Alle inzendingen over adonis

een bloedmooie adonis uit Sittard haren glimmend als satijn en pikzwart reed in een groene porche ze noemde hem Georges speelde voor zijn liefjes op de piano Mozart…

God van ontluikend, rottend groen Uit zijn bloed bloeien anemonen Hij barst uit de schors, uit gomhars (Het inteeltnest door Aphrodite bestraft) Zelfs de hel zwicht voor zijn schoon Zo wordt hij speelbal van godinnen Door een jaloers everzwijn belaagd Verraderlijk in het kruis gebeten…

De vrouwen delen graag met hem de sponde, omdat ze hem beschouwen als adonis. De man, die goed voorzien van man'lijk schoon is, wordt door hen aangegaapt met open monden. Hij ziet d'r roodgelipte open mond, waarmee ze hem geboeid ligt aan te staren. Z'n ogen zijn lichtblauw gelijk de hare. Het haar van allebei is glanzend blond.…

Als niemand de Adonis in je doodt, dood die dan zelf. Zo oud als jij en nog steeds ideale schoonzoon - geen gezicht. Stap uit in Vijftig, stap daar uit zoals je dat in, zeg maar, Zutphen doet, en ga dan naar behoren ouder worden en oud, met bril, buik, haar uit oor en neus, elk jaar wat meer, en kom daar rond voor uit.…

hij was nog zo jong de ruige adonis die mijn ziel beroerde toen hij mijn hart bezong wat was het toch dat mij diep ontroerde ikzelf was al vergrijsd reeds lang gearriveerd in het zogenaamde leven de wereld bereisd met weelde omgeven.…

De meeste Britten zijn beslist te zwaar Van Boris moet het volk echt af gaan vallen Ze gaan daar nu dus sporten met z’n allen Want buikvet vormt bij COVID een gevaar Wat het effect van ’t strenge leefpatroon is Bewijst de blonde Engelse Adonis…

lichaam een waar kunstwerk De mooie contouren van zijn lichaam Het prachtexemplaar van de man Met zijn zachte, rode, zoete lippen En zijn sensuele, bruine ogen Zijn ogen verhullen mij zijn diepste verlangens Terwijl ik de zoetheid van zijn lippen proef Vol verlangen, begeerte en hartstocht Laat ik mij meeslepen in het spel van Mijn Adonis…

Een god van ginds is dood gevallen uit de schedel van de hemel In de verschrikking en de ondergang in de wanhoop en verlatenheid zal misschien de nieuwe god oprijzen uit de diepten in mij Misschien ja, want de aarde is voor mij bed en echtgenote en de wereld buigt zich…

Afgesneden van de liefde solitair huiveren in Den Bosch zuurstofarmoede als enig metgezel introduceert Damocles Adonis. Het zwaard dat doorklieft een eenzaam en dor bestaan van een vruchtbare relatie als een winter die naar lente verlangt.…

naakt en honderd op een rij genoeg om dagelijks klaar te komen stapel mij op in glazen urnen versier daarmee het eiken dressoir stof mijn potten dagelijks steevast af met de rafelige rand van je vette peignoir zing dan jouw eigen lied op de versleten plaat en brul mee met luide stem: hoe kan ik hem bezitten, hoe zet ik mijn adonis…

lucht van alcohol en slaap je huig trilt naar hartelust je ligt op je rug plukjes haar uit je neus plukjes haar uit je oren ik kijk naar je je mond half open het kwijl raakt je kussen je adem stokt je brabbelt wat kan er geen touw aan vastknopen schijnt leuk te zijn zie een lach op je gezicht zonet vond jij jezelf nog een Adonis…

Ze zag een adonis in Dongen en dacht impulsief: 'Jong, jonge!' Zo 'n vlo in d'r deken had haar wel geleken. Zo graag werd ze door 'm besprongen. Ze deed 'm een aanzoek. 't Ging snel en hij dacht: 'Wat verbeeldt ze zich wel?' Z'n misnoegen was groot en de vlo kleurde rood, nam een aanloop en sprong uit z'n vel.…

omknelt de stilte en verhult het naderend uur van lichtfonteinen van nieuwe wijnen Een enkel woord drijft langzaam heen over de schrale en kale landerijen wolken omlijsten de schilderijen scheef hangend aan verweerde steen aan gebroken naaldhakken aan ongepaste mantelpakken De aarde, een trage vergane vrouw droomt in haar dood van een adonis…

Deze Adonis was blind voor noten Wisselt trompet en meisjesstem In een melig knetterend spel De gouden belofte strandt aan de westkust Na een kaakslag blies hij tandeloos door Door cool jazz en hard gif bedwelmd Een verweesde engel met een verwoest gezicht Sprong uit het hotelraam Alsof hij over de regenboog kon Stort vleugellam neer…

hij was nog zo jong, een ruige adonis die mijn ziel beroerde toen hij mijn hart bezong wat was het dat mij diep ontroerde ik zelf was al vergrijsd al lang gearriveerd in het leven de wereld bereisd met weelde omgeven hij keek me uitnodigend aan, grote verlichtende kijkers zogen me naar zijn stralende glimlach elke beweging die…

Het spijt me dat ik niet op Adonis lijk het leven zou veel vriendelijker zijn men beoordeelt je zo vaak op het uiterlijk. Al is je verleden pikzwart en je geweten klein en maakt andermans ellende je schatrijk, je blijft toch die mooie jongen, al is het schijn.…

je verleidde me vertelde met een zwoele stem hoe groen het gras kon zijn stroopte teder onschuld langs een hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn…

In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver.…

.' Hij mangelt met hoge stem: 'Kirk, je bent geen adonis die nog in het centrum denkt te staan.…

en eren Zo lang hij kon presteren Nu is de tijd gekomen Hij blaast minder hoog van de toren De koeien kunnen hem minder bekoren En hij krijgt de wind van voren Nu wordt hij gekeurd Gedaan het hard labeur Hij wordt geveld Voor de kleur van het geld De koeien loeien voort Want voor de poort Staat er een ander exemplaar Een jonge adonis…

Kijk dan zie ik eruit als een jonge Adonis, ik denk het niet zo met mijn lange, grijze haren die door de briljantine als gladde slierten achterover golven.…

zijn in de mond van de man is menig broertje dood ze worden slap en geslachtsloos in haar dringende zijn ze doet haar kinderen spelen in het water met netten en vissen alle potentie die de zee in zich heeft vloeit in hun benen terug, krachtig spierend en ze lachen om hun onzekere beeldhouwersspel van zie me hier nu glimmen, ben ik niet een Adonis…

Een prins op het witte paard bonsde haar hart bij het ontmoeten zèlfs na vijfenveertig jaar glanzen haar ogen dromerig ze gaat hem weer ontmoeten ach ik was een adonis jong knap wild en ontembaar ik versierde elk jaar wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was…

(voor Pier Paolo Pasolini) Als een ware Adonis wandelde je door de straten van het antieke Rome, je registreerde als een filmcamera, verliefde paartjes op oeroude stenen passeerde je met een gulle glimlach, je knip-oogde naar slanke jongemannen nabij het Colosseum en bij een warme pizza en enkele frisse glazen wijn glimlachte je vanwege de…

" Fluks heeft zich Cupido waardig Tot de jacht snel gemaakt vaardig; Niet, als Adonis, beangst Om der wilder dieren vangst, Maar om hemel en aard’ tranig Zich te maken onderdanig.…