Alle inzendingen over actualiteit

In het gareel met die kapjes In supermarkt, in trein Begon ons eerste toneel met 't bedekken van ons naakt lijf? in hoeveelste bedrijf? Nu moeten w' ons nog meer verstoppen Hoe dat te verkroppen is dit onz' eigen schuld zo omhuld te leven? Wie of wat maakt ons wakker? We zijn stakker, ons alsmaar strakker harnas dicht en verlangen naar…

langzaam rijst de kosmos op uit het oneindige universum kennen stelsels hun melkwegen lichten zonnen uit sterrennevels op in vele heelallen zij heeft zich gekleed met het gruis van de schepping als lichaamsdracht met tijdloze kracht de dood omgord als teken van persoonlijke vrijheid en intrinsieke macht in het tot leven relativeren…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

je hebt mij de beweeglijkheid van je lange slanke super artistieke vingers laten zien hoe zij in het doolhof van draden wit kant en vele klossen kunst produceren in een magisch bezig zijn waar coördineren basis is voor een foutloos samenspel lijkt hier chaos een eigen leven te leiden je lacht als jij mijn verbazing ziet over…

jij hebt mij gewekt zonder me wakker te maken ook ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het…

je lachte zachte geluiden van lieve stemmen niet gestileerd in woorden en zinnen maar met een warm en liefdevol timbre van binnen pas later spraken je ogen met het licht van de zon waarbij vanzelfsprekend stralende liefde in alle kleuren schitterde en blonk het is geen show die jij in lichaamstaal laat zien juist in puur…

Ik liep verloren door de lege straten Wanhopig speurend naar gezelligheid Op zoek naar wat vertier in deze tijd Helaas, ik zag geen mens om mee te praten Zelfs hoeren zijn niet langer aan het werk Uit nood geboren dan maar naar de kerk…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren. Het is…

zij wiegde warme lucht liet snelle moleculen tot het kookpunt komen in hun complexe dromen gaf voeding aan wat zij al zo lang ontbeerden in het leren van hun onverzadigbaar verterende geest ook zij was ooit hoog begaafd geweest in een wereld waar nooit een vraag op een gedegen niveau werd gesteld waar stilte eenzaamheid…

Ik heb een bank, een tafel en vier stoelen, Die zijn hier thuis behoorlijk functioneel. Een meubelzaak is niet-essentieel, Ik meen te weten dat ze die bedoelen. En daarom is mijn voorstel niet zo raar: Verbied voorgoed de meubelboulevard.…

overgrootvader 104 jaar tegen achterkleinkind: ‘wat is dat toch steeds op het journaal over jongeren met messen’ ‘ach opa de jeugd vecht tegenwoordig met messen en zo’ ‘O, zie je nou wel, ik heb het altijd gezegd het met mes en vork eten brengt je op slechte gedachten wij aten alles uit de knuist en aardappelen werden met de…

Lege straten vertellen een verhaal van ziek en bang om ziek te zijn, van overuren aan het bed, van kuchen, hoesten, ademnood en pijn, van complotdenkers op tweet en chat. Ooit ademden zij vrijheid. Ik weet nog hoe mijn klikklak in de lege winkelstraat me het gevoel gaf dat de wereld aan mijn voeten lag. Vandaag: hetzelfde klikkeklak,…

waar roze valt in de tweespalt van waken en verder dromen zijn dimensies hun grenzen kwijt er is niemand die kijkt of past op overtreding allen zijn gelijk op het prilste uur van de nieuwe dag als de nacht zijn beelden in licht heeft zien sterven is de keuze vrij tussen dromen en werkelijkheid meteen een wankel moment…

Wie geen bomen meer kan zien, temidden van de bossen, is denkverslaafd. Wie alleen nog wolken ziet, terwijl de zon daarachter, altijd volop schijnt. Wie alleen nog kijken kan, maar bijna niets meer ziet. Wie nog van alles horen kan, maar niet meer luistert. Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt.…

zwart spiegelden gebroken ruiten hun onbewoonde staat in een straat waar je de entropie van uitgewoonde huizen indringend rook waar vroeger jeugd in luidruchtig vertier hun plezier zocht in onschuldig kattenkwaad hadden verval en verloop van bewoners de chaos versneld migrant en achterstand op alle gebied schiepen geen positieve…

ik zag hoe vlugge vingers orde in een chaos brachten door natuurlijke krachten hun bestemming te wijzen geen dwang of verbale eisen maar met fingerspitzengefühl problemen naar de juiste paden leiden jij had ook de innemende lach die ontspanning bracht in een grimmig presteren waarbij proberen vaak het kortste einde had…

sierlijk dansen de kristallen op vlaagjes wind voorbij mijn raam waar een enkeling helaas zijn einde vindt in een krampachtig smelten zie ik later de druppels glanzend naar beneden snellen op weg naar laag wit laat de bui zijn sporen na op weer een maagdelijke aard je hoort knispers knappen als kou langs kristallen…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

De Poolse winkels schieten uit de grond Men kan wel spreken over exploderen Ik zou mijn auto daar niet graag parkeren Dan ben je zo tot bloedens toe gewond Verwacht geen helpende politiehand Ze zijn alert maar leggen geen verband…

Zie hoe december veel avond heeft hoe onder een waas van nevel omfloerst licht wat schaduwen strooit over aangevroren glinstering van een wereld die nog nauwelijks zichtbaar is vertel me dan van witte winters met nog late zomerwarmte in je stem neem scherven mee van voorbije dingen en leg ze in een schrijn van herinneringen laat ons…

zij kende als geen ander het kleuren onderscheid dat jou bereid maakt in haar verleiding mee te gaan nam liefjes maar trefzeker je hand om je langs het pad van zwoele geuren te leiden op voor jou nog onbekend terrein waar zij je uitnodigde om eindelijk eens jezelf te gaan zijn jij dacht hemel al te kennen die in evolutie…

2020; wat een jaar een 'lockdown', geen vakantie, wat raar allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland…

ik kende haar onderkoelde lach de marmer witte handen en haar ijzige blik door eenwording met het materiaal waarin haar opdracht zich zal presenteren zij beitelde schaafde en boorde het transparante blok met redelijk gemak naar de gewenste afmetingen af en toe even stilstaand voor de onverwachte kleuring van een uitbundige zon…

ik zag je handen bruin van de zomer armen sproetig gekleurd in je gulle lach blonk de eindeloos lange dag we liepen en ontdekten de grote wereld in volle groei net na de lente in een snelle spurt naar bloei alles leek nieuw groter dan voorheen immens imponerend alleen al door de formaties van het eeuwenoude steen wij voelden…

jij kende alle talen van de toren uit babel maar de belangrijkste was er maar een die werd niet gesproken maar gespeeld met alle inzet van het hele lijf begrepen worden was de enige prijs juist in het non verbale reikten jouw talenten naar het fenomenale begrijpen van emotie en compassie jij regisseerde het verbinden van…

Het was me het jaar wel Nee geen spel Corona heeft ons allemaal geraakt of getroffen Dat is niet meer boffen Dit jaar vergeet geen mens meer Dat doet soms nog wel zeer Door iemand te verliezen Kun je ......niet meer kiezen…

al het plezier in je lach en ogen is gelabeld veilig geringd en opgeslagen in hun mooiste herinnering jouw caleidoscoop vol liefde en warmte maakt haar eigen vorm en kleur vol pure vrolijkheid die ooit samen intens is beleefd jij bent wat je geeft zonder misverstand recht door zee naar de havens van hun harten om daar het…

Dag kinderen de Sint kan echt niet komen Ik zit hier met corona op mijn boot Er zijn al heel veel zwarte pieten dood Ik laat mijn schip weer naar Madrid opstomen Oh nee....ik moet de pret nog meer bederven Het laatste nieuws....de Kerstman ligt op sterven…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

Beetje beperkte Sinterklaas dit jaar, Wel scheelt mij dat behoorlijk in contanten En met drie ‘klanten’ weten wij van wanten, We zijn, vermoed ik, daarom heel snel klaar. Kan ik daarna nog snel de boom versieren, Er valt dit jaar altijd wel iets te vieren....…