Alle inzendingen over overig

Jij bent te mooi om aangeraakt te worden door wie dan ook, door mij alleen, hoop ik als ik mag, als ik durf te doen wat ooit iemand mag Ik passeer jouw huis Er is alleen een raam tussen mij en jouw bed waarin ik mij droom wanneer ik niet kan slapen en mijn adem inhoud en de tijd stil staat bedwelmd door jouw lippen voel ik jouw…

Zwijgend denkt hij aan verre horizonten, De stilte door niets verstoord, Door hem wordt niets gehoord, Aandacht voor ’t nu uit hem verzwonden. ‘n Nachtegaal breekt de stilte van de nacht Met hoge tonen van z’n ijl gezang, Voor ’t gezang heeft hij geen aandacht, Een traan biggelt langs zijn wang. Zijn hart huilt stille in het bos, Wijl…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

Bochten tussen bemoste keien Slechte ontvangst in de wolken op de bergen, ze wijken en sluiten zich achter mij, mijn gedachten houden ze gevangen op de weg Geen vergezichten, niet stoppen om te plassen, rustig doorrijden Stilstaan is gevaarlijk, misschien ga ik een pas over naar de zon Toch nog een gedachte uit de mist van mijn gevoelens…

In het prille ochtendgloren Wordt ’n nieuwe dag geboren, Die duurt tot d’avond valt, Tijd tussen dag en nacht smalt. Dit nu al miljarden jaren duurt, Door natuurwetten gestuurd, Tot de zon geheel is opgebrand, Deez aard in ’t duister belandt. Maar of de mens dit nog beleeft, Vrees van niet, wijl eer sneeft Door d’rücksichtloze oorlogsdrift…

Volg jouw blikken naar een liefdeshotel dat de liefde nog niet kent Ruik jouw temperament Ja, ik wil jou, ik wil jou in de schoot van mijn verlangen Leg jouw lokken om mijn liefde, laat ze deinen op golven genot Vouw jouw gedachten om mijn vinger, laat ze likken aan mijn huid Huil om de slingers die we…

Soms heb ik heimwee naar ijsbloemen en een kruik oude winterfantasieën bij foto's van het plein ons huis vol tantes de tuin vol appels een mand vol noten altijd iets te vieren toen, maar voor nu is dat veel te ver nu is het leeg achter de foto's die ik mee kon nemen Ik mis het woeste land het wonder van de tuinen ik mis de onverpakte…

Rusten zonder tijdverlies rondspringen, ervaringen eten, 'Alle Dagen Feest' Samen proeven, en verteren bij het licht van de maan, ook al interesseert die jou niet De dagen zijn te kort 's winters is het koud en 's zomers nog licht wanneer ik moet gaan slapen (maar uitzonderingen maken we ongeacht de consequenties) 'Alle Dagen Feest…

Mama is stout ze kijkt niet naar mijn schilderij ze verbergt haar oog achter de camera en maakt in gedachten haar eigen schilderij van mij een andere Helena van mij met bloed aan haar handen een boze Lolita met een koele buik voor hete mannen een Vertrouwen-Blauwe buik ondanks de voyeurs op mama's tentoonstelling die denken mij…

Examenkoorts, stressfactoren voorbij ingeslagen, weg rapporten beginnen stof te verzamelen schoolbanken voelen als verlaten Vakantietijd, spelen en schommelen overwegen cijfers deemsteren andere talenten krijgen leven de laagste procenten herwaarderen. De dag-tijd is aan 't krimpen weerstand in hittedagen de midlifecrisis gaat zijn…

Mijn hart weet van geen ophouden het slaat zich overal doorheen in de drie-eenheid van de tijd vanaf het groene begin van mijn lot, mezelf op de been te brengen met hartstocht en weer in de stroom van ervaringen te springen, af en toe een slag te zwemmen, wat mee te drijven en veel te laten passeren schoonheid en wreedheid golven gevoelens…

Weer een dag manoeuvreren in de heilige driehoek van loomheid, hartstocht en harmonie In mijn bloed drijft lamlendigheid lui langs oevers en steigers Ze blijft languit liggen in de seinposten van mijn spieren en humeur als prooi van de strijders die de nacht negeren om nu of nooit een feest te maken van mijn leven, mee te doen uit…

Zij zweeg, ze zei helemaal niets, Hij kletste maar door, en door, Dacht dat zij was een en al oor, Zij hield zich doof, hoorde niets. Hij dacht ik heb haar over de brug, Zij dacht waar is hij toch op uit, Ziet hij niet, dat ik hoor geen fluit, Dat lijkt mij toch wel zeer stug. Zijn houding veranderde hij niet, Hij bleef ratelen, Zodat…

De witte vredesduiven hebben de hoop opgegeven ze vliegen niet langer naar de zilveren hemel bodemloze antwoorden door niemand gegeven ondergaan het verwoestende duister van de ondergang de dag een fiasco zwarte bladzijden onzichtbare zinnen nooit meer beminnen uit vergeten boeken zonder persoonlijkheid donkere wolkenbedden in…

Bij het wakker worden uit mijn slapeloosheid ben ik moe van de taak een nieuw verleden zien te maken hoe dan ook geënt op wie ik ben geweest, met een gezin en een moeder die me kende een tweede leven zien te leiden onder een zon die fel genoeg is om mij te verwarmen en de schaduwen te verbleken…

En je kwam het park in en hele drommen eenden overzwommen zich als geile meiden, en kerels, die zich fris als vers gewassen hoentjes aan jouw voeten zouden werpen. Zo'n lokeend was jouw donzig gevulde winterjas, maar vooral jouw waggelende broodzak. En je gooide oude kruimels, of neen, verse korsten die je niet meer bijten kan, en…

Mijn vingers tekenen jou Op je roze huid in witte lijnen, Die langzaam verdwijnen Wijl ik versmelt met jou. D’eens getekende gekende vormen Vormen een eertijds beeld Van ’n oude foto, vergeeld, Verdwenen in eer gewoede stormen. In die foto keer jij weer Door de vingers van mijn hand, Een getekende keer, Uit ’t niet-zijn aan d'andre…

Onder de groene pracht van kroos draait de zon weg, vissen verdwijnen natuurlijk wonderlijk evenwicht van de nacht het bedwarme waterfilter van zilveren en zijde- zwarte gevoelens de woekerbloemen op golven van eb en vloed onder de grote najaarsmaan en mijn liefde deint heen en weer tussen vrienden en verloren…

Het licht van de dancing danst naar buiten en kleurt de wind in mijn vitrage Ruisend spat de regen in de vette glans van het natte vlies over de kleiweg door het dorp Een vrouw en een man komen in hun ondergoed spelen Ze duwen en schuiven Modder op hun huid, ik kijk en kleed me uit in het donker Waar is mijn lief?…

Door het schimmige grijs van wie wat wanneer heen zijn de ochtenden wazig groen van bezoek dat zal dansen en lachen, met veel gebaren verhalen zal vertellen en altijd een aanleiding vindt om mij aan te raken en innig te omarmen Het is alles, maar niet genoeg Ik wil nog niet wegkruipen in mijn holletje Kon ik me maar verschuilen…

er viel geen zin te ontleden tot woord iemand besprak het weer in een verbroken stilte zichzelf hervonden als hemellichaam dit liet gewicht kantelen naar bestaande aard gedurende voortgang van herhaalde volmaaktheid tot een gebeurtenis aantrad die naar zwijgen deed neigen…

Om aangeraakt te worden moet ik me laten zien en horen met een lach lieve woorden spreken Steeds lievere Maar jij geeft me parfum, een nethemd en zwartrode lingerie Je wilt mij als nieuw verkennen met kneepjes en kussen het harde in het zachte benieuwd naar mijn aanhaligheid en de geluidjes die ik zal slaken Je hebt zo weinig…

Mijn leven glijdt Als zand tussen mijn vingers Naar het eindpunt, Waar elk korreltje verdwijnt In de woestijn van d’eeuwigheid.…

We maken radslagen de omstanders roepen om meer, maar mijn maag draait om en het plafond draait mee Haar gezicht trekt wit weg ik omhels haar van achteren we duiken de diepte in het duizelt me, met een bons voel ik dat er een bodem is en dan zwemt zij weg Waarom ga je nu? Nergens om, lacht ze me toe met een bedroefde blik Het is toch…

AI is zeker niet de toekomst, ze ontsnapt -- niet uit wat er is.…

Als zwart een gele lijn is En wit zijn rode stippen Als rozen vliegen door de lucht En vogels doornen groeien Als water niet kabbelend stroomt Maar koprollen maakt En bomenwortels dansen In een sterrennacht die staakt In welke wereld leef ik dan Wat is de werkelijkheid En wil ik die wel hebben Of wil ik die juist kwijt Ik wil…

schipper mag ik onervaren twijfelen? mag ik tol betalen voor het recht om te bestaan? ik hoef niet naar de overkant maar ik verlang de genade van de armoede schipper kom erbij het mag van mij…

Als een kikker springt zijn voorstel in de vijver: slechts een rimpeling.…

Sterrenbeelden schietend uit de dierenriem - Weegschaal uit balans, ascendant: Sextant - en tussen aardgordels de koers bijster. De hemel was een valkuil in de wolken. Overleven? Een werk van lange adem. Nood brak wet en lente vorst, de dronken boot de klip. De rekening volgde op het bordje dat ik zelf te berde had gebracht. Van één kwamen…

er was veel potentie dat is er nog steeds het ging aan de wandel om doelen verlegen achter feiten aan en op zaken vooruit de dauw in de wind geslagen het gras in de kou gezet nu de zaken voorop en de feiten achteraan er was veel potentie dat is er nog steeds het ging aan de wandel nu bel je gelegen heb ik…