Alle inzendingen over 08.00 uur

ik liep om 09.00 uur het lokaal binnen ik keek op de klok en ik zag: 08.00 uur ik verzamelde mijn leerlingen en riep: hoe laat is het ? een filosofische vraag, toch ? maar men vroeg naar thee en koffie 08.00 of 09.00 uur maakt niet uit wel melk of geen suiker is de vraag…

hij denkt dat het veilig is op de trein, beeld na beeld gaat voorbij er zijn kinderen zijn handen veegt hij af uit regelmaat wie trekt er aan de noodrem wanneer nieuwe wegen zich naakt wensen langs een ander zijspoor vergrijpt een man zich aan bomen, blind en ongeremd de wind is hem te hoog elders worden namen gegeven aan stenen…

zo onbereikbaar in woorden zomaar verdwenen de maangodin in haar baan raak ik het kwijt hoe schrijf ik je naam het is een traan die rolt over mijn warme wang het bestaat niet echt maar maakt me bang die beelden in de lucht die beelden in het vuur iedereen die droomt de seconde rond in het uur het uur van de waarheid dat ik maar niet kan…

We hebben allemaal een laatste uur Voor de een is het een verlossing Voor de ander zuur...…

( Anima Mundi ) Zij danst op paden zo ruw en smal als kronkelwegen in het ware leven Door berg en dal zal zij zich waden door wind en kou kan zij trotseren er pas aan geven Ook na de val wil zij niet rusten op zand en zee aan verre kusten misschien voor later maar niet voor nu Dan, in ‘t uur U is zij nog wakend de dood genakend…

Roerloos verscholen voor de buitenwacht, in het domein van denkbare eigenheid, nadert het uur dat onvermijdelijk wacht en berusting wijkt voor bestraffende tijd. Leegte is gevangen binnen verstomde muren, verlamde benen ontberen vaste grond, seconden vertragen tot kwellende uren en een vloeibare overdaad stolt terstond.…

Zal hij zich ook aanpassen aan één uur vroeger kraaien. Ik denk het niet, hij is altijd mee met het ochtendritueel Hij oefent dagelijks zijn geluid om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten. Onze biologische klok doet ons ontwaken als gevolg van een ritmische gewaarwording.…

Zal hij zich ook aanpassen aan één uur vroeger kraaien. Ik denk het niet, want hij is altijd mee met het ochtendritueel zijn kraaiende roep aan het oefenen, om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten. Onze biologische klok doet ons ontwaken als gevolg van een ritmische gewaarwording.…

Met gekromde klauwen stil biddend in de lucht spot hij zijn prooi op kwart over 10 Scheert strak, duikt tikt, haalt uit, te laat de prooi is niet wijzer het laatste uur is daar…

Achter in de kamer bij de grote klok waar wijzers wijzen maar nooit weten leg ik een stukje neer niet klakkeloos, oh nee, voorzichtig, even voorbij het licht, net niet gevangen door het diepe duister kun je het even zien kijk dan toch, kijk dan je kunt het bijna aanraken even vasthouden tot de tijd elf slagen slaat één tel in dag of…

Een uur voelt als een dag een dag voelt als een week Het is zo lang geleden al dat ik in jouw oogjes keek Ik hoop je gauw te zien het liefste nog vandaag Als jij vraagt of ik kom dan zeg ik: ja heel graag Dan knuffelen wij samen en voelen ons weer één En vergeten dan weer even de wereld om ons heen…

laat het voor altijd duren dit laatste uur alles is vredig alles is mooi in dit laatste uur moed, geluk en wijsheid brachten ons tot hier liefde in de schaduw van het slagveld moed, geluk en wijsheid wens me moed, geul en wijsheid tot ook deze storm is geluwd…

stelletje lummels, kijk nou, de melk kookt over, het is vier uur 's nachts…

het is verdwenen, de vage stilte en ook het maanlicht rechts of links ik luister naar wind en vele dingen steeds verder weg van de buitenkant zo leef ik mijn ziel: aan ieder uur genoeg het jij en mij, binnen het wachten en het weten de nachtverloren wolken - er varen boten voorbij - ik ben de dood op vele dagen trouw…

zo zal het zijn en nooit anders dat men van een dichter niet wil horen hoe het verlangen zichzelf neerschrijft in wisselwoorden vreemd aan rust zijn handen liggen stil, nog wachtend op vlagen doodslag, met de vuist omhoog averechts, alsof het in iets geloven het duister zou oproepen zo zal het zijn dat het raam steeds gesloten…

een immense rust stilt de honger van de oceaan het slaat in ieder uur tegen alle klokken in.…

stromend uit de vrije poriën van hun natuur, vruchtbare bron die de tolerantie verrijkt, soms wat rins misschien zelfs wat zuur, in een gezamenlijke beleving misstaat geen rafeltje, als zij niets te duchten hebben in hun mooiste uur.…

binnen in deze rafelige dag buiten kronkel je je een weg door de wei die kleurt in zoveel tinten groen je loopt jezelf voorbij verbeten zoek je de draak het veelkoppige monster dat je pijnlijk uitholt en de dood buigend begroet krassende kraaien en een vallend glas brengen je terug naar de lege tafel alles heeft zijn uur…

Vader en ik, wij zijn de luidkeelse zwijgers. Ik hoef maar moeder te fluisteren, of daar gaan we met zestig minuten oorverdovende stilte. Hij was al een man van halve woorden, maar sinds haar dood hoeft niets meer uitgesproken. Af en toe hoor je hem slikken, glinstert er iets aan zijn ogen maar zijn gezicht een masker van papier-maché, een…

Tweehonderd jaar geleden werd je vijfendertig Nu tachtig 8 Uur minder door corona is nog steeds prachtig…

woord aan woord gehecht zonder een enkele leugen vuile vensters dikke regendruppels als tranen schonen stad na stad flitst voorbij een mager paard graast in een weiland veel makke schapen ingeladen in een bus kilometers vreten Maastricht in zicht koffie nabij voetstappen op klinkers kinderhoofdjes lang een warme achterste op een…

harmonie, vertrouwen Uur na uur Haast te mooi voor woorden was de rust en het vertrouwen en de stilte in ons hart Uur na uur…

Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt Meer dan gij zijt gewoon? Laat gij het u verdrieten Dat ik de Hemel van Liefs bijzijn mag genieten? Wat schaadt u mijn geluk dat gij u daar in kwelt? Een grijsaard zijt gij, Tijd, en proefde nooit 't geweld, Van 'tgene, dat ze Liefde en zoete Weerliefd' hieten. Helaas, de tranen blank over mijn…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

Thans is het uur dat schaduwen neigen, En de avond, als een teder lied, Om huize’ en zielen zacht komt zijgen, En moede durend, stil vervliet In de open schoot van ’t schemer-zwijgen… Thans is in al de zielen vreê, En dank-gebed in al de huizen; En zelfs wie wránge dagen leê Voelt in zijn wezen kalmte suizen Als een slaap-zware zomer-zee……

het veld in onbeslapen lijnen nodigt me uit tot verte tot vergeten wat dichtbij lag en zich niet beschrijven liet wellicht probeerde ik geluk als woord wie hield me immers tegen om op te gaan in lichte zinnen rozelaars en herschreven stillevens - de lucht is schaduwloos en, zoals dat gaat, in bloei - zo anders dan de…

’k Heb menig menig uur bij u Gesleten en genoten, Maar gister stond er op uw deur: ‘Yab Yum vandaag gesloten’ - naar Guido Gezelle…

Met een knallend hoogtepunt, in het allerlaatste uur.…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd.…

tongen van slangen wil je dat ik het uur dit uur stil leg de wijzers staand hou wil je dat echt vraag ik met engelenspel en vleugels om je droom gevouwen kornelis 17082008…