inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.606):

Bij de lift

De deur opent en er is geen as
op zijn pyjama, nergens is het wit
vervoosd met verf of koffievlekken.
Op zijn teennagels glimmen maantjes,
duur melkglas met vuur geboend;
woede is vlijt geworden, toewijding.
Hij draagt een koffer voor zijn buik
het hengsel vast met beide handen.
Ragfijne lijntjes en zoveel; moedeloos
gooit de waarzegster de hoofddoek
in de ring, vergeet haar accent.
Je streelt de gebarsten vingers,
voelt als je denkt,
loslaten is mogelijk het beste - hoe
de liftdeuren je aanstoten,
het zuchten overgaat in hoesten.

---------------------------
uit: 'Huisverraad', 2012.

Schrijver: Mischa Andriessen
Inzender: kj, 14 maart 2018


Geplaatst in de categorie: reizen

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 4.356

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)