Netgedichten

netgedicht (nr. 74.054):

De kluisters

je streelde met
voeten de grond
terwijl je ogen
dansten in een
eigen choreografie
lichaam en handen
hun aparte ritmiek
verkenden in mystiek

een brok beweging
in ongekende
vitaliteit ontdaan
van de kluisters
gewoon en tijd
vrij met een lach
in de kracht van
een gelukkig bestaan

vol overtuiging
dat jouw vat geen
duig zal misstaan
omdat jij er met
hebben en houden
voor bent gegaan
bewegen in de
veelvoud van bestaan