Netgedichten

netgedicht (nr. 10.937):

Zoenvaste streken

in schuine banen
schijnt de middagzon
door de jaloezieën

jouw luie lijf
ligt loom gestrekt
op mijn versleten canapé
-perfect gearceerd-

met houtskool
veeg ik plagerig
wat grijze strepen
in je ravenzwarte haar

waar het zonlicht je raakt
verzacht ik je met sepia
in warme voorjaarstinten

zo meng ik zomer en jou
met langzame halen
en zoenvaste streken
tot mijn componenten