Netgedichten

netgedicht (nr. 73.969):

Een laag octaaf

zacht golfden
geluiden in een
zee van ongekleurde
decibellen langs
ons heen de
wijde wereld in
alleen gevangen
door lucht en wind

donker
bromden tonen
uit een laag octaaf
vlak bij de grond
zich onderscheidend
kenbaar maken los van
de spirit der jeugd in
hun super actieve vreugd

zij missen nog
identiteit hebben
andere zaken nodig
om zich te manifesteren
in herkenbaar rubriceren
en deel zijn van
helaas zonder nog een
eigen leven te leiden

want daar waar
stilte het eindpunt
van geluid bepaalt
loopt ook het leven
tegen de laatste
muren aan en leeft
de een als die weet
dat de ander bestaat