6113 resultaten.
Die schitterende regenboog
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Die schitterende regenboog
kleurt een rode blos op
mijn wangen.
Kleurt een evenwichtig
spectrum, waarin heel
de mensheid wordt gevangen.
Die regenboog gratie
kleurt waarin alle mensen
hun eenheid voelen in alle
aspecten waarin zij verbonden
kunnen zijn. Niet te wit,
niet te zwart. De kleur van
keuze maakt duidelijk,
waartoe zij op…
Papavers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 Uit de wirwar
van stengels, van grassen, van granen,
reiken ontelbare papavers
naar de wolken,
naar de zon,
naar het eindeloze blauw.…
Gedoopt in inkt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 ik lees het bos
dat landschap
opzuigt uit de aarde
sprieten reiken
nietigheid in hun hoop
de hemel te bewegen
wortels zoeken
in de kale grond
naar water om te leven
op hun papier
schrijf ik mijn
afscheid letters hier
gedoopt in inkt
van zwarte vennen
wil mijn pen niet wennen
aan de voetangels
en klemmen van de
vele jagers…
de lente priemt
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 161 wanneer de zon straalt in mijn kamer
en de vogels zingen hun mooiste lied
dan weet ik dat de winter mij verlaat
omdat lente voluit bloeien gaat
dan open ik alle ramen en deuren
en zing ik uit volle borst mijn… lied
terwijl ik volop kan genieten
van een jonge lente die priemt...
in al zijn geuren en kleuren…
Marcherende bergen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Woeste rotsen
Een grijze Kolos
Stampend en stampend
Een landrug
Tart zijn lot
Raast
Breekt
En schuift op…
Duinpan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 161 Er was een duinpan
en wij waren er
er was wind
geluid van golven
wapperend helm,
zand overal was er
ontstaan uit
schelpen, steentjes, korrels mineralen,
miljarden, biljoenen,
er waren wolkjes
en natuurlijk waren er vogels
we dronken zuurstof
er viel zonlicht op onze huid
warmte was er waardoor we naakt
wij de enige mensen.
Hoe konden…
Merelloos
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.390 Achter de kastanje die krankzinnig is
geworden van de brullende merels, heel
mooi zoetgevooisd melodieus maar toch
als woedt er een uitslaande orgelbrand
in de kathedraal (komt allen nu samen
met blus dan wel spade, geen kelken Aärons
geen klokjesblommen! kwelen zij a capella)
- ten spoedigste, wat heet, ijlings wordt
onze stort van tranen…
Sneeuw
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 131 was het omdat de sneeuw was gevallen
of omdat ze was gesmolten
dat een koude hand zich op mijn borst legde
en hier zo lang bleef liggen
tot ik gevoelloos werd
gewichtloos
tot ik zwevend boven mijn lichaam
dit roerloos kon zien liggen
in een rode rok
een zwarte trui
een glimlach om mijn bleke lippen
dromend over Sneeuwwitje
het zusje dat…
in winters landschap dromen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 183 een wandeling in ochtendgloren
is zo gezond voor lichaam en geest
wat kan ik de natuur bekoren
en de winter nog het meest
ik trek mijn longen vol met vrieslucht
zodat alle bacteriën kunnen sterven
wees gerust dit is geen klucht
want gezond kom je van zwerven
ik slenter doelloos door de velden
vele akkers zijn mooi wit bevroren
ja, een…
ode aan de winter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 nooit onschuldiger
schijnt ons de wereld
dan in winterse dagen
als van tooi ontdaan
naakt de bomen
zich met verse sneeuw
gemanteld weten
nooit kostbaarder
praalt ons de aarde
dan in winterse dagen
als goudgele winterzon
of van avond het licht
aan takken en daken
in ijskristallen parelt
nooit teerder
oogt ons de natuur
dan in winterse…
Met een beetje geluk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 112 Met een beetje geluk
kom je iets verder.
Kom je iets dichter
bij je doel.
Met een beetje geluk
zie je dan sterren;
begrijp je beter wat ik voel.
Voor die duistere
luchten wil ik
vluchten; maar ook
in die duisternis
glimlacht de vreugde
van dat sterrenlicht.
Dat niet voor mijn
zorgen lijkt te zijn
opgeborgen; maar ook
's nachts mij…
Late guldenroede
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Men loopt zo gauw voorbij
in herfstachtig najaar
aan wat uitgebloeide takken
in een groepje bij elkaar
vergankelijk geworden
kleur verliezen, broos
staat het stil, wat triest
komen uit de mist in zicht
van zachte lichtval
en zie....
hoe een spinnetje ontdekte
de ragfijne takjes
waaraan het zijn webje spon
en kijk...
naar de verdorde bloempjes…
Wij zijn de soort
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.022 wij zijn de soort
die vraagt naar het waarom
hoe het voelt om vogel te zijn
waarom bromvliegen rondvliegen
waarom je dit zei niet dat (bedenk je later pas)
wat je liever wilt, cremeren of opzetten
mensen die veel aan de dood denken snoepen meer
mensen met veel rommel op hun bureau werken sneller
is onderzocht
zet de zak niet buiten, knip het…
Winterzin
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.000 Een grijze lucht die urenlang
op sneeuwen stond,
zich inhield, schuchter toen
een handvol vlokken zond
als een belofte voor de nacht
waarin je wakend lag
te slapen tot de dageraad
het sneeuwen niet meer tegenhield
en je gonzend van geluk
de dag begon en uit het zolderraam
de eeuwen en de witbestoven akkers
naast de landweg overzag,…
Mijn prachtplek
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 121 Mijn prachtplek
bestaat
op vele plaatsen
altijd is er
een in de buurt
er is rust
stilte en vrede
er is Liefde
in alles
om mij heen…
Noordereiland
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.393 Toen in die hoek
waar eerdere wind dood blad had vergaard
bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg
die als een bruine tol de lucht inging.
En uit de top daarvan
ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm
voorheen verscholen, luid
kwetterende mussen.
Ze leken meer te twisten dan te zingen.
Toch hoorde ik in al dat leven
de leeuwerikjes…
Voorjaarsoase
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 ik heb ze zien rijden
stoere mannen van weleer
beijsde baarden en haren
blik op oneindig en meer
langs berijpte rietkragen
kraakte vervaarlijk het ijs
spiegelde zwart dat de
immense diepte aangaf
het lijken wel dromen
uit mijn subtropische tuin
waar op beschutte plaatsen
al even de lente wil zijn
het sombert in deze
donkere dagen…
Bij het schijnsel van melkwit maanlicht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 130 Bij het schijnsel van melkwit maanlicht
rijpen de geesten die naar liefde smachten.
Wordt door passie met elkaar verbonden,
en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht;
wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten;
en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend
nachtelijk licht.
Onder het schijnsel van melkwit maanlicht
speelt de…
Ochtendstond geeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 De klamme kille lucht
mantelde zich als een tweede huid
rond haar gelaat,
terwijl de zachte regen
voorzichtig in een streling
de sporen van de nacht weg haalt.
Het is vroege ochtend
de dag staat op het punt te ontwaken
in een trage slow motion beweging,
net als haar denken
dat nog binnensmonds gaapt.
Ze vult haar longen met zuurstof…
De boom
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 134 Het rafelt maar, het rafelt maar:
De wol verlaat de bomen
Iedere winter valt het zwaar
Zo bloot erdoor te komen
Hij kleumt en kleumt, zo poedelnaakt
Zijn armen zijn bevroren
Zijn bast doet zeer hij piept en kraakt
De strijd lijkt hij verloren
De draad herpakt, het lijkt een droom:
Opeens staat hij te spinnen
Er komt weer breisel aan de…
Een zaadje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 175 Een zaadje viel
het zweefde met de wind
lager en lager
het daalde op Aarde
Men dacht
het sterft alras de dood
ergens diep in de Aarde
Echter, er kwam een dag
dat het zaadje ontwaakte
een groen plantje
kwam boven Aarde
Toen ging het snel
het wonder
van groei en bloei zette
'n prachtige bloem in de Aarde…
Poort naar winter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 329 Er verschijnen
poorten
poorten
in het landschap
De bomen
op rij
aan zoom en kant
van landelijke wegen
De wachters
mogen het goud
van hun straatje vegen
wind snelle trawant
De kruinen
verliezen -spilziek- hun kleur
blijven ontsierd
achter op hun post
Sneeuw zal
hun kreunen smoren
ijzig roepen ze
wat herfst
hen heeft…
winter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 De winterbanden liggen intussen alweer op.
De griepprik werd vakkundig in mijn arm geplant.
De terrasmeubelen zijn verleden tijd.
Ondertussen is het uur ook weer teruggedraaid.
Zowel de veldrit-als het wildseizoen zijn
aan de grote opmars bezig.
Als de Chrysanten de wapenstilstand hebben overleefd,
zal er vast en zeker een hoogbejaard persoon…
luchtschilderijen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Het moet in de genen zitten,
Het heeft altijd in mij gesluimerd,
want ik ben een crack in wolken lezen.
Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek
alles voorbij zien waaien
van mystieke figuren, landkaarten, dieren
en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten.
Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren
op mijn blad weergeven.
Verrassend…
wolkenkunst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Storm op komst.
De lucht werd geschilderd
met de meest intense kleuren
die de goddelijke kunstenaar op zijn palet durft te mengen.
Het was donkerblauw en pikzwart.
Dreigend grauwgrijs een kleur apart.
Wit in alle mogelijke tinten in die eindeloze lucht.
Ik keek ernaar en slaakte een zucht.
Door de inval van het licht waren de bomen
fluorescerend…
Vogelschrik
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 100 Heetbloedige lentejeugd afgestroopt
tot tandeloze zang,
levenssiddering van glazuur ontdaan.
Geritsel als een meisjeslach
in een bladerdek van onrust,
paddenstoelen steken hoofs de hoed op.
In de vereenzaming van vlakke akkers
handhaaft de vogelschrik moedig
zijn spottend narrenbestaan.
Met wijd geopende armen
duldt hij schalks de ijzige…
openlucht museum
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Het water was inktzwart
droeg takken van bomen met zich mee.
Wild en kolkend sloeg het water tegen de dijken.
De storm was niet ver af.
Door het intense zonlicht laag boven de horizon
tekenden zich dreigende figuren af.
De zon scheen met moeite door de wollen wolken.
Het landschap werd daardoor mooier dan ooit.
Tijdens de Herfst en de storm…
Stil zingt mijn melodie zachtjes in de regen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Stil zingt mijn melodie zachtjes
in de regen. Stil zingt mijn melodie
op een herfstachtige morgen bij verlet.
Op een morgen waarop zoveel werd verloren;
en veel wat goud leek in zilver werd omgezet.
Een mensenhart kan zwaarder wegen bij
een ontmoedigd doorweekt zijn in de
regentijd. Het gevoel tot een somber
overwegen heeft geen zicht meer…
Stroom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 Ik houd van je loop en je ronding,
in je armen is het een en al pracht
Het is dáárom dat ik je zo toezing
van 's ochtends tot diep in de nacht
Al loop je beduidend gebogen
waar je gaat, ga je o zo gracieus
Beweeg je dan raak ik zo bewogen
je maakt me volmaakt amoureus
- ik wil ieder getij wel bij jóu zijn
jij stroomt... door me heen...…
Uitgedaagd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 nu jij geveld bent
jij grote ouwe reus
lig jij daar
met de knieën in ’t water
jouw kruin rustend
op moeder aarde
die jou o zo lief had
en voedde vanuit de bron
daagde wind je uit
jij waande je een jonge God
en zwierde net zolang
tot de zwaartekracht won…