Alle inzendingen over humor

waar zij eerst nog onvervaard ons de weg wees naar vreemde oorden daar is nu onze majesteit in de loop der voorbije jaren verzakt naar ene kant waar zij eerst nog helder blauw gekleed ging met fel witte ogen, blijkt zij nu door de aanslag van de tijd tot grauw en mos bekeerd och wat keek ik naar haar op haar verschijning zo…

Vandaag heb ik meer dan zin In een lekkere en mooie man Kijk even in de gouden gids Waar ik zo,n vent krijgen kan Speur eens bij escorts bureaus Bel rond maar mij iets te duur Tot ik stuit op een advertentie Heerlijke kerels te huur per uur Aan de lijn krijg ik een dame Zij weet me goed te adviseren Beschrijft de mannen supergoed En ik…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

ik leidt de dysleksie in men rangen het gelid gesloten, weiden vol letters die met elkaar dansen zomaar wat rondzwansen wil ik een hoera voor elk schreifsel van mijn linkerhant de kant die schrijft over wat mij dreift na jouw kommentaar van waauw voel ik me zo goed in mijn vel ik spring en juig en roep hard uit volle borst joepie en…

drijfveerzoeker vroeg vrouw met carnaval 's morgens in de kroeg wat beweegt u zo al zij zei krijg het heen en weer mallerd kijk eens uit je doppen ik beweeg toch helegaar niet en als ik me laat bewegen dan doe ik dat grammaticaal juist niet door wat maar door wie kijk mafkees ik zeg het voor je zielenrust jaap mag met me schuiven als-ie…

vanaf de bank waar ik in slaap dreig te vallen zie ik het licht theelicht, waxine poeslief treedt territorium binnen een kaars flakkert mijn ogen worden zwaar aangewakkerd geef ik toe de kat ligt op mij afstandsbediening scherm op zwart…

wil mevrouw G.H. Bandparkiet met ring nummer 27-GX-93 haar kinderen ophalen in het ballenparadijs ze piepen om het vrouwtje…

Treur niet mijn liefste Wentelt u niet in ongemeend verdriet Stort geen valse nodeloze droge tranen Ik ben tot uw genoegen gekist zoals u ziet Het aanschouwen van uw opgepoetst leed Doet mij pijn in het verschroeide kille hart Hoor de gescheurde doodsklokken luiden En het gif verstijft in mijn gesprongen aderen En voor u de hof verlaat…

stel de Eeuwigheid treedt terstond in alles staat stil omdat God het zo wil duiven hangen vluchtig buiten de til gelden fladd'ren uit gleuven na de pin kunstschaatsters blijven in hun spagaat pestvogels worden van dwaalgast vaste gast Van Gaal houdt R.Koeman gejaagd op de kast naaisters klitten aan naald en draad horen en zien zullen compleet…

De slag om Arnhem Zij kwamen toen voor een brug Zestig jaar later Hebben zij die brug nog niet Oeps, na na na na na naaaah…

voel ik me een paracetamol op een snipperdag mijn vingers tintelen en dat draait niet makkelijk roken is niet direct dodelijk zo te zien op het pakje ik leef en ben er aan verslaafd hop mijn kist uit de poes ligt nog uitgekotst naast de kater en van bubbels cola boer je zo lekker je maagzuur op straks een pilletje en een koude…

welk een verdriet leed mijn poëet voor waar opgetekend echt te boek door een fout het laatste vers zoek komt men nu zijn frappe niet te weet met een blik alsof hij gedrukt stond ontroerend omdat zulks ook waar was besef van ik mis wat kwam later pas bij voordracht nog van zijn gezond toen zijn neuronen werden gealarmeerd want waar men…

Het is feest in de Alpen: Heidi und Sabine dollen in de sneeuw en de gloedvolle wijn ruikt naar kaneel en sinaasappels. Jammer alleen van die grausame gr’s die langs de huigen van Zwitserse vrouwen rollen.…

weer wordt de strijd aangegaan tussen geliefden het minnen aan de kant geschoven, tranen ook minstens blauwe plekken en stof om in te bijten na het vertrappelen dan het verzorgen, dekens vol troost op gehavende schouders en zoete woordjes schuren in gescheurde oren die vinger die nog wijst uit het oog, uit het hart de dolk die daar niet…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Mijn tante Trix die heeft vier mannen Ze koesteren haar zeven dagen per week Aandacht genoeg zegt ze met een lach Terwijl ze snoept van haar plakje cake De eerste man is eigenlijk haar echte Met hem is ze jaren geleden getrouwd Hij is zo zorgzaam en een echte heer Vandaar dat ze hem voor altijd houdt De tweede is groot gespierd en lekker…

langs ’s Heerenweg voorbij het kruispunt stond een lief mispunt met een bord voor haar kop druk doende aan de autostop de lieve onschuld vervuld van ongeduld zwaaide al uren op weg naar Tervuren terwijl zij betreurde dat alles voorbij scheurde daar stopte een keurig heer zo zie je ze niet vaak meer zijn cabriolet had een targadak directeur…

Dag mevrouw, laat mij eens raden och hemeltje lief, ik zie het al uw oogleden hangen naar beneden daar moet echt in worden gesneden en ja, de rest lijkt puur verval mag ik nog een momentje checken een rimpel hier en een rimpel daar dat moet behoorlijk worden gelift voor hetzelfde geld –gewoon als gift – verwijder ik ook dat junglehaar…

Op de drempel van mijn deur van ontevredenheid, roep ik mijn ongenoegen over het gebroebel van mijn ingewanden uit! 'Onwelvoeglijke reetjeskikkers!' 'Onfrisse bochtenkruipers!' 'Ongehoorde rectificatiekolommen!' Mijn overbuurvrouw, met de bezem in de hand, maakt misprijzende gebaren. Mijn mond wordt vrolijk en trekt zich in een…

laat ons maar spreken over het zwoele dansen en het verleidelijke uitdeinen van onze voluptueuze dijen en de gratie, elegant zo geëmancipeerd van zie je me wel goed? glijden we over vloeren de hoeren van deze dagen en soms eens van nachten met onze glazen muiltjes te los om vast te blijven prinsen genoeg onderweg schrijden ze maar verder…

de woonkamer ligt er onverlicht bij, de gordijnen gesloten, de woorden stil uitgesproken, heb je het gehoord van de zeven, de zeven de mensen op straat haasten zich blauw verijsd in wel zeven sloten tegelijk al is het eerder er op met kermende handen en knieën ergens duister verscholen haalt een man zijn gram op, net zoals zijn neus…

De ruiten tranen tranen met tuiten En buiten..? mens noch hond op straat Wind zwelt aan als 'n sirene weet van geen enkele maat Geen kraai weet zich staande te houden Bij dit hondeweer tak en nok verweesd Vliegen ho maar storm valt niet te stuiten Alleen de blauwe vuiniszak staat met mij op z'n gemak Hij buiten en ik binnen…

Toon Ribbe werkt bij dag en 's avonds leest hij vakjargon Jammerlijk want bewegen wordt zo wel een hindernis Grammetjes worden flinke pondjes maar wat erger is menige pondjes worden op den duur een dikke ton Hilde de vrouw die zei met klem: "Sport en wordt bemind!" Die dikke Toon maar Piek'ren: "Sporten wil ik wel Stoppen met lezen echter…

Alleen maar hier. Hoogspanningslijnen zijn haast uitgedund. De vogels zijn vervlogen. De roodoranje zon hangt laag te drogen. Gemengd met mist doen dingen minder pijn. Bij elke stap ontstaat een stukje sloot. De koude doet de wateren kalmeren en Marokkaanse meisjes bestuderen het verse ijs. De vissen willen brood. De wereld volgt de wandelaar…

aan de wandel droop de hemel alles duister verwaaide luister zong stil verdriet een droevig lied onophoudlijk in coupletten soms hield ik stil dan hield het even op het was te kil om te blijven staan pas na een sanitaire stop een poep een scheet te Petten met in de hand een bakkie pleur kreeg het bestaan weer kleur in het voorbijgaan…

De ochtendzon op mijn gezicht Laat mij van binnen stralen De warmte van haar gouden licht Is nimmer te betalen Zij geeft als ik naar buiten ga Dat niets mij kan bedreigen Als ik bloot tussen bloemen sta Kan jij de kleren krijgen…

Hij liep over straat achter een fles aan te slingeren. Moest af en toe van een straatlamp een liedje zingen. Wist bij God niet waarom hij waar dan ook was en plaste huilend een plas in een plas. Ach m'neer, riep-ie lallig naar een meelevende spar; één hand in z'n haar zonk-ie neer, in de war, in de tuin lag-ie languit z'n verdriet…

De ploeg gleed door de aarde als een naald over een plaat, maar de trillingen kwamen niet verder dan de boer en die sprak dialect.…

een plank in het park draagt de schilfers van de herfst in bruin verlaten kleuren door naaktheid omgeven op zijn houten lijf staat uit de weggelopen keuken van een randbewoner een kommetje met water te waken naast een pluim die blijven hangen is welke vreemde vogel toch kwam hier snel een bad nemen om dan weer weg te vliegen dat zijn…

hij houdt wel van sport voor sport de ladder nemen op weg naar de top zijn knie te stoten en dan te roepen dat hij er is geraakt de gewone strijd om het bestaan voert hij elke dag opnieuw zodat zij lief naar hem kan kijken dat heb je weer goed gedaan en of dat jurkje daar nog hing? verandert er niet veel meer dan de kleur van een enkele…