Alle inzendingen over woonoord

een oude villa de naam overwoekerd door 't weer een oude villa verbouwd tot uitgeverij van het stadscentrum een oude villa opgevreten door vooruitgang onkruid overal een oude villa het gezin wordt kaartenhuis met russische thee – een oude villa en jonge kinderen vervuld van dromen…

dat ze van ons houdt is onwaarschijnlijk dat ze ons wil houden lijdt geen twijfel zo stevig trekt ze ons tegen zich aan dat gewrichten almaar harder gaan kraken en wij blijven wel koppig ontkennen dat ze met ons kan doen wat ze maar wil trachten vaak aan haar greep te ontsnappen maar langer dan een dag laat ze ons niet los op knieën dwingt…

Het was 'n stalleke met wat losse stro 'n os en ezel Sjofel onderkomen van 'n echtpaar hun pasgeboren Kind Nieuwsgierig de herders,hun schapen waren 't hun dromen? Ik kan er soms niet van slapen dat dit tafereel zich bijna dagelijks blijft herhalen mijlen verderop in tentenkampen waar vluchtelingen al winters lang '…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Herfst en winter sluiten een verstild verbond Het late licht te weren uit de dag Het duister ruim baan te schenken Hoge bomen worden volslanke silhouetten versperren het pad dat ik ga Het zijn van natuur de ongeschreven wetten Wie mag het jonge licht ontsteken in het nieuwe jaar?…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu glooiend zijn de weiên van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden, dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên; niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Binnen.... moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

Op de leeftijd van 93 jaar is onlangs Mevrouw Van Loon overleden, die in een groot huis aan de Karnemelksloot woonde, terwijl ze in haar laatste jaren met haar elektrische rolstoel nog vele kilometers wist af te leggen. In de dierenzaak zat ooit een prachtige papegaai, waarnaar ik vaak door de ruiten heb gekeken, als een ware vorm van troost. Ik…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur. Het kalfje slobbert uit een emmer, uit de weiden loopt op zijn gemak het vee de loopstal…

Ik ben een ongenode gast zit niet aan, maar op tafel Wel houd ik m'n snavel... want er valt altijd wel wat af: Kruimels van onze welvaart.…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

Je verwijdert je op straat van waar je niet naar kijkt. Het liefst wil je iets zien dat je zelf hebt uitgezocht of toch iets bewaren van wat je nauw- keurig omgeeft, zonder je om te draaien. Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje…

Het is half negen de zon verheft zich en ik aanschouw die onmetelijke architectuur van Benidorm aan de Spaanse Middelandsezee Ik ga naar de Nederlandse kerk om tien uur en zal bidden dat de aarde niet gaat beven en wij met onmetelijke architectuur ´Nenidorm´ gaan bouwen aan de Nederlandse Noordzee…

De winkeldeuren nog toe, gesloten.... de straten leeg, verlaten Alleen zon maakt het nog vrolijk had ik in de gaten Waarom op maandag 'n oud stadshart bezoeken? 'k ruik vers brood, koeken? Ik proef... de sfeer van ooit van toen aanwezig op en aan de gevels in de ruiten hun spiegelbeeld heelt de wonden van eeuwen strijd…

De Karlsbrücke. Een decembermorgen. Een klok. Het is op slag van tienen. Ik voel zijn jas van gaberdine, Zijn dunne lijf daarin verborgen. Ik denk aan sinaasappelbomen. Zijn bed vannacht rook naar seringen. Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen? We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren…

De vruchten hoef je niet te plukken... Zé vallen je voor de voeten door wind uit alle richtingen Bij glas... heb je altijd scherven, stukken wind, een onbetrouwbaar sujet Wij zijn in onze sas met de 'geraapte oogst' van vruchten In en met de kleuren van herfst.…

In de oude Peperstraat te Gouda, pal achter de Westhaven, de duurste straat van de stad, woonde ik maar een maand op kamers. Ik had er een klein houten balkon, waar ik niet op durfde zitten, laat staan staan. Schuinonder zat een wijnhandel en verder op zat een pottenbakkerij en een schimmig bordeel, waar ik de burgemeester eens heb betrapt…

II Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies! Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies! 't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd…

Ooit was de Herenstraat in Gouda een idyllische sfeerstraat met talloze inspirerende winkels en olijke mensen, maar dat is inmiddels voorgoed verleden tijd en de nieuwbouw zorgde voor starre patronen en identieke onbenulligheden. De sociale woningbouw zorgde eveneens voor saaie uitzichten en macabere sferen. De goedkope woningen zorgen voor…

Aanstaande verandering van Amsterdams wapen. De stad spreekt. I Vraagt iemand, waarom ik drie kruisen voere in 't schild? 'k Rep niet van 't koggeschip, dat ze eertijds placht te dragen, Noch breng de charters bij, die van Persijn gewagen. De aloudheid schuilt in mist, - 't waar' moeite en tijd verspild. 'k Geef reden van die…

De geur doet je hunkeren naar vakantie. Blauwe lucht erboven voorspelt een veelbelovend buitenland. De ruimte hier nabij de duinen grossiert in wolken, in duizenden beloften. Opnieuw doordringt je een geelwitte essence: Anijs, Kamille? Een tikje machtig... Duidelijk een idylle voor komende zomer met voldoende valuta op je bankpas.…

Een stad van grijswitte gebouwen En halfvoltooide huizen, Van ruïnes die spoorloos vergruizen En zuilen die zichtbaar vergrauwen. En overal zijn nog de puinen Van de aardbeving openbaar. Waarom zou men bergen en ruimen? Onder de aarde dreigt steeds het gevaar. Paleizen zijn scheef afgesneden, Van andre ontbreekt een brok muur. Lisboa bestaat…

ze verschuilt zich in een verlaten apenbroodboom achter de wortels vindt ze in de holle baobab haar onderdak oud en naamloos verborgen in een Afrikaanse boom ze zwijgt als het graf een gesloten deur de bosbewoners weten weten dat ze haar moeten verzorgen en aanbidden ze is immers een bosgeest verzonken in verlatenheid…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

Koop nooit een auto in Apeldoorn was het eerste wat ze me zeiden toen ik hier kwam wonen, zeker niet als van een oud dametje geweest, altijd binnen gestaan, cash aftikken Een echte auto koop je niet, die verwerf je om voor één dag koning te zijn, door de stad te zweven Dat is waarom deze stad van zeven dorpen een koninkrijk in het klein…

De halte.... kan ik vinden afstappen kan ik er Druk vliegverkeer deze zonnige zomer met zo nu en dan een enkele bui Het is -natuurlijk- in m'n buurt echt niet zo ver Ik ben wat lui neem m'n rust drink 'n slok neem 'n hapje 'Vlinder' verder door de kleuren van deze stadstuin ......ik blijf er.…

De stad ligt in een kuil maar jij laat het niet los de wolken, regendruppels de hemel, alle sterren maar jij laat het niet los armoede, verdriet en pijn het laat je niet gaan de stad schuilt in een droom je kan niet meer ontsnappen de bomen, de lucht alles ademt jouw stilte je bent een vreemde op de vlucht er droomt een schaduw…

bezige geluiden wekken de straat het vrachtverkeer voert af en aan er wordt gewerkt van vroeg tot laat snel ontbijten, kom op, we gaan de lift omlaag, de voordeur open naar de stalling, op de fiets nog even snel een broodje kopen ik steel de dag, dat is niet voor niets de straat bruist van voor naar achter terrassen vol, veel zang en dans…

Teveel hekken worden neergezet om 'zij' van 'wij' te scheiden...... Aan de andere zijde van het hek is er meest leed en lijden En strijden gelijk met ongelijk geluk met ongeluk die elkaar.... in de wielen rijden.…

Ze huizen er wonen onder een dak een pannendak Gordijnen... gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…