Netgedichten

netgedicht (nr. 8.946):

verjongd 2

hij was nog zo jong,
een ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong
wat was het
dat mij diep ontroerde

ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven

hij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
zijn stralende glimlach
elke beweging die hij maakte
schokte mijn bestaan

zonder te vragen
greep ik zijn hand
raakte verward
in al mijn lagen
zwom ik nu
in verwarmd drijfzand
of herstelde mijn jeugd zich
in mijn voorlaatste dagen?