Netgedichten

netgedicht (nr. 28.328):

Hartstocht

Graag aan je lippen gerust
om de woorden te vormen
die je sprak

Aan de borst gelegen
om gevoed te worden
tot de tepels gingen bloeden

In de warmte van je blonde haren
van rijkdom en goud gedroomd
tot jij verlangen werd
een valkuil voor een bloedend hart
onze voorhoofden tegen elkaar
lippen onbereikbaar ver

Alsof we hart en ziel konden delen
in de enige gedachte, die je had
mijn naam op een sneeuwwit kleed

Zo verliefd dat je me overal zocht
jezelf vele keren verloor en dwaalde
me niet kon vinden

Je begon te schreeuwen
tot de echo bij je terugkwam
jij mijn stem daarin hoorde

Zelfs tegen rotsen, bomen
begon te praten, mij proefde
in het water dat je dronk
mijn hart voelde kloppen
in de schelpen van je oren

Ik ging niet verloren
in de bitterheden van de weg
het schijnen van de maan
de koude van winter en herfst
de warmte van lente en zomer
Jij droeg mij overal met je mee