2174 resultaten.
Herder te voet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 ’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn,
de herders waken trouw over hun schapen,
ze spieden in het rond en gaan niet slapen
nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn.
Dan breekt de lucht en engelen dalen neer.
Ze blazen zich de lippen vol met blaren
op toeters in een hemelse fanfare,
getoondicht door de allergrootste Heer.
Klaar klinkt…
Met dank aan het Academisch Medisch Centrum (Amsterdam)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 133 Het is al weer zo’n jaar of drie geleden
dat ik logeerde in het AMC.
Ze hebben daar toen flink in me gesneden
en dat viel om de dooie dood niet mee.
Twee weken voor de Kerst kreeg ik te horen
-ik kon nog nauwelijks op mijn benen staan
en had inmiddels vijftig pond verloren-
dat ik nog niet het hoekje om zou gaan.
Niets heeft mij ooit zo…
Kerstleed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zolang de kerstboom in de kamer staat
en zoute tranen uit mijn ogen komen,
die sporen trekken over mijn gelaat.
Mijn droefenis is niet meer in te tomen,
het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad.
Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zolang de kerstboom in de kamer staat.
Vanwaar,…
Meestal in het klad,
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Wespen larven wentelen
zich in de palm van een
eikenblad, de synthese
laaft zich uit de palmen
van het hart, tonen in een
opkomende synergie van
stilte.
Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame wintertooi uit
de aarde om weer in de
gerijpte mist te vergaan,
waaruit de purperen zon
hem baarde.
de vlucht te vinden…
Oude foto
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 279 Ik vind een foto hier
doet mamma vast plezier
ik sta met zus erop
papa weer niet
Waar was hij toen toch heen
kinderherinnering
doe hem de groeten maar
als je hem ziet…
DWDD, een compilatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 211 Je mag je kunstje laten zien.
Je mag je liedje laten horen.
Je mag iets zeggen, heel misschien,
maar dan van achteren naar voren.…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Er weerklinkt geen samenklank,
eentonig raast de wind van alle kanten
drukt op de resten van de beschaving, het
slechten van de ruïne is het enige dat telt.
De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.
Wachtend…
Sofietjes tuin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 398 Ik Jan ging ’s morgens met de bus
naar mijn allerliefste zus
in haar tuintje aan het werk
want zij was niet meer zo sterk
graven en spitten
soms even zitten
gewroet in de aarde
(ik vond niets van waarde)
stenen eruit en plantjes erin
had het soms wel en soms niet naar mijn zin
zweet op mijn hoofd
maar ik had het beloofd
zwarte handen
knarsetanden…
Tot dusver,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.
ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar…
Rozemareintje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 319 Rozemareintje
speelt graag met een treintje
In de kamer op de grond
rijdt het alsmaar in het rond
Een meisje met een treintje
is dat soms een geintje
Zal wel van haar broertje zijn
die is nu vast te groot of te klein
Een treintje, wat een mop
meisjes spelen met een pop
Dat is nu eenmaal niet altijd waar
en is die trein echt alleen van haar…
Haar kind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 Mooie lange rechte benen
een bruine huid
grote donkere ogen
en geen ijdeltuit.
Het kind van mijn blonde dochter.
Ze heeft het zo lief
is er zo aan gehecht
borstelt steeds haar lange haren
een staart of een vlecht.
Het kind van mijn blonde dochter
is ook zo speels
en erg graag buiten
rent dan wat rond
wil ook wel eens muiten.…
Over billen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 438 Zei de ene bil tegen de ander:
'Zullen wij nu maar eens gaan trouwen,
men zal ons wel als 'n stel beschouwen
na zoveel jaren naast elkander'.
Neen, zei toen de andere bil,
ik denk er nog niet aan, zwijg stil.
Wij gaan nu al vaak zomaar
voor de minste scheet uit elkaar.…
Verwondering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 Het leven hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn in het
herfstgoud van een eikenboom en
de wind onbekommerd toeluistert
in haar waarachtige domein.
Ongeletterd als de stilte wordt
de geur een refrein op papier
uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Doodstil als men het hoort,
het fluisteren van…
Theater van het hart.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 Het doek gaat op en neer in de
spiegels van het lijden zonder naam
acteur van onverrichte zaken
ontmaskerde held uit de coulissen
een ridder mondvol vrees en blaam.
Het hart is moedig, maar stervensgroot
beklemt door de wol geverfde kamers
twee ruimten, gegoochel met het meubilair
publiek verdwijnt in de plooien van het jacket
lief…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving
verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin
zijn de melancholieke glitters niet weg te denken
verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.
Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben…
Luis op Venus
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 Een kleine schaamteloze luis
voelde zich er niet echt thuis,
klom op Venus op een heuvel
en vond het werkelijk een euvel
dat ze er landde per abuis.
Met dat vreemde landschap daar
had ze geen problemen, maar
nooit had zij 't besluit genomen
om op Venus toe te komen
op een vliegende sigaar.
Zo draagt ook een arme luis
af en toe haar eigen…
Over een wolf
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 139 Een oude wolf, nog jong van zinnen,
ging op een dag een sekshuis binnen.
Wat zijn uw wensen? werd gevraagd,
u vindt hier vast wat u behaagt.
Nu, zei de wolf, doe maar een tapje,
en daarna wil ik graag Roodkapje.…
Zuurstofrijk ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 225 Geschuimde regels
op een gedachtezee
in oceanen van
onvoorspelbaarheid
waarin ik tijdloos onderga.
drenkeling naakt zonder
vinnen en schubben,
filter de woorden met
de kieuwen, om het
zuurstofrijke vocabulaire
uitzicht te vernieuwen.
elders, een landschap al
weet ik niet waar dat ligt
als ik het rijmen kan met
de mond en ogen dicht…
Zomerhitte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Zomerse loomheid wordt krols
in stilte na een verhitte overval
van oneindig geluk en z’n licht
plat legt in de schaduw van verval.
Bijen verbreden het raamwerk
van de korf, in een klap slaat het
dagboek dicht zonder dat de
zuivere honing werd verschoten.
Het rommelt in de horizon vlakbij,
het zorgt dat de tijd stilstaat,
gemuilkorfd…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.
Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich…
De wereld is van klei.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 204 Ze kneedt de klei, in de ogen
van verwondering, omlijst door
een ranke schoonheid, kracht
gepolijst door magische handen.
Geroerd door water uit de schaal
van broosheid, de vorm gestileerd
tussen schuld en goedgelovigheid,
in de creatieve verwachting te mogen
zwerven door haar onschendbaarheid.
Het licht laat dolen door de toekomst…
vergiet- me- niet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 225 Ik zeef de woorden
uit stromen gedachten.
een gedicht valt.
Planten, bloemen ontkiemen
komen tot bloei
poëzie struint onzichtbaar
haar staart steekt
erboven uit!…
Tonnus Oosterhoff
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.381 'Je bent zo integer, zo bescheiden.'
'Voor mijn plezier!'
Het is een genoegen
Tonnus Oosterhoff te zijn.
'Ik zou het ook wel willen.'
Jawel, maar dat gaat niet!
Dat gaat niet.
-----------------------------
uit: 'Hersenmutor', 2005.…
Met licht betaalt.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 107 Dit hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn
van de vlokken van de
appelbloesem in de wind
komt het in een stil domein.
Refrein met de geur op papier,
ongeletterd als de stilte wordt
gedaagd en spreekt, het zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Het is doodstil als men het hoort,
het vallen van het kroonblad op
onze contouren…
Binnen & Buiten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 107 Filosoferende
vond ik dit uitgangspunt:
Buitenkant warm en droog
binnenwerk nat.
Houd dat voor ogen,
o tapkastenminnenden,
En vervolg vrolijker
fluitend je pad.…
Versje met gebrek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 139 Een Weesper rijmelaar
had weer een versje klaar.
Pas toen hij het overlas
zag hij wat er niet was:
een hele zin ontbrak!
Een pijnlijk ongemak!
Dus vroeg hij zijn vrouw Tjeesp:
"Weet jij een rijm op Weesp?"…
Open plek ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 173 Het is een korte weelde als de bomen in mij slapen
en met de wortels reiken tot aan mijn schedeldak
tot de bottende knoppen in mij ontwaken als de
lentewind klopt aan de deuren van mijn vezelpak.
Ik ben een buiteneik, een kamerlinde tegelijk,een
tijdloze beuk waarvan de jaarringen zijn versleten,
mijn noten springen open voor de kinderen die…
Ademen uit zelfstandigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 278 De olm staat mij nader toe in zijn nadenkendheid,
een gelijke taal ruist door ons heen, dezelfde strijd,
met wortels in het verleden en ziel in het kale zwerk,
onverbiddelijk torsen we samen het beknotte werk.
De uilen vliegen als bedoelde jaren uit ons weg,
angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg ,
waar de stam, vertakt tot…
De vogels
gedicht
3.0 met 39 stemmen 10.646 Vanmorgen werd ik wakker
van de vogels.
En ik dacht: waarvan werd ik wakker?
Van de vogels.
Van het licht ook, maar
meer van de vogels.
Het licht zacht zingend,
de vogels keihard.
----------------------------------
uit: 'Holte van het licht', 1975.…
Magie van licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Ik lig verstijfd van al het denken
ik kan de magie van het licht niet breken
ik loop rond in de halo van de zon,
stille lemen voeten door het Heelal.
Geluiden keren zich af van mijn gehoor, het
vergezicht dwaalt tot mijn ogen terug de tong
verdroogd door de spijsvertering van de tijd
in een lege hemel kan ik mijzelf niet vinden.
Toch kom…