6114 resultaten.
Waterwerken
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 86 Water werkt waar wonderen
soms gezocht worden.
Water geneest soms met
medicinale kracht.
Transparant blijkt de
vloeistof soms helend te werken;
druppelsgewijs of wanneer
het stromen kan met meer macht.
Water gunt een mens soms een
zegen. Wanneer het lichaam om
hulp roept in een bui met regen.
Met koude stralen tot diep in
de nerven;…
Wind, storm en muizenissen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 87 Het waait stevig er komt een storm aan
laat maar waaien, laat maar gaan.
Hoofd vol zorgen die zich niet weg laten slaan
laat maar waaien, laat maar gaan.
Er is een remedie, voor muizenissen
zeer zeker wanneer het goed waait
pak je jas en loop in de wind,
gegarandeerd dat je na je loopje ondervindt:
Als je thuiskomt met uitgewaaid hoofd…
keergrens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 ergens voorbij het keerpunt,
in verhoogde staat, als de
stilte stormachtig zwijgt, op het
uur van bombastisch wilde wolken
grauw, grijs, chroom, groots,
van golven met hun woeste koppen
hun haren wapperend in de wind
schuim op de bek
geen vaste vorm te zien
nergens grond om te staan
driftig op drift
met nog een lange reis te gaan…
Versierd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 De lente
versiert
lente versiert me
met goudgele hangers
te groot
in getal
Ik mag uit
mag naar buiten
voel me mal....
Het voorjaar
in m'n kop
haal me van stal:
Het is waarlijk lente.......…
Grimmige grauwe wolkenstrijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 267 van twee kanten komen ze aangedreven
grijs en grauw, als twee enorme kwallen
ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren
noch elkaar vreedzaam ontwijken
en botsen na enkele minuten op elkaar
krijg nooit genoeg van ’t kijken
naar dit dampige hemelse spektakel
dat wringen en dringen van vochtige luchten
het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…
Momenten van stilte
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 82 Momenten van stilte.
De bakens van rust.
Om de kwelling van
de drukte die de
stilte niet lust.
Momenten van verlangen
om een ander bestaan.
Wanneer de vogelgezangen
ons opnieuw de oren open
doen gaan.
Momenten van stilte om
een gebrek aan tijd.
Om het dictaat van de
klok dat niet aan weemoed
lijdt.
Momenten van verlangen
om…
Lente
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Een goudgele gloed,
met net genoeg kracht, ontwaakt.
Ochtendnevel wordt verdreven.
Sneeuwklokjes schudden de laatste dauwdruppels af.
Krokussen, als penseel streken,
op een strak groen canvas.
Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries.
Vogels fluiten met nieuwe energie.
Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht.
Feromonen…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 234 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden zij voor…
Opruiende takken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 ze hebben je gesnoeid
opruiende takken
onheus besneden naar
gelijkvormigheid in het heden
jij die zo mooi
je kroon had gespreid
in balans met storm en regen
nieuwe loten had gekregen
weer ben je helaas
een van de zovelen
maar diep onderhuids
voel jij je anders dan hen
ook vogels weten
jouw uitloop maximaal
te benutten in beschutte…
Eervol verbannen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 94 De avond is
tegen de muren opgeklauterd
tot een nacht
zo zwart
als alleen blinden die zien.
Straatverlichting is gedoofd
en de streepjes licht
die tussen voordeur en drempel
trachten te ontsnappen
worden in grote zwarte handen
goochelaarsachtig weggemoffeld.
Een nacht
zo donker van substantie
dat ze oproept
tot medeplichtigheid
zich…
randgeval
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 103 aan de rand van meer en land
wacht het wrakhout op vergaan
loopt het spoor van slijt en slag
langs de richels en de knoesten
en door holtes in de binnenwand
op de rand van droog en nat
ontmoette ik op ronde schors
een man met uitgesleten zwart gelaat
een vrouw met in ’t gezicht een gat
te zaam een zware strijd gehad…
havikskruid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 88 je lange stengels staan
met zovelen naast elkaar
boven je groene spatelblad
staat je oranje verenhoed
je zwaar behaarde sprieten
met al die zachte zonnen
ik was blij toen we begonnen
als bloemenvrienden in mijn tuin
je bloeide helder en heldhaftig
sierde mijn tuin met kelk en blad
je pluizen woeien op mijn pad
we spraken bij de schepping…
de zandkorrel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 213 een klein fijn korreltje van zand
verloor zijn hechte band
toen de wind hem even meenam
en hij zo in woelige zee terecht kwam…
verzwolgen door klotsend water,
aangezogen met veel kracht,
naar bodemloze diepte gebracht,
waar een schelp zich wel ontfermde
over het verloop van zijn verdere lot…
de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…
Sneeuwklokjes
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 295 Getogen uit koude winternachten
sneeuwklokjes licht en frêle
kunnen ze niet langer wachten
brengen ze terug ’n teken van leven .
Ik zie hun kleine kopjes hangen
als lichtjes naar de dode grond
zo speels, lief en onbevangen
dat ik ze als nieuw ontloken vond.
Nauwelijks door de wind bewogen
beschut onder ‘t dorre struikgewas
gedijen zij…
donderwolk
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 82 de hooiberg
door de schilder
onder streepwolken
als klein geel vierkant
naast boerderijen
twee keer neergezet
ik voel me thuis
ik proef de sfeer
ik ruik de geur van
de natte graanakker
hevige regenbui
verstoord oogstwerk
ruige rukwinden
brachten ons binnen
de weg was leeg
je scheet zeven
kleuren stront
voor de donder
en de…
Lichtjes in het dauwig gras
poëzie
4.0 met 4 stemmen 318 Lichtjes in het dauwig gras,
'k zag je wel, toen 't morgen was,
en de zonneluister ging
glanzen langs de heuvelkling.
Lichtjes, lichtjes zag ik veel,
iedre drop was een juweel,
onder diadeem van licht
zag ik toen jouw jong gezicht.
Elven-liedwijs mij toen ving
ringsom in de toverkring,
vogel-licht toen zweefde ik mee
over…
Gek op wolken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 124 Kijk: daar gaat weer een wolkenpartij
't afbeeld van een mensenmassa
een and're wolk schuift ook voorbij,
moest je ervoor betalen? Kassa!
Zie, daar komt een schaapje aangedreven
zomaar, heel alleen
en kijk ik even naar opzij
dan zie ik er meer dan slechts een!
Van elke wolk maak ik een dier
een vogel, hond of schaap,
alhoewel ik de laatste…
De takken van de treurwilg
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.945 de takken van de treurwilg
aan de slootkant
reiken naar de takken
van een treurwilg in de sloot
een vis hapt lucht
de waterkringen weiden er over uit
-------------------------------
Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…
Vreemde bollen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 Er groeien
bollen
vreemde bollen
in m'n tuin
Voorjaar
beschijnt
met 'r zon
de wondere aarde
Die baarde...
-blijkbaar-
deze reuzenbol
omhuld door sneeuw
Het is
'de ontdekking
van de eeuw'
en dat:
in de tuin van 'n dichter.…
Rust.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 437 Heerlijke, donzige nacht
zinkt op mij neer; zoelig zacht
smelt in zijn adem 't laatst verlangen,
wegstervend in een laatste stille klacht.
De suizlende avondwind speelt in de zilvren snaren
der kinderkalme ziel; en op zijn brede baren
voert hij, de wijde stilte door, onmeetbre zangen.
Uw spiegelende ziel, van weemoed plots omvangen…
De natuur is een speler
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 De natuur is een speler
met kleuren. Speelt in
elk seizoen zijn eigen
spel. Tovert de kleuren
die ook lekker kunnen
geuren.
Nimmer teleurstellend
volgens de regels van
zijn spel.
De kleuren van bloemen,
bomen en vogels; en alle
kenmerkende weers- en
hemelsignalen aan het
firmament. Zij maken dat
wij ons één kunnen voelen
met zijn…
aardappelakker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 97 aardappelakker
ontelbare rijen rechte bedden
in de schuine schaduw van zichzelf
wachten op het geruisloos scheuren
door vermeerderen van één naar elf
met gsm en satelliet gepoot
in omgewoelde rulle aarde
kunstig gevormd tot ruggen
het onkruid is vooraf gedood
petatten zullen hier nu groeien
tot extra…
Als paradijselijke gift
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 weer vlaagt
wind ontrafelde
gedachten op
een ribbelig strand
de patronen
golven tot
vloeiende lijnen in
het waterige zand
het is de afdruk
van onze unieke
menselijke breinen
in verbondenheid
het geestelijk
communiceren zijn
we kwijt valt buiten de
persoonlijke mogelijkheid
maar de database
staat in silicium gegrift
wind…
Vreugdevol
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Vliegensvlug veren
de vleugels door harde wind
vooruit de lente
nu vacht nog bevriest door mist
en ontdooit bij dageraad.…
Vlinder
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 166 Groeien als in een cocon
mooier, steeds mooier
sterker wordend
precies op de juiste tijd
op hetzelfde moment
nog niet bewust
van hoe, al wordend, te zullen Zijn.
Dan komt het moment
dat het gebeurt
de cocon scheurt
het mooie komt naar buiten
langzaam, als een gevecht
ontvouwt een schoonheid
opent het Leven zich werkelijk
gekreukte…
Spin
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 152 Een spin knoopte een reuze web
tussen drie takken en een stam.
Hij knoopte op en neer, van links naar rechts,
met zijde dat uit zijn buikje kwam.
Toen het af was, deed hij zijn oogjes toe,
kroop hij in een hoekje stil.
Was bekaf van al dat spinnen moe,
dacht nog: als de prooi nu maar komen wil.
Daar kwam hij aan, had het vangnet niet gezien…
Nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 Het is de nacht
die luister geeft
aan het gefluister
wat zacht
wijkt naar ruimte
en zwicht
voor de druk
van het ochtendlicht…
sterven op zwart gruis
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 129 veel lichter als veder
dwarrelend in blauwe lucht
een losgekomen pluisje
geniet van zweven
speurt naar goede aarde
op zijn eenzame vlucht
door speelse wind
wat verder afgedreven...
strandt op rotsgrond
in de luwte
het voelt meteen,
dit is niet mijn thuis
beseft zijn lot,
maakt een kruis
mijn leven is sterven
op het zwarte gruis...!…
Zo apart
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 Kijkend naar buiten, in al haar pracht
staan daar stil maar ook vol kracht
witte bomen.
De vorst en rijp, maken takken wonderschoon
het is prachtig, heel gewoon
kale bruine takken, prachtig wit.
Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt,
snapt dat ik geniet als een klein kind
van dat prachtige fenomeen.…
Het land lacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 304 It lân laket
Lamkes en geitsjes binne oars as eamelders,
se dûnsje it libben op it lân.
Se tinke net, se binne programearre
om te bûteljen, by de sleatskanten
del te gean, grinzen te ferkennen.
Eamelders kinne net oars as marsjeare
mei harren pakkelaazje op ‘e rêch
sette se gjin stap tefolle of oerdwers
nei it nêst dêr’t se de foarrie…