Alle inzendingen over kerstmis

in de schaduw van glitter en licht, klinken nog laat zijn simpele akkoorden rinkelen schaarse munten in zijn versleten hoed lopen haastige stappen in een kille stoet aan hem voorbij tokkelt hij met kleumende vingers de sterren van de hemel…

mijn stal was drie-hoog achter, ik kreeg het kind van een verkrachter geen stro en beest want zo geboren worden is geen feest ze waren met z'n achten er was toen geen bij nachte de hotels waren te duur ze pakten mij, ik kwam weer bij tegen een binnenplaatsmuur de koningen van verre hun sterren moest ik tellen maar die van Bethlehem…

het was koud, bar koud we hadden niets om te stoken de oorlog had alles opgebrand we zaten ondergedoken kolen waren niet voorhanden hout was een schaars goed onze kleding was versleten hoe houd je dan nog moed dekens mochten haar niet baten kleine Elske stierf, mijn zus vader hakte in de grond een gat en ik gaf haar een laatste kus…

Soms, onweerstaanbaar, breekt het licht door, zoals een kind geboren wordt, onweerstaanbaar. Geraakt worden ze door het licht, dat soms schijnt in de duisternis en dat door het duister niet gevangen kan worden. Dan openen handen en ogen en monden zich en komt God aan het licht.…

In het hart niet in het hoofd zit de herinnering Aan lichtjes in het duister twinkelend in de oogjes Van kleine meisjes in zoete jurken Ze zingen en lezen het kerstverhaal Laten de boom schudden met de deur En eten het jaarlijkse feestmaal In het hart niet in het hoofd zit de gedachte Aan de kriebels van het engelenhaar Aan de warmte en…

ik bewonder tussendoor het lieve licht zacht de nacht stil in het donker straten vredig stil blijmoedig klein en kinderlijk voor kerst improviseer ik vluchtig een heel vrijmoedig liedje dit kan zo altijd zijn o Heer voor u een enkel handgebaar lijkt me o zo fijn o Heer alle dagen voor elkaar dat is voor U een peulenschil dat mag ik…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrandt Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

De os en de ezel, de schapen vooral, zij stonden te kijken zo stil in de stal. Zij hadden geen idee van oorlog en strijd. Met alleen dieren op aarde was er vrede… altijd!…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Verzonken in het kerstgedoe Verdwijnt de armoe in de stad De lichtjes schijnen welvaart toe Aan hen die nog geloven In vrede op aard’ en meer van dat En zegening van boven…

Terwijl de decemberwind onze sporen wist bereiken we fluisterend de duistere vallei - na weer een heuveltop en menig dal voorbij - van binnen bruist het zacht. De avond gist tot een volle sterrennacht verstrengelde adem hemelwaarts. Je glimlacht Het dorp, een vaag kontrast op de rand van horizon en hemel de laatste restjes van het daags…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde…

Voorzichtig woelt de advent met zachte hand de beelden los, uit een ver verleden, van alle pijn gezuiverd door de tand des tijds: verlangen naar het heden van die hoogtijdagen met het tere kaarslicht in van koude ineengekrompen dagen. Woordeloos heimwee naar het gezicht van mijn jonge moeder in die dagen, en zelf als kind onbezwaard in…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet…

Haar tweede Kerst, ze kijkt stralend Danst rondjes op de Kerstmuziek Haar gevoel op die manier vertalend Met haar kleine lijf van elastiek Lichtjes weerkaatsen in haar ogen Zichtbaar geniet ze van wat ze ziet Gevoel heeft haar nog niet bedrogen Ze is nog puur, haat kent ze niet Zoals zij dit alles nog kan beleven Zomaar genietend vanuit…

het vogeltje in de kerstboom klaagt over zere poten zonet op een groene sparrentak gezet kent het enige beginnerschroom het engelenhaar waait in de ogen van de kabouter die al jarenlang op dezelfde plek hangt totdat de doos met kerstspullen weer op de zolder wordt geschoven boven in de boom heerst de piek schreeuwlelijk van formaat en…

Het was dat jaar met kerst mis Zijn ouders waren er niet... griep Haar ouders waren er niet...Florida Omaatje was er niet... meer Het was dat jaar met kerst mis en de kerstboom legde zich er bij neer.…

In twee rijen staan de kinderen bij de ingang van de Hervormde kerk. Een erehaag voor vrome volwassenen die met ernstig gelaat het gebedshuis verlaten. Op dat moment zelfs letterlijk buitenkerkelijk wachten we op het teken van de zondagschoolleiding eerbiedig het huis van God te mogen betreden. De ruime stilte wordt verpletterd door superbe…

De stal een kribbe en wat hooi beesten in de plooi een zacht verwachten nachten die stil zingen dat het vriest en kraakt een gedachte flonkert die aan vrede raakt de boom heeft al de stal beworteld glinstert in de sneeuw zijn schone schijn nostalgisch groen de geur van dennen maar kunst wint snel terrein kerst zal binnenkort een…

Met haastig weggedraaid gelaat schuilen de zonnebloemen voor het poollicht Het geluid van hoog afgestemde harpen sterft weg over de juichende steppen van weleer een schrale wind, een jammerlijk knarpen omlijst de schepping van de vroegste Ambachtsheer De engelen, ze zijn wat verlaat zo dachten de grijzen onder het oostenlicht Voor een…

Ze zingen sneeuw uit hoge tonen vallend aarde wittend in een felle kou het orgel jankt met donkere klanken de lange tocht van man en vrouw haar weeën komen en de melodie verhaalt van pijn er zal geen plaats meer in de herberg zijn een stal ontvangt het kindje de wiegeliedjes klinken fijn dieren neuriën een zacht refrein het koor…

Het jaarlijkse indoctrineren is weer begonnen. Golfsgewijs krijgen we de Kerst ingegoten. Zet de radio aan en je hoort “This is Christmas”. Buiten, van villa tot kot, brengt men verlichting aan, afzichtelijker dan ooit (hoge energiekosten geen bezwaar). Geen krant of tijdschrift zonder exquise menu’s en lekkere maaltijden bereiden kun je nooit…

Rondom Kerst worden veel mensen sentimenteel, banden worden aangehaald. Ná de Kerst is álles weer als vanouds, wordt dan de tol betaald?!…

Zelfs de rook boven het vuur verspreidt zicht slaperig over het veld een gesluierde nachtkoelte omknelt de stilte en verhult het naderend uur van lichtfonteinen van nieuwe wijnen Een enkel woord drijft langzaam heen over de schrale en kale landerijen wolken omlijsten de schilderijen scheef hangend aan verweerde steen aan gebroken naaldhakken…

Ik huppelde zoals vanouds weer aan je hand, en keek mijn ogen uit, naar etalages met lichtbogen, verwachtingsvol van Kerst, dit keer. Bomen getooid met ballen, piek en sneeuw, engelen met ‘peis en vree’, kerstman met versierde slee, huizen vol hemelse muziek, konden mij niet echt bekoren. Alleen weten dat jij er was en altijd tot het…

Ik zag jou toch, was het niet? Daarnet nog jouw voetstappen in de sneeuw. Ik hoorde toch, of was het niet? Je stem zo ijl, door merg en been. Jij ging toch, dacht ik zo... ik vergis me niet, je liet me hier alleen. Nog steeds verwacht ik jou met Kerst... ook na al die tijd, het slot is van de deur. --------------------…

Er is een zwerver gevonden zomaar ergens in een straat. Hij liep er op blote voeten in een vreemd uitziend gewaad. Donkerbruin waren zijn ogen, oosterse trekken en een baard. Wonden aan armen en benen, doch uiterlijk kalm en bedaard. Broeders van het leger des heils hebben hem netjes opgevangen. Hem van zijn rare goed ontdaan en het door…

In Amsterdam, die wondermooie stad, wordt de miljonairsbeurs gehouden. Verwacht: zeker een dertigduizendtal, dan heb je het in dit land wel gehad. Elders, niet zo heel ver daar vandaan, wordt een UN-rapport gepresenteerd dat spreekt van ruim een miljard (!) minder bedeelde kinderen. Komaan, die feiten hoef je niet te combineren. Nu Kerstmis…

Waarom voel ik mij verdrietig, als ik naar mijn kindje kijk? 'k Streel zijn beide rimpelhandjes en zijn voetjes en zijn lijfje. Druk het aan mijn borst, om het nooit meer los te laten. Waarom voel ik mij verdrietig, als ik naar mijn kindje kijk? 't Is bejubeld en beklonken door het volk hier in de buurt. Volgens hen zongen er eng'…