Netgedichten

netgedicht (nr. 74.115):

Stilte aan het woord

nog zijn de
gordijnen lang
fauteuils in donker
uitgevoerd omdat op
licht er veel te veel
zou worden geknoeid

de ochtend wordt
snel opgestart
met een boost voor
vele handen die
wapperen in
een vrolijke lach

maar in de middag
als de zon nog wat
verstolen schijnt en
stofjes dwarrelen langs
de zijkant van het gordijn
komt stilte aan het woord

het kopje thee
wordt snel op de tafel
gezet koekjes uitgeteld
in de groet een lach
want er is ook pauze
voor de achterwacht

te midden van
zacht geknik en licht
gekraak van broze botten
raken oudjes aan de praat
over wat zij zoal in hun
lange leven oppotten

ieder heeft een
eigen plaats waarvan de
rangorde lang geleden
is vastgesteld zij zitten
elkaar niet in de weg die
drempels zijn al lang geslecht