1292 resultaten.
De verte nevelde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 van de krijtstreep
tussen groen en blauw
kon ik weinig hoogte krijgen
de verte nevelde
in warm en koud
met trage ronding
de vleugels van mijn geest
kunnen de steen die op
mijn maag ligt niet meer dragen
nog twijfel ik
heb vragen die met
de dood geen antwoord krijgen
ik moet blijven
hoor ineens de meeuwen
en het teleurgestelde…
nooit meer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 171 drentelen in huis
onmogelijke uren
pratend, pratend
een lach, schel
wegstervend.
vermoeiend….
stommelen in de nacht
ogen,
verscholen achter glas
vage verhalen
waarheid?
we hebben ze gewoon
nooit gekend
de tijd duurde (te) lang
opluchting als de vloer
weer toebehoorde
aan jezelf
eindelijk verlossing
het leek op
wakker worden…
haar in de wind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 238 waar de natuur nog ongerept
haar glooiende struikerige
goddelijke gang gaat
plaatsen mensenhanden
'verboden toegangsborden'
maar soms
op verdwaalde momenten
wanneer niemand kijkt
ontdoen wij ons
van stoute schoenen
om blootsvoets
door velden te jagen
Blik op oneindig
haar in de wind
oor aan het kind…
eens zul je het vinden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 eens
wanneer je zult besluiten
je ogen te bedekken
en op reis te gaan
door binnenwerelden
onverstoorbaar dalen
in ravijnen en kerkers of
zwevend - duizelingwekkend hoog
door majesteitelijke luchten
dan
wanneer je ernaar uitkijkt
zul je het vinden
het allerkleinste
bijna onzichtbaar
pluk die dag
en draag hem uit
voed hem…
woorden voor altijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 920 ik woon in woorden
die ik achterlaten zal
zei je toen
toen je wist dat je zou gaan
in mijn woorden zei je
kun je me vinden
altijd
het moeilijk deelbare
woont daar
mijn diepste binnenste
het tomeloze verlangen
woont daar
en het vallen en opstaan
mijn doodse stilte
en mijn snerpende gekrijs
in mijn woorden zei je
kun je me vinden…
De parel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 202 Ik heb me laten temmen in
je mooi resonerende zinnen,
ik was aanwezig, nu zoek ik
nieuw klinkende kleuren,
de morgen liefdevol en blij
om de dingen in mij herboren,
bevroren ijs wordt wild water
in het zomerparadijs,
lichtgeel is de zon, de zee diepblauw
verlangen begeesterd op zoek naar
de parel, ver van je weg, los
alleen, met magenta…
Afspraak
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 Heb met de zon een afspraak gemaakt
O weelde van licht
omhul mij intens
in uw stralend glanzend goudwit
warme gloed
waarin ik mij koester
brokaatzijden omslag rondom
teder veilig alomvattend
daar
geliefde die nooit aflaat
niet ontgoochelt
mild…
De geestelijke wereld ( B. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Ze zagen alles
wat mij onterecht werd aangedaan.
Alles werd gezien.
Ik was niet langer de enige getuige.
Nu waren er vele getuigen, onder levenden en doden.
Ook zij leerden van mij.
De stem en bescherming bleven:
ze schreven woorden in de geest van Petra.
Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men
vooralsnog, geen rekening gehouden!…
Een serie van...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Onbegaanbaar is de weg...
Een ziel in waan en alleen.
Dan de ogen die stilzwijgend...
Niets dan ware leegte in breedte,
diepte.
Vergeten en verloren, diepere betekenis
voor hen uitverkoren.
Tegen en voor als zwart en wit.
Wet van de grote getallen.
Door en door nat of anders...
Voel en geniet of niet de smaak van...
Kan een brief de juiste…
overwegingen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 369 omdat het onmogelijk is
de hemel te bestormen
met windbewogen wolken
vluchtig te worden
overwegen zij
blootsvoets af te dalen
naar zand en water of
ademloos te blijven
bij helmgras en vogels
dan wel eigenmachtig
in het midden
te vol-staan
waar alle schaduwen
tenslotte samensmelten
in een paringsdans…
Ze bewoont de stilte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 Ze bewoont de stilte,
ze bedrijft de moraal
voor mij in een nog
te ontdekken taal.
Ik vroeg haar, hoe is
het wonen in deze
mantel van stilte?
Geen geluid kwam
over haar lippen en
en uit haar gesloten
mond, slechts verlichte
woorden die ik verstond
uit het spel van beide
ogen en die ik begreep;
“ Als ik in het licht van
van…
Muze
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 268 Witte aangelijnde vlokken
Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder
Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar
Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar
Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in…
Twee in Een
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 202 alléén als de zon schijnt ben
ik nooit alleen, doch ik ruik
hem niet, ik proef hem niet, ik
voel hem niet, ik hoor hem niet,
maar ik zie hem wel.
alleen als de zon schijnt ben
ik nooit alleen, doch hij loopt
links of rechts, voor of achter
me, altijd in de
tegenkleur zwart.
hij praat niet,
hij schreeuwt niet,
hij eet niet,
hij…
deken van violen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 546 met een deken van violen
kleine teer-blauwe
maagdelijke witte
zijdezachte
heb ik jouw broze botten
je doorschijnende huid
je wil om te leven
en je wens om te sterven
de pijn van je ziel
dat rauwe en ruwe
het machteloze verlangen
ons naadloos samenvallen
eerbiedig toegedekt
in het besef
van een eeuwig verbond
heb ik je toegedekt…
déjà vu
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 173 onder moeders paraplu
beleeft
het kind een déjà vu
alleen de regen valt
nog in het nu…
verlangend naar stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 verlangend naar stilte
in tinten te vangen
dient zij zich aan
in groteske amorfie
geen heimwee naar verre
verlokkingen
en ik - begerig - koester
haar totdat de lokroep
van de wereld haar laat
ontsnappen vanonder mijn
pen
krachteloos tussen vinger
en duim
spinselen van hersenen en
gedachten voeren oorlog
in mijn borst
moorden…
Da
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 Een witte wind
waait door de wereld
een wind van licht
De naam is Da
en waait door alle tijden
In fluisterstilte gesproken
wordt vurige nectar
die stroomt als lava
en verbrandt
het gelaat van droom
verteert angst
in alles verzengende liefde
danst met zon
maan en sterren
Da
is het ongebroken hart
van de wereld
de verdelger…
op de juiste tijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 191 de dag wolkt
en druipt
nat van tranen
de straat
glimmend onder
gehaaste schoenen
op weg naar
onvermoede troost
onwetend nog
het licht kent
uur noch ongeduld
en zwijgt
de bron wacht
op de juiste tijd…
Anu is haar naam
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 252 zij - de vrouw hoort
roepstem van leegte
die in haar buik ontspringt
en gaten slaat in haar ziel
tot zij zich buigt
naar de aarde
die haar verleidt
naar goden in bomen
en naar goden
die rivieren bevolken
dan groeit zij bezwangerd
uit haar schaduw
als Godin verheft zij zich
naar de lichtende zon
die zij omarmt en omvat
zij is…
de ziener
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 312 in haar kristallen bol
ziet zij wezens
reiken naar zonnestralen
voorjaarsvogel scheert
langs de rand van de wereld
een enkele zwaluw
maakt nog geen zomer
krassen de raven
die uit hun schuilplaats komen
kristal is ijs geworden
smeltwater sijpelt
tussen gespreide vingers
dan is zij wereld in water
rondom haar wordt horizon geboren…
Vader-Moeder-God
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Er is een drang en onstilbaar verlangen
met koesterende handen te verzachten
al wat verwrongen en geslagen is, en pijnlijk
angstig voor wat nog komen kan.
Toch zijn we moedig en zoeken
steeds opnieuw het leidsel van Ariadne,
stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra,
Vader-Zon, die schitterende bron.
We vullen en omhullen ons met de pracht…
haar lippen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 408 Haar lippen zijn machtig
ze tuiten zich tot kussen
die zacht zijn gehoor strelen
in opwindend verlangen
haar lippen zijn vurig
onverbiddelijk trefzeker
planten zij haar angel
in zijn smachtende hart…
Over telekinese.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 104 Hoe omschrijft de exegese
Het begrip telekinese ?
Beïnvloeding door verborgen krachten
Van materie door gedachten,
Kun je als uitleg lezen.
Het zijn aangename zaken,
Als mijn gedicht je heeft kunnen raken.…
Maar de zee blijft...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 135 Eeuwige zee
en als golven
rijzen
en dalen
dagen
en nachten
die het gelaat van vlees boetseren
Gelaat dat verwelkt
en sterft
In het nachtelijk uur
op bed gelegen
in de herfst van het leven
Een leven dat zocht
maar nooit vond
want het zocht dat wat is -
de Ene Onveranderlijke Zee
Golven rijzen
en dalen
maar de zee blijft…
Wat hem een leven lang zou boeien
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 De donder rolde, en zijn hart pompte.
Het onweer scheurde de hemel open gelijk de laatste dagen van de aarde.
Zo ontwaakte hij op de zesde dag uit de wereld van vergetelheid.
Speurend naar verhaal, zoekend naar de verbinding.
Hopend op een spoor van licht.
Afdalend in diepte van zijn eigen geest.
Trok hij door het woud van woorden waar de wind…
Vondst ( Voor J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Als kind droeg ik al
de stilte in mijn hart.
Als puber vond ik de stilte
in het bos en gaf haar een plaats
in mijn geest.
Nu weet ik de stilte
te vinden in jouw aanwezigheid
en geef haar een plek
in mijn ziel.…
Weg is weg
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 206 De sprankel van weleer
het is niet meer
ik zoek en zoek,
en ben het kwijt
Waar bleef je al die tijd
O lieve innigheid!
Waar leidt je me naartoe?
Laat ik je los dan ben je vrij
op zoek naar de oneindigheid.…
Op de snelweg
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 156 Als kind
in de auto
op de snelweg
in de gloed
van de ondergaande zon
was plots
het wonder
waarin alles versmolt
tot een tijdloze essentie
die licht
en liefde is…
Die ene man...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 228 Die ene man in mijn leven
deed en doet zoveel veranderen.
Die eenvoudige priester sprak
met simpel handgebaar, maar voor mij
in mijn geloof in en bij hem
was en is er veel meer te leren.
Die strenge, doch uiterst goede man
met zijn stijl en integere sfeer,
kon en kan mij leren dichten en meer:
geloven in mijn wensen en dromen!
Zijn voortdurende…
En toch
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.049 al lichten ze op in het schijnsel
van de vroeg geboren ochtend
al wemelen zij rond
haar zwart en wit gesokte voeten
zij ziet haar woorden niet
al groeien ze in schaduw
tegen muren
uit ogen van mensen
de kwispelstaart van een hond
en de grijns van haar lapjeskat
zij zwemt in woorden
woorden als zachte strelingen
woorden glad als…