Alle inzendingen over maatschappij

Zie hoe de jonge zon de ochtend wekt en het slapende land met liefde bedekt. Vergeet hoe het zachte licht tot aan harde muren reikt en de oude stad onder haar gegroefde last bezwijkt.…

zij kijken mij aan maar ik weet echt niet wat ik heb misdaan ze zeggen dat ik anders ben er is iets met mijn stem te hoog te laag heb alles geprobeerd toch gaat het verkeerd zij spelen met elkaar ik ben de bal die niemand vangt en langzaam wegrolt uit de kring als oerlelijk ding ik wil bij iemand horen altijd verloren zijn…

Zie de oude leugnaar, die bretels verkoopt, om niet te zeggen dat hij bedelt, staren. Hij zit daar om zich weer bijeen te garen en niet omdat hij op 't nirwana hoopt. Als ooit op aarde een mens zichzelf ontloopt, dan hij misschien, maar 't duurt al zestig jaren, en zie met hoeveel zorg hij 't raaflend garen, dat hij „jas" noemt, op zijn…

Dat is wat ik bedoel Met saamhorigheidsgevoel. Niet ieder voor zich en god voor ons allen, Maar de keus op “samen” laten vallen. Het wordt anders een vrijgevochten boel. Vul niet enkel je eigen zakken, Maar ga het gezamenlijk aanpakken.…

hij kijkt goedkeurend over zijn bezit het is zijn ik toch knaagt onrust aan de grenzen van tevreden zijn altijd op stap naar winst en meer zo kent hij zichzelf weer als winnaar van de deals de beste in zijn soort nog net niet in voor moord…

Verveeld en balorig had de mens geen oren naar het verstrijken van de tijd Door rap te timen kon hij zich bewegen tegen de richting van de wijzers in Met plus en plus dacht hij de strijd te winnen maar raakte verder in de min Als om de aardas tolden en holden zijn gedachten met hem mee op een been hinkend Tot overmaat van ramp…

Onder ' t viaduct Van snelweg A7 Is ' t weekends Goed toeven Voor hete stelletjes Die 's nachts wat Privacy behoeven En nadat de daad Succesvol met bescherming Is verricht heeft Inspectie van de carpool Mij het volgende geleerd: Op maandagmorgen sta ik Op kostbaar zaad geparkeerd…

Beeld Steen is ouderwetse plastic harder en ook zwaarder nu lopen lichtvoetig haastig de mensen geen indruk is bestendig Recreatie Fijne dag slampampen eten op het strand in de bossen kuieren ’s avonds futloos humeur en afval blijven liggen Pensioen Vier decennia succes of catastrofe verplichting of plezier hoe dan ook…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. . Wij, mensen op aarde, hebben niet door, wat er aan onbewust, en zelfs…

Als niets meer veilig is Als niets meer heilig is Als spotten met mensen Die hun enig kind verloren Aan een door-en-door Zieke maatschappij Gewoon gevonden wordt, Dan zijn we de grens gepasseerd Die we als beschaafd land Als laatste nog intact Willen houden, en zijn we Een samenleving geworden waarin Alles inderdaad waanzinnig…

het eigentijdse woord "keihard" zou ik hardvochtig willen annuleren genadeloos afbreken tot aan het ontoepasbaar toe zo onvermurwbaar vloeren compleet afbranden en tenslotte dan het als onnut voor altijd en volledig "reorganiseren"…

Kloekmoedig nam Hij het besluit - Zuipen? Basta, het is uit!…

zij hebben hun vogel opgetuigd met toeters bellen en veel linten vandaag vliegt hij uit nog zijn de vleugels lang maar de scharen van rancuneuzen zullen hem snel kortwieken in zijn vliegen breedsprakerig was zijn bek nog vol met oude leuzen het eerste piepen klinkt niet slecht de hordes zijn weer neergestreken na hun lange koninginnevlucht…

In het land der paddestoelen Bestaat een ondersoort - Die van de boleten In het land der zwerfvuilwerpers Bestaat de bovenklasse uit proleten…

Een splitsing van wegen zodat de auto's niet door het gebouw heen hoeven; slapstick, staan blijven, vieren want hier komen dingen samen. In een verkeer aan vogelgeluiden en te midden van vrije-wereldhandel-zeepliedjes staat, in kruidigst sepia, puntig, ongerijmd en sur place; een wandelaar - ---------------------------------------- uit…

Warm water als zacht dons Praat je over later kring in het water plons de religie zeikt over de enige waarheid die niet rijmt klaarover breng mij Veilig nergens heen…

Nooit meer wil ik Zien de mens als Versnipperd digitaal Bestand - maar als schepping Van vlees en bloed Met een flinke dosis Gezond verstand…

Waar ooit de Kerk werd bewaard Zitten nu bierslurpende Studenten om de stamtafel Geschaard Inspiratie: Stadscafé De Kosterij, Grote Markt, Groningen.…

Dit is mijn moment Mijn kans Nee, ik kom niet langs Ik pak het moment met beide handen aan Laat alle stress aan Heerlijk schijnen Eerlijk zullen mijn eigen zorgen verdwijnen Ze noemen mij brutaal Hoezo spreek ik niet jouw taal Ik schrijf precies op Wat ik wil zeggen Nee, dat hoef ik niet uit te leggen Opschrijven van mijn eigen gedachten…

Eerst werd de tandarts pijnloos en jodengrappen geinloos, de wagens werden paardenloos en olielampen waardeloos, het koken dat werd vuurloos en ministeries stuurloos, sigaren nicotineloos, de verf werd terpentineloos, sinaasappels werden zadenloos, ons oordelen genadeloos, een goed dieet werd vetloos, de jeugd van nu wetloos, autobanden…

Een dag als zoveel anderen een dag, zo lijkt het, heel gewoon en ik zie om mij heen om te zien wat is blijven hangen ik zie verkeerd gekozen woorden, verkeerde afbrekingen, niets meer oorspronkelijk maar nu gestuurd -lees vermoord- door ó zo gezellige groepjes Ik zie mensen mijmerend, mensen zoekend, soms zelfs vloekend…

Vermoeid de last Van de wereld Op zijn schouders Gedragen - had hij Na 't volbrengen Van de zware tocht - Opgelucht zijn last In 't voorportaal Van de hemel opgetast…

Tussen zovelen genoodzaakt te leven, omrasterd door dit luidruchtig bedrijf, en horig het oorverdovend gekijf, hun listen en meest hun armzalig streven - is dit alles wat ons werd toebedacht en waarom monden zwijgen, ogen breken? Laat af, keer in de stalen winternacht tot de onaanrandbaarheid der hemelstreken.…

Laat geen onkruid zich vertonen In de voegen van de stoep Van nette burgers die willen wonen Zonder hinder van deze troep Dat het zich zal voegen ten bate Van wetten en regulering Van de verdeling in gelijke mate Tussen tegels zonder speling Waterpas en keurig in de rij En haal ons niet uit goede doen Schik je naar onze maatschappij Stel…

Er is geen poëzie meer in dit land van verzoute grond onder eeltige voeten Er zit geen schwung in de woorden, in tijden van sociale duisternis Het lijkt alsof de mens is weggelegd, alsof de bierkaai tegen een ziekte vecht Er is geen calamiteit onopgemerkt gebleven Er rust op dit land slechts het pruilen, het meesmuilen van…

ongeloof laat marmeren pilaren knakken heiligen door hun sokkels zakken het gekleurde glas verdrinkt weer in gesmolten lood de dood zal geen mysterie meer bevatten devotie gaat verdwijnen orgel en sopranen zingen ontroerd een laatst verschijnen het gebouw is in snel tempo functioneel hervormd tot gezondheidscentrum van de stad…

Raas, mijn kind! Raas als de woedende wind die de Aarde weer verschoont In een flinterdunne hemel woont de wachter die gezwind zijn poorten sluit Een dwaze moeder huilt haar ziel in stukken en o, verbaast het jou, mijn kind dat de vissen plastic proppen eten... men moest eens weten... hoe ik het giftige woord wil vergeten die ons…

Een kookeiland Moest het worden Voor 't jonge stel Geheel naar de Wensen van de tijd - Vreemd genoeg trokken Hij en zij zich Tijdens het kokkerellen Op hun eigen eilandje Terug, en beleefde Ieder voor zich het Culinaire hoogtepunt…

Hier sta ik dan te staan al in uw tuin haar schuurtje, soms word ik helaas uitgeleend aan wie ook in ons buurtje. Men gooit mij vol met bladeren, dat valt dan nog al mee, maar soms is het ook mest, men denkt ik ben een plee. Het noemen van mijn status is toch wel overbodig, want wil men ergens komen dan heeft men mij toch nodig. Al…