972 resultaten.
Zweet, sneeuw en zaden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.216 Deze fase is het zagen
van stukken uit steen
Zweet valt op de wolk
in wording
Poeder sneeuwt wit
op sandalen
Buiten waaien zaden
golvend door de straten
Vragen over een vervolg drijven
mee naar een smetteloos huis…
Muzische mist
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 323 ze kuste me ’s nachts
legde woorden op mijn lippen
die ik ’s morgens als ontbijt
genoot en met liefde toevertrouwde
aan mijn nog maagdelijk wit papier
ze fluisterde zonder geluid
maar met zachte strelingen
expressie in mijn zuchten
nee, ik had nooit honger
mijn enige trek werd gevoed
door de zinnen van een
vrijgevige Griekse schone…
Appelkind
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 651 Dat kan je kleine zussie niet!
Als zij groot is, tekent ze
stijve puberpoppen met trutjurken
Niet als deze jongen, die verf kapt,
zwart uit rood haalt
tubes opensnijdt om de inhoud
te bekijken en tegen het doek
te kwakken, krult, kamt
en weer door de war gooit
Die jongen die een bloem zag
en zei: Af!
Daar blijf ik met mijn poten van…
Zoenvaste streken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 332 in schuine banen
schijnt de middagzon
door de jaloezieën
jouw luie lijf
ligt loom gestrekt
op mijn versleten canapé
-perfect gearceerd-
met houtskool
veeg ik plagerig
wat grijze strepen
in je ravenzwarte haar
waar het zonlicht je raakt
verzacht ik je met sepia
in warme voorjaarstinten
zo meng ik zomer en jou
met langzame halen…
MALEVICH ZIT OP DE FIETS EN L ATEN WE VROLIJK WEZEN
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 743 Bij Zwart vierkant van Kasimir Malevich (1913-1914)
Van vierkant
niets anders
dan zwart.
Van kaders
niets anders
dan wit.
Van kijken
niets anders
dan niets.
Van denken
niets anders
dan dit.…
van Windows naar de ruiten
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.951 zet ik mij om te schrijven
roepen de ruiten: wis mij!
dus spons en zeem ik, in-
tussen dringen zinnen
binnen in mijn hoofd
ik moet weer schrappen,
knippen en plakken; altijd
wil ik ergens anders zijn
zo ook vanavond loop ik
voortdurend tussen klei
en aanrecht, van wolk naar
peer en terug; altijd ergens
anders heen en als ik anders…
Kunst kust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 508 Wanneer kunst haar ogen kust
traag lijnen tekent in beleven
kleuren laat spreken
hoger tilt dan
verlangen
wanneer beelden
haar onmachtig
naar adem laten snakken
streelt zij duizelig verloren
de laatste lijn
hoe mooi
kun je zijn…
Pointillistische barok
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Pastelstippels regenen
overvloedig
chaos van inspiratie
verwekt actie
op doek
Eén voor
één met duizend tegelijk
vegen spatten
met ’n nostalgische pennenstreek
een verslagen parasol
de zwalpende beek in
Dames speculazen ogen besterven ‘t
wak accessoire smelt
voor opgehaalde neuzen
van neerbuigende elite
Afgestorven traan treurt…
leere
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 439 leere
ich kam heute zu nichts
machen sie sich keine sorgen
es soll wahrhaftig wieder
besser gehen morgen
es gibt so eine art von tagen
heute mehr als jemals hier
die keine antwort erfragen
und mich machen zu einem
nutzlosen arbeitstier
der mut sinkt mir
in die schuhe
ein bestürzter märtyrer
von geisttötendem bestand
brütet hier…
Verwoeste stad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 582 Gekomen, terwijl bommen
Vielen. Raasden jagers
Door het ruim
Gebleven, terwijl oorlog
Woedde. Gonsde 't idee
Door zijn hoofd
Expressieve, kubistische
Beelden. Oorlogsmonument
Voor Rotterdam
Verwoeste stad. 'La ville
Détruite'. Ontzetting en
Wezenlijke angst
Uitgebeeld in een mens
Met weggereten hart
Armen omhoog
In wanhoop…
Creatio ex nihilo
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.266 Kan dat?
dacht ik toen hij binnen stapte
jong, lang en knap
eigenlijk, zou moeten schrijven
zoals testamenten geschreven worden
voor de laatste maal biechten
laatste sprankel van de vrije wil
de laatste alomvattende gedachte
het laatste oordeel van het geweten en
de laatste ronde uit het hart en
zintuigen zingen
zou moeten
iedere…
In gesprek met een schilderij van Picasso*
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 611 Iemand speelt gitaar.
Niks bijzonders?
Jawel, hij kan niet spelen.
Hoe bedoel je?
Kijk, hij heeft maar één arm.
Wat een geluk dat hij
met één arm: een hele kunst.
Ja, maar het klinkt niet.
Dat zeg jij.
Toch, vergeleken met mijn spel.
Speel jij dan gitaar?
Nee, maar ik heb wel twee armen.
----------------------------------------…
Noir
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 672 Ik keek uit het raam vannacht
ik zag allemaal vlekken (noir et noir)
In mijn tas zat een fles rode wijn (vin rouge)
en een gebroken peuk (cigarette caché)
Vol as zaten mijn vingers,
het was een keer of tien dat ik
aan je dacht met mijn
wimpers knipogend in de wind.
Ik deed mijn haren voor mijn gezicht,
maar dat kon niet (het was…
Inspiratieloos verloren aan de poëzie.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 626 Ik mis de scherpte van mijn woord
de spitsvondigheid in 't schrijven
waar er ooit gevoel lag in poëzie
kan ik nu slechts twijfelen over hoe
ik er nog één draai aan kan geven
-zonder driehonderdzestig graden te draaien-
Trouw blijvend aan mijn gedachten
wil ik mijn gevoel niet dichten
doch openen als een ontluikende vlinder
in een passioneel…
DE ZONNEBLOEM
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 937 De hete zon
Tart brandend
De geteisterde geest.
De eenzame ziel
Verteert rusteloos
De impressie der dorre natuur.
De roerende hand
Bestrijkt in ijle trekken
Het droge paneel.
De vaste verf wekt
In gulden beeld
Het tafereel der gouden bloem.
De zonnebloem
Tast de eeuwigheid.…
TATOEMAN
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 803 bijna geheel bedekt
onder talloze tatoeages
vindt hij zichzelf
een levend kunstwerk
op zijn lid staat zelfs een afbeelding
van een kronkelende boa constrictor
die door schaamhaar omgeven niet meer is
dan slechts een addertje onder het gras…
simpel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 522 klein is
mijn gedicht
in alle eenvoud
zonder gewicht
immers wat
men schrijft
of maakt
slechts
het uiterlijk
van het wezen
wordt aangeraakt…
een beschilderde droom
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 418 in de muren van mijn tuin
zijn zichtbare penanten
als waren zij de lijsten
van stenen beelden
uitpuilend aan weerskanten
tussen deze staande pilaren
uit bakstenen opgetrokken
zie ik strakke ogen staren
uit groen verweerde
betonnen koppen
elk hun eigen wereld verklaren
het verre oosten en mijn westen
zijn er te vinden
bezinning…
Tango, dans van licht en eenheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 825 in het donker van de hartstocht licht wervelende passie op
dansers kleuren verstild de zwartheid van de nacht
liefdevol voegen wezens zich naar elkaar op vergankelijke tonen
zij smelten samen in een vertrouwde thuiskomst
we voelen warmte onder een adembenemend verlichte paraplu
wanneer de doorschijnende ruimte
ons confronteert met de verbonden…
kunstenaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 513 de wereld noemt
hem zwakbegaafd
maar als de muze
hem raakt en streelt
kleurt hij het doek
vol sierlijke vogels
en vissen
herleeft in vurige
tinten de stijl van
Appel en Corneille
schuilt in bevlogen
schilderijen
de ziel van een pure
kunstenaar…
Liefde in kleur
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 1.034 Schilderen is kleuren geven
en talent tonen.
Hemelse gevoelens
door God in liefde gegeven.
Spreken met kleuren
een aardse beeldspraak.
Meer dan een plaatje
in vrolijkheid of treuren.
Een hemel op deze aarde.
Kleuren gaan leven.
Liefde aan de wand
een gekleurde meerwaarde.…
meubelmaakster
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.165 rijm die op de daken van de auto's ligt
licht knisperen van woorden als ijspegel
vallend, het kraakt van jou en mij, bliksemt
dondert de hamer van Donar op een donker gezicht
dan het een worden en deel van het al zwijg jij
zenuwen gespitst, te gevoelig geworden voor aanraken
door ademhaling, strijken van zijde, kijken naar aura's
verglijden…
Kunstvragen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.072 Is het kunst
als ik wegloop
maar toch blijf waar ik ben.
Is het kunst
als ik vragen stel
maar geen antwoorden wil horen.
Is het kunst
als ik een lege kamer
overhoop kan halen.
Is het kunst
als ik nee zeg
en ja bedoel.
Is het kunst
als ik een mooie vrouw beschrijf
alleen maar met wat ik voel.
Is het kunst
waarvan men zegt…
Opening van het Rembrandtjaar
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 618 in Leiden’s Lakenhal
is De Nachtwacht nu ontdoekt
dan besneeuwd en ingevroren
naast de Groenoordhal
bezoekers kunnen unverfroren
- mits tijdig gebeurd geboekt -
vastgelegd op de gevoelige plaat
in eeuwig rembrandteske staat
in de Nachtwacht kaltgestellt
dient wel vroeg tijdig uitgestapt
want stel de uiltjes zijn geknapt
ze worden na afloop…
witte schaduwkleden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 662 Jij spreekt in witte schaduwkleden
en omarmt zoals een gordijn
het laken van het leven
een vleugje trots gedeeld
door een decemberregen
verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht
een jaargetijde dat vergeelt
wanneer de lente alle dood
weer doet herleven…
INDISCHE NACHTEN (2)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.377 als schaduwen achter een wit decor
verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden
de wayangs die ons hun geheim verrieden
zij geven gul de kunde aan ons door
ze volgen nederig het oude spoor
en laten eeuwen door hun handen vlieden
aanvaarden wat het leven heeft te bieden
want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor
ze voelen vormen, scheppen…
mini sonnet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 466 Proporties
Groots is de wereld, zonder vergelijk
In het heelal krioelen sterspiralen
waarin je tijdloos glorieus kunt dwalen
Wij zweven rond in 't ruime hemelrijk
Hier in de winter, plaatselijke tijd
op onze schaal van mensen, merels, mezen
een miniscule cel van 't wereldwezen
weerklinkt de echo van oneindigheid
In poezie, het hemelstormend…
Berlijn en Charlie Chaplin
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.081 de winkels weer vredig Unter den Linden
de Bundestag rijk gevest onder glazen koepels
‘t IJzeren Gordijn in roeden en botte knekels
als restant in ’t Mauermuseum te vinden
Reichstagsgebäude eerst gründlich ingepakt
door Christo alles onder groot geel zeil verstopt
binnen intussen schoon van roet en bruin gesopt
daarna als nieuw voor hergebruik…
Een met de steen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 649 hakken wil ik
tikken
vorm laten groeien
door weg te nemen
als Michelangelo
eruit halen
wat er in zit
laten vallen
wegspringen
wat overbodig is…
de arduinen denker
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 757 Het beeldhouwwerk
toont alleen maar
de stenen waarneming
van de buitenkant.
De binnenkant
ongemoeid laat
voor de beitel.
Een denkend teken
als fragment moment
versteend.
In de beginne
een brok beeld
van oeroud arduin.
Beeldig geheugen
naar wie passeert
en denkt.…