Alle inzendingen over maatschappij

ik slaap niet in paleizen ook niet in de goot maar tussen het volkoren wit en roggebrood…

Antroplogisch onderzoek toont aan Gelijkslachtig gedrag heeft altijd bestaan. Hedendaags bestaat echter een trend Nieuw geborenen door een spermavent. Als een supermarkt voor het donorkind Een nieuw tijdperk en bewind. Opvoeding ver van de vrouw gepasseerd Doch geen man die ooit ovuleert. De beschaving verandert in subculturen Zijn…

ambitie kent de trap omhoog weg uit de slangenkuil van maten naaierij en pennenstrijd jaloezie en penisnijd zelfs in de kleine scènes rammelt het decor door ziekelijke twisten wat goed en beter is wordt steevast gefileerd later weggegooid als rotte vis het leven speelt toneel in de schouwburg van bestaan nog altijd zijn er toeschouwers…

Iedere keer als ik mijn ogen sluit en begin te dromen, kom ik vast te zitten in dezelfde herinnering. Keer op keer diezelfde herinnering, die mijn leven zo deed veranderen. Wanneer ik even denk aan toen lijken alle kansen van nu simpelweg te vervagen en lijkt er geen uitweg meer. Maar dan open ik mijn ogen en verdwijnt de…

Een recidivist Is iemand die een rem mist. Waar andere mensen van leren Gaat hij het nog eens proberen Want hij mist het beslist. Mis je bepaalde kwaliteiten Dan kun je iemand dat toch niet verwijten!…

om het uur vertrekt de dagloner voor zijn dagelijkse pendelreis hij maakt zo alle dagen steeds gewoner verruilt ledigheid voor een vaste prijs de pendelaar tussen mensen als de zijne volgt de tegels op het rookvrije perron terwijl het zog van passerende treinen lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen…

Te veel zaken, geen rust meer. Verdwaald lijkt alle gelijkmoedigheid. En de dingen zijn de mensen de baas. Eenvoud is iets wat blijkbaar niet Meer bestaat. Dag in dag uit heeft men het druk. En voor een gemoedelijk samen zijn Is het vaak te laat... De tijd die spoort ons aan en Het is de weelde die velen het hoofd Op hol doet slaan.…

Cement in dromen bouwen, de wolven hebben de nachten gebrandmerkt, wat eerst op de hemelen leek, sloot zich op in de wind als gedreven schapenwolken op de eigenzucht, bezweek in het vlakke polderland van duisternis. Het kader werd door list met de tong gemerkt, verwerpt de zuiverheid van ziel, waaruit aardse begerigheid tot ons preekt…

Vanmorgen was het mijn huis- arts weer, die moeite had met protocollen en formatten, standaardmodellen, formulieren, controlelijsten, procedures, kwaliteitsbewaking, garanderen, isonorm en monitoren. De hand vermoeid onder zijn hooggeschoold hoofd, verzuchtte hij murw en gelaten: 'Ach ja, we worden legaal beroofd van waar we dingen voor…

Door volle straten zwijgend loop ik verder zoekend waar mijn charisma is onopgemerkt door passanten die zonder groeten gaan. En in het park onder schaduw van bomen aan het einde van die straat zit ik te dromen van ’t dorp waar ik ben opgegroeid. Herinneringen en weemoed naar een onbezorgde tijd die helaas niet weer zal komen toen iedereen…

in de vrieskou van alle dag gloeit het gevoel van warmte soms nog als het echt tastbaar is begrip is een enkeling gegeven liever kruipt men veilig in zijn schulp koesteren we bezittingen achter het schrikdraad van kwetsbaarheid tegen beter weten in brallen we wartaal en verlengen de zinnen tot pseudo-verhalen... leer mij de feiten…

Laat me denken aan tijden van weleer niet beter ook niet slechter gewoon andere tijden toen wij nog beter voelden de gulden een gulden was even duur als nu de euro. Ik denk aan die vroegere tijden toen we nog minder gebruikten ‘t was niet betere ook niet slechter. Ik kijk nu rond in deze tijd, ’t is niet slechter ook niet beter de euro…

Vóór de kerke, met 'n lange paternoster in z'n hand, is 'n blinde bedelaar ge- zeten, op 'n hoopje zand. Z'n gekrulde grijze lokken vlotten lijk gezwingeld vlas, uit z'n mutse neder, op de krage van z'n winterjas. Langs hem, ligt 'n waterhond te Slapen, die van tijd tot tijd wakker schiet en met z'n witte tanden, naar de vlooien…

En nu je er toch bent vertel me je verhaal als jij dat wilt van wat je is overkomen en de keuzes die je maakte ik heb geen trek in poppenkast of uiterlijk vertoon - mijn tijd is gratis…

De lijken liggen op Deltahoogte. Het nageslacht trok het land in, was de golven voor. De namen op de stenen zijn bijna verdwenen in zoutbeslag en regen die familie Toxopeus wist wat sterven was. Deze botten houden de dijk op orde kraakbeen en knekelwering. Ze liggen daar maar open en bloot, missen de schaduw van de kerk als schapen in…

Laagland zoekt erkenning (m/v) in laagte, op een sonore vlakte met ongelijkvloerse kruisingen, in een ongelaagde dimensie onder neergebogen dekens van broze mist. Om langs de rooilijn van het maaiveld te wentelen in dunheid, waar alle sporen van diepte en verheffing zijn gewist. Het lage traagland vindt in bergloos waaieren zijn Waterloo…

Laat me je gastheer zijn in het huis dat het mijne niet is. Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

Naast een Kras Kleur en Win Streepjes Reepjes en Pin Post Input en Output Html Gevaren en Reclame Tabaksblat Ethische en Genetische Is er gelukkig Ook nog de geheime Code M.D.…

Het was nieuw en onbetaalbaar, het lag te wachten, klip en klaar, het was nog van niemand de claim lag er niet toch was het van iedereen, best wel raar. Het had geen streepjescode, geen label of anderszins, het lag op de plank, net onbereikbaar, jawel daarginds! En niemand kon erbij, maar wilde het wel hebben! Het was hagelnieuw…

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

ik sla vandaag de krant niet open nee ik kijk er echt niet in want alle beurzen zijn gaan dalen en dat is nog maar het begin zelfs mijn geld zou niets meer waard zijn alles is zo negatief nee vandaag gaan de gordijnen dicht ik blijf bij jou en heb je lief ik wil geen radio meer horen de TV blijft rustig staan vele mensen zijn hun baan kwijt…

Het kind in de dichter, maar met bangheid in zijn ogen ziet hij zwanen in de vijver en is ongerust over de bedreiging van de schoonheid in het leven dat zo kil is, onverbiddelijk en waarin men wordt gekastijd. Hij voelt de pijn, het verdriet, terwijl hij in de ogen van een kind vreugde ziet en luistert naar een merel en zijn lied. Ogen…

Voor wie het zag: neem mijn ramen maar mee, er is hier toch niemand die er door kan zien Zoniet geef ik ze wel aan een Vriend, jajaja, met een hoofdletter wel te verstaan. En voor wie het niet zag: je mond loopt dan misschien wel over, desnoods wel van jouw heer, maar ben je niet vergeten te leven en wie of wat miste je het…

Hiërarchie Een stoornis in de ketting van onder of van boven moeilijk uit te leggen buiten de gezichten nemen Namen de besluiten Geld (1) Er is geen stank aan er zijn zakkenvullers harde werkers ontduikers van belasting niemand haalt zijn neus op Geld (2) alles heeft een prijs zelfs de zinloze tijd de zieke ademtocht, de…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken het geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon het tijdperk verdwaalde en de horizon is verdwenen ‘s winters werd het te heet, kleur nam de benen het ei van Columbus leunt op een nieuw elan van duurzaamheid, verbondenheid op handen…

Voor de eerste dag van het nieuwe jaar Heb ik een gedichtje klaar. Omdat alle begin het moeilijkst is, Denk ik dat het wenselijk is Om met één woord te beginnen, vandaar. Dit woord toont bovendien Waar u steeds op toe moet zien. Dat de basis wordt voor uw benemen, Welke houding aan te nemen Om aan het leven deel te nemen. Het woord dat…

Waar wij eraan gewend Zijn geraakt elkaar Wegkijkend voorbij te gaan Is daar zo maar die ontmoeting Via Marktplaats waar we Zo waar een mens ontmoeten Die we in de ogen zien, Die zijn verhaal vertelt, En die bereid is ook Ons verhaal aan te horen…

Heel zijn leven In één plastic tas ’s Ochtends niet weten Waar ’s avonds te zijn Muts Diep over hoofd getrokken Verhoeden oog en contact Bang Voor genadeloze woorden En onaangedane blik Nu door kou verdreven Dwalend en dolend Doelloos en uitzichtsloos Door deze hopeloze stad Helaas Te laat voor bed en dak Liggend op een bank…

Zie hoe de jonge zon de ochtend wekt en het slapende land met liefde bedekt. Vergeet hoe het zachte licht tot aan harde muren reikt en de oude stad onder haar gegroefde last bezwijkt.…

zij kijken mij aan maar ik weet echt niet wat ik heb misdaan ze zeggen dat ik anders ben er is iets met mijn stem te hoog te laag heb alles geprobeerd toch gaat het verkeerd zij spelen met elkaar ik ben de bal die niemand vangt en langzaam wegrolt uit de kring als oerlelijk ding ik wil bij iemand horen altijd verloren zijn…