Alle inzendingen over Allée Rimbaud

Rimbaud, waar een Chinees mij vereeuwigde en waar ik even verderop naar een drumsessie langs de Seine luisterde, alsof Rimbaud voor mij tot leven kwam.…

Op de Allée Arthur Rimbaud liet ik mij fotograferen als een trotse pauw met op de achtergrond de Nationale Bibliotheek, waar ik als een kip zonder kop nog rondgescharreld heb.…

rijg letters wissel woorden allee, alla, allo (bis) allo, alla, allee aferesis ’s nachts palindroom ik ‘t meetsysteem ben ik aan de gang met de echolalie oh wat ben ik bang wat ben ik bang ben ik bang ik bang oh hoe heet hij ook weer allo, allee, alla vooruit ik weet het niet meer voilà…

Over de gracht een nieuwe houten brug geen zuchten geen gekraak maar klankvolle resonans het hek helaas dicht het bos privaat ach Rodrigo wat een allee van de bosbessen wou ik de geur van de stilte wou ik de kleur…

Bloedrode beuken een kronkelige allee krijtwitte lijnen…

Het lage zelfbeeld van Rimbaud berust op zijn onderdrukte jeugd...…

Jonge eiken maken een bos ratelpopulieren een allee drie op de fiets kletsen…

Men noemt nu naar hen een allee en een vijver. Wat is er weggelegd voor de kijkers van nu? Helaas, het Herhalingspad, de rue déjà-vue (In het Mediapark te Hilversum krijgt Mies Bouman een allee,Willem Duys een vijver en Joost den Draayer een rotonde.)…

Een kwikstaartje rent zich de pootjes van het lijf in de allee er is geen mens alleen wij twee de populieren hijgen…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

Twee dorpen naast elkaar genesteld langs de rivier een allee van beuken je mag er hoogstens vijftig rijden maar wat een groots plezier je kan er naar die pracht die gloed van rode beuken kijken…

Ik zie naar buiten En ontmoet op het raam Nog zweetdruppels Van de eendaagse hittegolf Ze gedragen zich monogaam Verspreiden zich over het glas, Wensen zich niet aan te sluiten Allee, roept het gras Het is zomer, dat komt ons In stromen beter te pas…

Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij…

duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891) was een Frans dichter.…

- kom nu maar over stag jouw schoot zal ik vieren - en je jonassen de spuigaten zal het uit lopen het getij is gunstig nu ik houd hem aan het roer want wie hem aan ’t roer houdt zal varen allee vrouw blaas in je zeilen open die kluisgaten ik kom eraan!…

Het meisje vliegt aan mij voorbij langsflitsend als een vogel, vrij Er straalt een bloempje in haar hand Ze zingt iets nieuws, ze is charmant Misschien heeft zij, en zij alleen, de macht om met haar hart op dat van mij te reageren en verschijnend in het diepste van mijn nacht mijn wezen in een oogopslag te reflecteren! Maar nee, ik ben niet…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Ik ken een allee met oude bomen eiken bijna honderd jaar te schoon om niet op zondagochtend er door te rijden met koets of ook te paard de tand des tjd heeft ook hier zijn sporen nagelaten de eksters zwijgen de eekhoorntjes leveren geen commentaar Vivaldi had er best zijn jaargetijden kunnen schrijven het zou de eiken veel deugd hebben…

veld En reikend naar de lucht, een legioen Van overmoed dat zonder blik of blos Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt En in oktobers late middagzon Valt stofgoud van de droge bladerdos November waait de eerste takken los Het leven wijkt nu met de lichtval mee Dan wordt voltooid wat eens als feest begon Verloochend in een herfstige allee…

nu eikels knappend in hun vrije val zich naast de beukennootjes wagen is de zanderige allee van rode beuken en van zomereiken een losbandig tafereel eekhoorntjes rennen met grote ogen lange tenen gepluimde oren spichtig door de dreef een Vlaamse gaai scheert magistraal als een schietspoel door het lover heen…

Ook de Fransen interesseren mij literair: Rimbaud, Sartre, Baudelaire! Genoeg intellectueel gezwets en genoeg leeswerk, Maar het bezorgt de lezer bovenal een stijve nek. Hoofdschuddend staar ik naar mijn boekenkast, Waarom zetten die Fransen de titels toch andersom op de kaft?…

Toen al haar buren met vakantie waren, ze dacht dat er geen mens zo eenzaam was kwam opeens dat jonge vrouwtje die haar iets te lezen bracht, bleef zelfs even bij haar zitten, dronk een kopje koffie mee, kende haar uit de gemeente, woonde ook aan de Allee. Over haar valt een glans van Vrede als ze denkt aan dit bezoek.…

Allee. Kom aan. Vooruit! Ook jij komt hier wel uit.…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

De kroegen waren slechte plekken voor mij en die ben ik dan ook gaan mijden, ze heeft het gat zoveel mogelijk gedicht en ze vertelde dat ik heel geschikt voor medium was, wat klopte, want het heeft mijn relatie met Arthur Rimbaud verdiept, die ik zelf als paragnost behandeld heb.…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

Allée, probeer je nu eens te beraden, zorg dat je niet opnieuw je kans verspeelt. Het is je toch wel absoluut geraden te zwoegen met wat jou is toebedeeld. Maar wees gerust, ik zal je nooit verraden, je bent en blijft mijn enig spiegelbeeld.…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…