan het voeteind met jouw voet daar tussenin Onze eigen kussens strikt gescheiden op het matras Het vaste ritueel van ieders avondplas De strijd van het erin gaan in de winter haast een hel Jouw zachte ademhaling en de snurkjes die ik tel Gesprekken…

voor mijn vrouw de liefdeloze liefde voor mijn ex de liefdevolle sex geen van beide voldeed en ik wil verder…

Versieren... wil ik je bloemen steken in je haar Versieren wil ik je met ketting,ring en parelsnoer Maar jij geeft geen ene moer om opschik of versiering Je wilt eigenlijk maar...een ding: bemind te worden.…

stap voor stap pas ik m’ n pas aan aan jouw tred samen houden wij de gang erin en raken elkaars spoor nooit meer bijster…

Jij brengt het goede het betere het beste in mij naar boven Als jij naar me kijkt ben ik stil en is op slag de wereld mooier Jij bent steeds in beeld wanneer ik mijn ogen sluit zie ik je nog steeds Waar jij loopt loop ik waar jij staat sta ik naast je jij gaat ik volg je Jij bent van mij als het mag ben ik van jou in alle…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt me aan je foto houdt mij bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt me bij de les…

je hecht te strak beklemmend jouw nietjes ‘t is welletjes…

met ogen gesloten zie ik de jouwe wachten op de slaap die niet komt je zucht in slopen ik zorg voor de kussen(s) ik voel je glimlach ben al in dromen terwijl jij nog ligt te waken gapend tot de morgen komt snurk ik de bomen om…

schenk twee flinke glazen opdat ons zwijgen niet dodelijk wordt proost en vertel me dan vertel ik jou…

Het is in mijn omgeving net als de ark van Noach... Als je geen paar vormt val je buiten de boot…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

handen voelen maar raken niet ogen kijken maar vangen geen blik oren luisteren maar horen geen woord voeten stappen maar komen niet nader lippen spreken maar worden niet gehoord…

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

je kijkt door en door mij heen en terug van binnen en van buiten ken je mij?…

jij ontbloot het baken waar ik naar zoek ofschoon mijn blikken steeds weer dwalen naar je string die ik duidelijk kan zien, je beha en de contouren van je tepels doch is er in mij geen begeerte verlangen of een gekriebel in de buik en kan ik rustig rechtop blijven staan zonder dat jij bij me een erectie ontwaart jij bent mooi, mooier…

Die sokken Die je daar hebt aangetrokken Of die je wilde aantrekken Dat kan toch niet, zo kun je niet vertrekken Jij vindt ze blauw Ach kom nou! Ze zijn sleets en verwassen je zult ze echt niet meer passen. Daar gaat mijn held, op zijn sokken. Nu vertrokken. Hij is lief Zelfs op zijn versleten sokken.…

Het liep niet recht Maar heel schuin Via wegen van zuid naar oost Mijn weg liep recht Jouw weg liep krom Maar jij kruiste mij We ontmoetten elkaar Als twee lijnen door elkaar Want het liep heel mooi Je zocht iets anders Maar vond mijn weg De weg naar geluk…

De al grijzer wordende Berk nazomert in het frêle licht waar de kruin tot ver over de kim de wereld overziet en in de dagen dat ze stierf werd tijdloosheid enkel bevrucht door de dragende kracht van haar bast ik omarm het kurkachtige trots en spreek mijn leven in haar jaarringen en ach, haar stem die ik slechts denk te horen geeft mij de…

Elke zee is veilig Elke haven is een thuis De reis is vol vertrouwen Zelfs breekbaar gaat niet stuk Wanneer je elkanders baken bent En elkaar om beurten volgt Zoveel meer zul je behouden Op golven van geluk…

Als ik via thuisstudie Mij als god zou mogen bekwamen Met LOI de schepping mocht beramen Dan zou ik met de franse slag Een vrouw creëren in één dag Zo zou ik haar voor het gemak Geheel kneden in een apenpak Ik keek niet op een tietje meer Een hangbuik of een tong van leer Haar handen had ik weggelaten Zo ontstaan er ook door geld geen gaten…

Druppels door hemd gedrongen en langs het lijf gelopen, walm van zachte kaas met bier. Vinger aan de pols. Vier handen op één buik, terwijl hij stapvoets aankomt, en afvalt. Zij valt hem af. Of hij niet eens anders zou kunnen. Haar vraag in zijn knieholtes geworpen. Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden. De knie ligt open, zoals vroeger…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

poedel je nat in de bekken van een rivier vlieg de wind na met al je plezier laat je schaterlach klinken over de hoogste bergen van mij mag je want je weet voor mij hoef jij je niet te verbergen…