Alle inzendingen over haiku

Dichten is verstomd Door het uitgesproken woord Leve de smartphone…

Schilder creëert z'n stilleven, tot de crisis hem dwingt te eten van zijn vrucht. * Berk beklopt z’n bast, draagt z’n zaden onbewust tot een takkenlast. * Uit de mest van een gevleugeld paard, vlecht het kind vrede in een ponystaart. * Tot lappenpop gesneden. met messen achter prikkeldraad, hoop…

In zoetlippigheid uit de mond van een secreet giftige woorden…

de blaadjes vallen en ik blijf maar opgewekt niet normaal toch?…

De ballon zakt neer; schapen rennen angstig weg, grazen dan weer knus.…

Het vochtige bos is weer vol vliegenzwammen: lief'lijke kleuren. Waarom moet dit sprookjeskleed gevreesd venijn bedekken?…

de bruidssluier ze heeft de puf niet meer voor nog een uitloop…

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

mijn verrekijkers overzien de wereld wel zonder problemen…

Orgasmes, toch tig? Schaars ik naast Hollandse lig, Bochtig noch vochtig. Drachtig of spochtig? Niet zeug of Hollandse big, Steeds achterdochtig. Hoogtepunten, veel? Nooit nat uit Hollandse keel, Onbesproeid prieel. Lol in het leven? Vermoedelijk heel even. Als Sint Pieter belt.…

verdovend voor het ongewende oor de stilte duizelingwekkend de zon op dit leeg geruimde land…

schemerdromerij haar lichaam drapeert zich warm in vrije poses…

Een lieftallig wit een lelietje van dalen let op is giftig…

vanochtend langs de kust kans op een bui, de kust kust de bui en buigt…

binnen hoofdbrekens verval in gedachtengang gemiste kansen hun zorgen verstrengelen wringende handen…

het haiku seizoen is herfst, ik peins over mijn oude regenjas…

zware storm en vis zuur uit een goedkoop potje ik eet uit de zee…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

bladeren drijven wie nu nog geen huis heeft, zal er geen meer krijgen…

de storm en regen sloegen weer tegen de pont gewoon op het IJ…

Ik zag twee dichte paarden en een verre koe ik was te lande…

In vertwijfeling over de eindbestemming alleen op perron…

De Joodse raadsman loopt gehaast: lange vlechten zwaaien heen en weer. Die olijfbomen zien geribbeld, verschrompeld: vervallen eeuwen. Bij de klaagmuur staan mensen stil, _ lopen dan rond, oppgewekt en verlicht! Via Dolorosa: kleine winkeltjes beuren nare straten op. Hier liep de Man van smarten naar dood van verheerlijking. De…

Kerk, synagoge en moskee staan bij elkaar, stralen vrede uit, waar christenheid ontkiemde, moedig, maar fel bestreden. Romeinse bouwval: nieuw vermaak en vertoning bloeien steeds hier op. Woelig Nazareth... Wie denkt aan het tere dorp van de reine bron? De zwarte bergrug krijgt een oranje kapje: trage maansopgang. De arend kringelt…

Twee duiven baltsen in mijn buurman's tuin van hardop tot luider…

De woestijnrotsen zijn door talloze eeuwen verweerd en gekneed: reuze druipsteengestalten van de hete buitenlucht. Mensen lopen druk; ezels en kamelen zien dit loom soezend aan. Gebroken tempels en verstilde theaters spreken altijd nog naast Oosterse paleizen van Romeinse heersers. De bergen zijn vol stapels huizen, die ogen als…

altijd wel ergens de verbinding met jouw naam spreekt mijn boekdelen…

waterspiegeling dat achterste van mijn tong spreekt als boekdelen het regent zomerdagen over ons kikkerlandje…

Wat een crisis is Weet elk aan de dis gewis. Gis dat ik iets mis.…

in de nabijheid geeft haar kippenbril uitzicht ze ziet het zitten!…