inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.997):

Van vrouw, en veld en vrede

Zelfs de rook boven het vuur
verspreidt zicht slaperig over het veld
een gesluierde nachtkoelte omknelt
de stilte en verhult het naderend uur
van lichtfonteinen
van nieuwe wijnen

Een enkel woord drijft langzaam heen
over de schrale en kale landerijen
wolken omlijsten de schilderijen
scheef hangend aan verweerde steen
aan gebroken naaldhakken
aan ongepaste mantelpakken

De aarde, een trage vergane vrouw
droomt in haar dood van een adonis
en ontwaakt dan in een Kerstmis
gewassen in zilverwit en indigoblauw
vol vreugde en gedichten
vol eeuwige vergezichten.

Schrijver: kees keizer, 13 december 2004


Geplaatst in de categorie: kerstmis

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.662

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Linde
Datum:
21 december 2004
Email:
vandamlinyahoo.com
De titel staat prachtig boven dit gedicht en is ook prachtig verwoord en tot beelden gebracht in dit gedicht. Het roept alles samen een heel serene sfeer op.
Het rijm stoort niet en leest vlot, past uitstekend. Genoten!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)