Muze
Witte aangelijnde vlokken
Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder
Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar
Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar
Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige trekken
In thans gelaagd azuur
Zoals de maagd
Aanvankelijk zonder vlekken
Het aardse aantrekt, op den duur
Zo wordt de voortgang
Telkens, eindeloos
Als van zelve uitgedaagd
Ik blijf op zoek
Naar de eeuwige ranke roos
Geplaatst in de categorie: mystiek
worden gezien en bemind?
De elan zwevend rond een bloemenpracht...
Mooi verwoord.