Muzische mist

ze kuste me ’s nachts
legde woorden op mijn lippen
die ik ’s morgens als ontbijt
genoot en met liefde toevertrouwde
aan mijn nog maagdelijk wit papier

ze fluisterde zonder geluid
maar met zachte strelingen
expressie in mijn zuchten

nee, ik had nooit honger
mijn enige trek werd gevoed
door de zinnen van een
vrijgevige Griekse schone

die mijn lakens deelde
en daarna vernevelde
om de volgende nacht
weer verfrissend trouw
mijn inkt te verversen

tot het ontsluierde moment
dat ze stilzwijgend vergat
onvergankelijk te zijn

Schrijver: Nina Laverona, 11 mei 2006

ninalaveronahotmail.com

dichtkunst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 323