Alle inzendingen over reizen

je staat even stil bij een lijn, bij een kleur, je ziet een bloem en hoort om je heen stemmen en schoenen maar nu reis je alweer verder. -------------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Hoe zijn wij hier geland, waartoe... vanwaar...? ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar? en als het anker is gelicht, naar waar... naar waar...? -------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

Wat drijft ons mensen toch, om ons veilige huis te verlaten. Wat doet avonturiers verlangen, tot voorbij de horizon? Wat bezielt ontdekkingsreizigers, om naar zichzelf op zoek te gaan. Is het heimwee dat ons doelloos drijft, terwijl we veilig bij de kachel zitten? Is het verlangen naar verlangen, om weer op weg naar huis te gaan?…

Nog liggen ze er voor anker wachten.... op zomers plezier nog niet klaarwakker nog niet ...getuigd voor de vaart het is tenslotte nog maar eind maart De zeilen in het vooronder het roer roerloos Ik zie de rimpelingen van ongeduld in 't klare water.…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…

Voordat je aan iets nieuws begint, alleen een lange reis naar India, bid je om wijsheid en hoede tot de Hindoe God Ganesha. Met zijn olifantenhoofd, zijn oranje dikke blote buik, rijdt hij mee op zijn Vahana rat, als begeleider op je levensweg. Tussen zijn ogen staat een Ohm, het teken voor de trilling van geluid, waaruit de kosmos…

blijf nog even, we hebben onze tijd niet verzadigd doorleef nog even, aan kalenderscheuren voorbij buiten het zicht van de haven, struinend door het kathedrale bos dunner dan gisteren altijd helder als ontluikend avondlicht binnen vaste kaders vanwege vluchtgevaar raam of gangpad, een warme doek in 't gezicht…

Toen ik voor het allereerst, een auto zag voelde ik: ik ben verliefd. Ik was vier, voordat ik wist, wat echte liefde was. Kleine auto's zijn wonderen. Zijn huiskamertjes op wielen. Niets auto. Niets vanzelf. De kennis van duizenden, komt in ons autootje samen. Voor minnaars, zoals ik. Vijfenzestig jaren later, voelen autootjes zoals…

kijk ik naar buiten de bloemige wolkenpartijen een roerloze bomenrij verre paarden achter prikkeldraad blijft mijn blik binnen hangen aan slapende reizigers een bellende dame zonder blad voor de mond een heer wrijft met een mobiel over zijn grijze baard open en dicht gaat zijn mond open dicht open dicht kaak of kiespijn allebei…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Eenvoud is het kenmerk van het ware Eerlijk, zuiver en oprecht. Dat is van onschatbare waarde En is niet aan grootsheid gehecht. Eenvoudig was Jezus, onze Heer, Voor Hem geen rijkdom en pracht. Eens kwam Hij op deze aarde neer in en stille, donkere, heilige nacht. Een kribbe was Zijn “huis”, maar toch was Hij God gelijk. was bij de eenvoudigen…

Wanneer we overal elders zijn geweest, op zoek naar wat we hier niet vonden. Daar, ver achter onze horizon. Op zoek naar dat grote levensdoel, het verlangen waarnaar we streven. Onvervuld zoeken naar een grote liefde, die achter de horizon nog op ons wacht. Ja dan, wordt het tijd om stil te staan, en onze ogen uit te wrijven. Om te ervaren…

met gesloten ogen open ik mijn ziel om weg te trippen uit dagelijkse walmen richting wuivende palmen zodat donkere dagen voor even vervagen…

Naar Oostland willen wij varen: het is er het oudste lied. Maar monden zijn vol gevaren; malheuren slapen niet. Al hebben kombuizen geen lichten, kombuizen hebben een bed. En de reizen zijn maar gedichten en de slaap is 't rijkste gebed. Slechts verlangen kan nog doorreizen wie daar ooit uit Oost-land kwam. Een bokking is zeek're spijze…

In een tijd van onbehagen vrede bereikt, die helaas onvoldoende in de praktijk wordt gebracht Eeuwige strijd tussen God en Allah Eveneens dus over jouw land, nee, mijn land Onder leiding van Clinton pleit beslecht Er was oorlog en toen vrede; écht! Helaas is de mensheid verkrampt door pijn Leven zij met elkaar, geen ka- rabijn Moskee…

Lief, ontwaak: de late sterren doven In de koele morgenzucht, En de leeuwrik uit onzichtbre hoven Voer al door de lage lucht. Met het binnenstuwend water rijzen We in de alomme klaart: Al de tekenen der heemlen wijzen Op een gunstge vaart. Moedeloos als ballingen vernachten, Meerden we in verlaten sluis - Zie met welk ontwaken ons de goôn…

Naast mij zit een man in pak te klagen Scheldend door zijn telefoon Over cijfers over loon En over wie er zijn ontslagen Voor mij twee bejaarde vrouwen Eén een operatie aan haar heup De andere is zwaar verheugd Dat haar dochter zal gaan trouwen Verderop een groep studenten Lallend over drank en katers Eén had ruzie met zijn vader Over…

(Moeder Teresa; Agnes Gonxha Bojaxhiu) Tegenstrijdig echter slechts in detail klein van postuur, groot in daden met hart zo patri- cisch, zeker met goud omrand voor de minderbe- deelden binnen 13* jaar zowel zalig- als heilig echt verklaard door twee pausen geïnformeerd, op de hoog- te van...** Albania, Tirana, september…

Thuiskomen is altijd anders. Soms is de poes dood. Soms is er een boom omgevallen in de achtertuin. Soms is het koud en donker. Maar thuiskomen is altijd thuiskomen. Terwijl je voorzichtig plaats neemt in de stoel die anders aanvoelt, laait het vuur op in het glas. De ziel beseft: het was een mooie reis. Dit was het doel.…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel. kusje hier, kneepje daar opgelet…

zo'n eerste paar schoenen waarin destijds de eerste meters zijn getrokken kunnen je veel vertellen over de verloren tijd ach ja die tijd van weleer toen wij zo onbevangen aan het begin stonden van de reis naar het morgenland…

Je vliegt fladdert als een vlinder door 'n tuin... als een zomers paradijs Bloemen met hun bloemkelk ontvankelijk, open zonder enig voorbehoud Een reis -lijkt het me- zonder last zonder bagage -vakantie zonder uurwerk- Je blijkt beresterk je vliegt met vaart -kort elk oponthoud- want je missie: reis van je leven.…

Niet langer ben ik ziende blind. Steeds beter kan ik door tijd en ruimte zien, waarom ons leven zijn eigen wetten kent. Leven, dat ik met hart en ziel wil leven. Wetten, die ik zonder ze te kennen, dien. Ik zie hoe liefde blinde haat verdringt. Ik onderga mijn laffe tegenstrijdigheden, in een wereld vol contrasten. Ik zie schaduwen vluchten…

Langs alle wegen kom ik Hem hier tegen Als ik Hem zie denk ik aan porselein Pateelwerk uit Montreuil en rode wijn Aan hoe ik haast de aarde was ontstegen Aan alles wat ik altijd heb verzwegen Om maar zacht en geliefd te kunnen zijn Een brandend kaarsje of wat zonneschijn Een mens die roze parels heeft geregen Mijn snoer met zwarte kralen…

soms kom je ze tegen zonderlingen die enigszins uit koers zijn geraakt zo ook de man in Holten die overdag steevast aanwezig is op het tweede perron met de abri als zijn domicilie mijn gemoed weet nooit goed raad met zulke mensen... wellicht lag er onderweg ergens een wissel verkeerd zodat de dolende hier zijn heil zoekt op een stationnetje…

op weg gaan met het besef dat elke stap een reis kan zijn door letterland over grenzen gaan van het bestaan met in je rugzak de verwachting... verwondering is wat je zoekt maar daar woorden voor vinden…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

Bestemmingen flitsen langszij, een hond hijgt kijkt mij voorbij. Haast zoeft links, strakke blikken op de horizon gericht. Plat land glijdt achterwaarts, verdwijnt naar klein in spiegelbeeld. Kilometers tellen af of bij, afstand wordt gedicht.…

iemand zegt ik zie het leven als een reis door de tijd... nee zegt de dichter ik zie het leven als een reis door de seizoenen waarbij oponthoud soms onontbeerlijk is…