Alle inzendingen over religie

Het brandt in je binnenste verlangen De rust die je vindt wanneer het je verblindt Met gesloten ogen door een lichte trans bevangen Het verslindt het gedeelte van de dag dat je niet zint Negatieve gevoelens maken plaats voor de warmte van de vrouw die je bemint De dagelijkse stress maakt plaats voor zelf geprepareerde gezangen De pijn in je…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeergaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting boordevol…

thuisreis was het een droom of verwaaide herinnering door mensen gekneed tot een heilig beeld toch wandel ik bewogen naar huis mijn rugzak vol kruimels en sporen van bemoediging…

De wereld-zaal waarin de wolken hangen, onder de sterren-krans en de maan, onder de blonde zijde der zon, wijl de zee dampt in haar vat en de bomen groen op de aarde staan, is van U, mijn God, bewegende glorie; glans en luistervolle pracht, de wonderbare tooi van uw victorie, uw praal, uw levens-macht ! De steden, de dorpen, de kastelen,…

Boven mij hangen de sterren tellen heeft geen zin of gewicht evenals "God die door de sterren naar ons kijkt" reken ik uit Ik mag gezien, ik ben niet bang gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis neemt Hij mij zoals ik ben en was Laat ik Hem los, zweeft Hij weg…

Monte Subasio in verwondering loop ik over het dak van Umbrië beleef m’n eigen nietigheid in de holte van een krater tast in de schoot van moeder aarde naar de grond van mijn kleine bestaan…

Ik denk dat het wel zal wennen. Dat beloofde je me toch? Dan zal ik zonder knots of staf, mijn eigen weg wel vinden, door de dalen van duisternis en dood. Terwijl ik nerveus en angstig in mezelf mompel over tranen en een verloren stad, die ik niet eens meer kan herkennen aan de horizon. Als de stromen mij dan van daar brengen tot waar ik…

San Damiano eenvoud en soberheid hebben in dit klooster gestalte gekregen mijn overvloed tot zwijgen gebracht in vriendschappelijk delen van vrede en alle goeds…

Mijn handen die langs de waarheid glijden. Alsof het een vrouwenlichaam is, dat ik nog ontdekken moet. Ik neem haar bij de haren. Dan mijn handen, trillend van de spanning, vochtig van het zweet. Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

Kluizenarij als een heilzame baarmoeder voedt en vult een verlaten grot mijn honger naar rust en stilte proef ik in leegte wat wezenlijk is…

Ik zeg niet: "Ik"; ik zeg aldoor maar: "Gij". Waarom en wilt ge u niet in mij begrijpen ? Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen. De zonne blind, waarin ik dij. Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten. En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit. o God, ge zijt in mijn verleden geweest gelijk een vrouw op oud en gouden feest Wees…

Portiuncula waar de eerste broeders een plek van vrede vonden omhult al eeuwen een sober kerkje hun broze bestaan nog voelbaar, als een vertrouwde klank en geur als heimwee naar geborgenheid…

Assisi tussen okergele muren koestert het stadje zich in de luwte van een wonderlijk verleden huizen en kerken, straten en pleinen verhalen over een heilige die hier nog altijd leeft ik volg zijn spoor, adem zijn geest dans en zing een lied van vreugde…

in 't land van duizend en nog 'n nacht blijkt Allah heel anders dan tot nu werd gedacht ze leeft in Nirwana als Tabula Rasa speelt kiekeboe geeft Fata Morgana bij droogte en morgenstond ze heeft ook 'n oase met catering voor eigen rekening…

Wel honderd handen heffen hoog de schaal gevuld met wierookdampen, minnevuur, bewegen heen en weer met harten, puur gewassen in het bloed van 't oud verhaal of 't nieuw zo je verkiest, zo menigmaal herhaalt en weer herhaalt tot op de duur de woorden niet meer aarden in het zuur van 's werelds honger naar een heilloos maal. Toch blijft…

In een hoge samenzwering met priester en tempelier is het vonnis geveld Zijn mirakels zijn zo goed als uitgeteld Voor een schrale buidel verraadt hij de Zoon Voor de prijs van een galeislaaf het zure loon van één seizoen gaat de uitverkorene onder de hamer De schatbewaarder graait in de kist Hij heeft zich van meester vergist Al…

al schietend wordt teveel gebeden vooral in nachten wordt geleden d’eng’len gods pikken het niet meer wat niet verrassen zal de schutters minder in getal mannetjes putters zijn meer gericht ze komen harder aan zo mailt d’engel gabriël: ‘denk om de genade stop de canonnade d’ hemel wordt ’n hel molens geven minder wond wieken bidden…

aan de oever van de wiel fluit ik het oude zonnelied over zuster aarde en water, broeder zon en wind de kloosterkat komt naar me toe, spint haar plekje in mijn schoot ik streel en noem haar schuchter zuster poes…

prijsbedel en kwijtzweer achteroorgraver zwijmelt op ledigoor en breedsmalspoor niet pastoorkamer kledigt de ledigheid met rabijnraadsel en kruisspook of hoopzweef en angstdrang geloofverdoving maakt huppelvreugde en bestaansdoel posgevoel…

gaandeweg verzacht de rijpe zon het land in vloeiend avondrood verwoordt de einder wat onbenoembaar is vouwen mijn handen zich tot heilzaam gebed…

rond het klooster in gewijde stilte schuilt het land in nevel en mist lijkt de tijd met rust gelaten ontwaakt de dag in zuiver licht…

dat alles louter lucht is, slechts het najagen van wind, lees ik in ruisende woorden van een wijsgeer die bevlogen waarheid spreekt sla de bijbel nederig dicht, sluit de oude Prediker in mijn rusteloze ziel…

Als ik je niet met voeten stamp en plet tot in de perskuip barst je gladde huid en 't sappig vlees uit buiken opentuit dan word je nooit in wijnsap omgezet. Als ik je korrels in de molentred niet ongenadig maal tot meel waaruit de bakker brood en koeken bakt dan sluit je leven uit en sterf je onverlet. Je moet geperst, m'n kind, gestampt…

God zei dat ik een liedeke moest maken. Ik zei dat ik niet kon. Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven en 't lied begon. En 't lied begon te groeien uit mijn handen lijk uit de mei het gras; nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen stond heel mijn herte rijp van liekens…

De Boeddha zit op een hoefblad Hij draagt een juweel Een licht gesplitst in drie sprankels Een meervoudig kasteel: Zijn les en vlottend lijf en zij Die in een spoor van lotussen lopen Voorbij de stapstenen vol mos Hij verheft de geest tot een gasbel Die opwelt uit het moeras van de schemerlach Waar makkers naar medeleven streven Zoiets…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeer gaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting…

Het wachten wiegde, maagden sliepen tien gedoofde woorden van geloof ter hand. Toen klonk een stem: 'Hij komt !', door donker land. De wijze greep haar bron, stak ongezien haar woord weer laaiend aan met geest van wien gezegd wordt : hij zet levens' ziel in brand. De dwaze vroeg :' Geef mij wat olie want met uitgeblust geloof kan ik niet…

Ik las over Boaz, over Ruth. Vroeg kijkend naar de plaatjes heeft het nut een kleine jongen te vermoeien met oude verhalen. De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

Ach vriend, sprak hij bewogen, ik vrees, u bent bedrogen Geloof niet wat geschreven staat 't Is grotendeels gelogen Die machtsbeluste bengel zo'n hooggevallen engel Spreek hem tegen, en je krijgt verongelijkt gejengel We hadden een gesprek over 't menselijk gebrek de vrije wil en zo en hij, jaloerse vrek, Hij heeft me pootje gelicht…

Diepe nacht en duisternis En een lichtende glans op de zee, En diep in mijn ziel, die onrustig is, Een groot verlangen naar vree. Dan wordt mij de zwarte onpeilbaarheid Der duistere diepten tot Het beeld van Gods verborgenheid, Het grote mysterie van God. Mij worden die lichtende wateren thans Het beeld van mijn eigen ziel, Waarin als…